แดนนิพพาน "โมทนาทุกดวงจิตถึงซึ่งแดนนิพพาน"

ชื่อกระทู้: ‪‎สุนัขขี้เรื้อนเตือนกรรม‬ [สั่งพิมพ์]
โดย: มารน้อย    เวลา: 2015-12-14 22:45     ชื่อกระทู้: ‪‎สุนัขขี้เรื้อนเตือนกรรม‬

‪ 12360226_1653347138238867_4050051687610095926_n.jpg สุนัขขี้เรื้อนเตือนกรรม‬
1 P3 `; O( L5 |/ k" O8 b' Mไม่ว่ามนุษย์หรือสัตว์ต่างเกิดมาบนพื้นฐานของกรรม กรรมในที่นี้หมายถึงการกระทำ การกระทำความดี เขาเรียกว่ากรรมดี การกระทำความชั่วเขาเรียกว่ากรรมชั่ว การเลือกที่จะกระทำกรรมแบบใดนั้นอยู่ที่ตัวเรา ว่าจะเลือกกระทำกรรมแบบใด ผิดถูกล้วนรู้อยู่แก่ใจ อยู่ที่เจตนา อยู่ที่ใจของเราทุกคน ดังเรื่องราวที่จะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ วันอังคาร ที่ 8 ธันวาคม 2558 ผมได้อยู่เวรประจำการหน้าประตู ในเวลาเช้า ของวิทยาลัย ที่ผมทำงานอยู่ เพื่อคอยดูความเรียบร้อยของนักเรียน นักศึกษาที่ผ่านเข้าออกในวิทยาลัยในช่วงเวลาเช้า ผมยืนคอยต้อนรับนักเรียน นักศึกษา จนเวลา 08.00 น. ได้มีสุนัขขี้เรื้อน ผอมมากผอมจนหนังหุ้มกระดูก ที่อาศัยอยู่ภายในวิทยาลัย ที่ผมทำงานอยู่ ลักษณะของสุนัขตัวนี้มีขนสีน้ำตาลเข้ม เป็นเพศเมีย ผอมมีแต่หนังหุ้มกระดูก ตามตัวเต็มไปด้วยบาดแผล ที่เกิดจากการเกา การถูกสุนัขตัวอื่นกัดถูกขับไล่จากสุนัขตัวอื่น อายุประมาณ 1 ปีเศษ เท่าที่ผมสังเกตุเห็นสุนัขตัวนี้ มาโดยตลอด เพราะสุนัขตัวนี้เกิดภายในวิทยาลัย จะไปไหนมาไหนก็ตามจะถูกขับถูกไล่อยู่เป็นประจำ ในบรรดาพี่น้องที่เกิดมาพร้อมกันก็ไม่มีตัวไหนที่มีสภาพเป็นเช่นนี้ ต่างอ้วนท้วนสมบูรณ์ดี เพราะในวิทยาลัยจะมีแม่ค้านำอาหารมาขายจะมีเศษอาหารที่หลงเหลือจากนักเรียน นักศึกษา เป็นจำนวนมาก สุนัขจึงอิ่มหมีพลีมันส์กันดีอยู่ แต่ก็สังเกตุดูว่าสุนัขตัวนี้ไปไหนมาไหนก็ไม่ได้รับการยอมรับจากสุนัขบริเวณวิทยาลัยเลย จึงไม่มีโอกาสได้กินอาหาร จะได้กินก็เป็นเพียงเศษอาหารที่เหลือจากสุนัขตัวอื่นที่กินหมดแล้ว จนมีสภาพร่างกายอย่างที่กล่าวมาแล้วนั้น เป็นเรื่องบังเอิญหรือกรรมบันดาล อย่างไรก็ไม่ทราบได้ วันนี้สุนัขตัวนี้มานอนใกล้ๆผม ด้วยลมหายใจที่รวยริน ด้วยความสงสัยหรือร้อนวิชาก็ไม่ทราบได้ จึงใช้วิชา มโนมยิทธิที่ได้ร่ำเรียนมาจากวัดท่าซุง ที่หลวงปู่ฤาษีลิงดำได้สอนไว้ และสิ่งที่ท่านย้ำเตือนเสมอว่า "อย่าเป็นหมอดู อย่าดูวิญญาณให้ใครนะ อย่าใช้ในทางที่ผิด" สิ่งเหล่านี้ท่านได้สอนไว้ก่อนที่เราจะลงมือปฏิบัติ แต่ครั้งนี้ผมคิดว่าเกิดประโยชน์เพราะจะนำมาเป็นธรรมะทานเตือนสติแก่ญาติธรรม จึงไม่น่าผิดอะไร ผมจึงกำหนดจิตขึ้นไปถามผู้ที่อยู่สูงสุด ถึงกรรมของสุนัขตัวนี้ว่าทำกรรมอะไรมาถึงได้รับผลกรรมเช่นนี้ เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงกำหนดจิตเป็นมโน ขึ้นไปกราบแทบเท้าท่าน จึงเรียนถามท่านถึงวาระกรรมที่สุนัขตนนี้ทำมา ท่านก็เมตตาให้เห็นภาพการกระทำกรรมของสุนัขตัวนี้ว่า
' D0 a! a3 L# O: r5 [$ p8 L+ rเมื่ออดีตนานผ่านมานับร้อยปี สุนัขตัวนี้เคยเกิดเป็นมนุษย์ เป็นลูกสาวของเศรษฐีมีชื่อในเมือง แต่งกายด้วยเสื้อผ้าชั้นดี มีแม่ที่เป็นอัมพาตเดินไปไหนมาไหนไม่ได้ แทนที่หญิงผู้นี้จะดูแลแม่เป็นอย่างดี กลับปล่อยปะละเลย ให้แม่นอนจมอยู่กับอาจม สิ่งปฏิกูลมากมาย ข้าวปาอาหารก็ไม่เคยเลี้ยงดูปล่อยให้อดๆอยากๆ จนพี่ชายแท้ๆของนางที่อยู่ต่างเมืองอดทนไว้ไม่ไหวเพราะตนมาเยี่ยมแม่เห็นสภาพของผู้เป็นแม่แล้วน่าเวทนาอย่างยิ่ง จึงได้รับแม่ไปอยู่กับตนด้วย เลี้ยงดูผู้เป็นแม่อย่างดี จนมีสภาพร่างกายที่ดีสดใส ข้าวปลาอาหารไม่ขาด จนเวลาร่วงมาถึงสามปี ไม่นานหญิงผู้นี้ได้แต่งงานมีสามี เมื่อแต่งงานก็เชื่อคำยุยงของสามี ว่า หากให้แม่ไปอยู่กับพี่ชายสักวันหากแม่ตายก็จะไม่ได้สมบัติอะไรเพราะจะไปเป็นของพี่ชายหมด ด้วยความกลัวว่าสมบัติของแม่จะตกเป็นของพี่ชาย แล้วตนเองจะไม่ได้อะไรเลย และเชื่อคำสามี จึงเดินทางไปหาพี่ชาย เพื่อขอรับตัวแม่มาอยู่ด้วย โดยอ้างเหตุผลต่างๆนานา ว่าตนสำนึกแล้ว ตนผิดไปแล้ว ตนจะไม่ทำให้แม่เดือดร้อนอีกแล้ว จะเลี้ยงดูแม่อย่างดี พี่ชายจึงใจอ่อน อีกทั้งตัวพี่ชายเองก็ต้องเดินทางไปค้าขายต่างเมืองอยู่บ่อยๆ ต้องทิ้งให้แม่อยู่กับผู้ดูแล จึงได้อนุญาตให้น้องสาวนำแม่ไปเลี้ยงดู เมื่อน้องสาวรับแม่มาอยู่ด้วยก็ไม่ได้เลี้ยงดูแม่อย่างควร ปล่อยให้แม่นอนจมกองอุจจาระ ปัสสาวะ จนไม่นานไม่ถึงปี อายุขัยของแม่ก็หมดลงไป สมบัติของแม่จึงตกมาเป็นของลูกสาว เมื่อสมใจเรื่องสมบัติ แล้วก็กินอยู่อย่างสบาย จนไม่นานเงินทองก็หมดไปสามีก็ทิ้งไป ไม่ใยดีเพื่อนที่เคยคบค้าก็หายหน้า จนตัวเองต้องไปเป็นขอทาน ส่วนพี่ชายการค้าขายกับเจริญรุ่งเรือง ได้ย้ายที่อยู่ไปอยู่ต่างเมือง หญิงผู้นี้ตกระกำลำบากอยู่นานจนตายลงไป เมื่อตายไปก็ตกลงสู่นรกภูมิ เกิดเป็นสุนัขอยู่หลายภพชาติ อดอยากจนตายหลายภพ จนมาถึงชาตินี้
4 U' t1 O4 b" h0 f! Qผมได้มองเห็นเช่นนี้ด้วยบารมีของท่านที่อยู่สูงสุดจึงกราบลาท่านและกลับคืนสติ 7 X% J  ]1 n- `6 s$ ^. y- l8 w. ?6 W1 u
การทิ้งให้บุพการีจะต้องเดือดร้อนถือว่าเป็นกรรมหนัก พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า ให้พ่อนั่งบนบ่าขวา แม่นั่งอยู่บนบ่าซ้ายเดินไปไหนมาไหน ให้พ่อ ให้แม่ถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะ บนบ่า ตลอดชีวิตยังแทนคุณท่านไม่หมด นี่แหละน่ากรรม ผมมาทราบข่าวในวันที่ 9 ธันวาคม 2558 ว่าสุนัขตัวนั้นตายแล้ว ขอยกบุญธรรมทานนี้ให้แด่สุนัขตัวนี้ด้วย สาธุ
- K0 `" v: |7 q0 {1 g

รูปภาพที่แนบมา: 12360226_1653347138238867_4050051687610095926_n.jpg (2015-12-14 22:45, 91.76 KB) / ดาวน์โหลดแล้ว 19
http://dannipparn.com/forum.php?mod=attachment&aid=NDQ2NDJ8Y2QwYWE4ZDZ8MTczNTQ5Mzk0OXww





ยินดีต้อนรับสู่ แดนนิพพาน "โมทนาทุกดวงจิตถึงซึ่งแดนนิพพาน" (http://dannipparn.com/) Powered by Discuz! X1.5