วัดร่ำเปิง บ.ร่ำเปิง ต.สุเทพ อ.เมือง จ.เชียงใหม่ (พระเขี้ยวแก้ว)

	2009-4-11 05:07 อัปโหลด ดาวน์โหลด (67.03 KB) รูปพระนางอะตะปาเทวี ปะดับ ประตูทางเข้า/ออกด้านหน้า วัดร่ำเปิง ค่ะ    ตำนานเรื่องพระนางอะตะปาเทวี ตามที่ได้ฟังชาวบ้านเล่าสืบต่อกันมาว่า... พระเจ้ายอดเชียงรายทรงมีมเหสีหลายองค์ แต่ทรงรักพระนางอะตะปาเทวีมาก จึงทำให้เป็นที่ริษยาของผู้อื่น พวกเขาจึงรวมกันกลั่นแกล้งจนพระเจ้ายอดเชียงรายหลงเชื่อ จึงเกลียดพระนางอะตะปาจนคิดหาวิธีฆ่า แต่จะทำออกหน้าก็ไม่ได้จึงหาอุบายขึ้น โดยครั้งหนึ่ง พระเจ้ายอดเชียงรายได้ออกไปล่าสัตว์ พบกวางตัวหนึ่งอยากได้มาก สั่งให้ล้อมไว้ไม่ให้กวางหนี ถ้ากวางหลุดออกไปทางผู้ใด ผู้นั้นต้องถูกประหาร (บางตำนานว่า พระเจ้ายอดเชียงรายยิงกวาง แต่พลาดไปถูกพระนางอะตะปาสิ้นพระชนม์) ครั้นประหารพระนางอะตะปาแล้ว พระองค์ทรงคิดได้ แล้วเกิดความสลดสังเวชใจ จึงไปนั่งคร่ำครวญ แล้วสร้างวัดขึ้นตรงข้ามกับวัดร่ำเปิง ให้ชื่อว่า วัดสังเวช เวลานี้เหลือแต่เจดีย์องค์เดียวค่ะ

	2009-4-11 04:56 อัปโหลด ดาวน์โหลด (65.48 KB) รูปพระเจ้ายอดเชียงราย ประดับ ประตูทางเข้า/ออกด้านหน้า วัดร่ำเปิง ค่ะ    ประวัติชื่อวัดร่ำเปิง ตามข้อความของอาจารย์มุกดา อัยยาเสน ที่ถึ้งคำปรากฏของพระเจ้ายอดเชียงราย ว่า... “ในขณะที่สร้างวัด พระองค์ทรงรำพึงถึงพระราชบิดาและพระราชมารดา อยากจะให้ทั้งสองพระองค์มีพระชนม์อยู่ จะได้ร่วมทำบุญในครั้งนี้ด้วย และเพื่อให้เป็นที่บูชาคุณของทั้งสองพระองค์ พระเจ้ายอดเชียงรายจึงทรงตกลงพระทัยให้ชื่อวัดที่สถาปนาขึ้นใหม่นี้ว่า “วัดร่ำเปิง” ซึ่งเป็นภาษาพื้นเมืองเหนือ และตรงกับคำว่า รำพึง ในภาษากลางอันมีความหมายว่า คร่ำคราญ ระลึกถึง คนึงหา”

	2009-4-13 06:39 อัปโหลด ดาวน์โหลด (65.43 KB) กุฏิ อยู่บริเวณหน้า ประตูทางเข้า/ออกด้านหน้า วัดร่ำเปิง ค่ะ

	2009-4-13 06:37 อัปโหลด ดาวน์โหลด (71.01 KB) โรงเรียนพระปริยัติธรรม อยู่ด้านหน้า ประตูทางเข้า/ออกด้านหน้า วัดร่ำเปิง ค่ะ

	2009-4-13 06:36 อัปโหลด ดาวน์โหลด (70.26 KB) ประตูทางเข้า/ออกด้านหน้า วัดร่ำเปิง ค่ะ ประวัติวัดร่ำเปิง (ตโปทาราม) พระเจ้าติโลกราช กษัตริย์วงศ์มังราย ครองเมืองเชียงใหม่องค์ที่ ๑๒ จ.ศ. ๘๐๔ มีพระราชโอรสอันประสูติจากพระมเหสีเพียงพระองค์เดียว คือท้าวศรีบุญเรือง เมื่อท้าวศรีบุญเรืองพระชนม์ได้ ๒๐ พรรษา มีคนเท็จทูลพระเจ้าติโลกราชว่าท้าวศรีบุญเรืองเตรียมการจะคิดกบฏ ทำให้ทรงคลางแคลงพระทัย จึงทรงโปรดให้ไปครองเมืองเชียงแสนและเชียงราย ซึ่งเป็นเมืองหน้าด่านในขณะนั้น ณ เมืองเชียงรายนี้เอง ได้เป็นที่ประสูติของพระเจ้ายอดเชียงราย และโดยเหตุที่ประสูติบนยอดเขาสูงในเชียงราย (ยอดดอกบัว) ท้าวศรีบุญเรือง จึงประทานนามพระโอรสว่า “ยอดเชียงราย” ต่อมาพระเจ้าติโลกราชถูกเท็จทูลจากนางหอมุขพระสนมเอกว่า ท้าวศรีบุญเรืองเตรียมการก่อกบฏอีก จึงมีพระกระแสรับสั่งให้ปลงพระชนม์พระมเหสีเสีย และหลังจากนั้นทรงโปรดให้ราชนัดดา คือพระเจ้ายอดเชียงรายครองเมืองเชียงรายสืบต่อมา ครั้นถึง พ.ศ. ๒๐๓๐ พระเจ้าติโลกราชเสด็จสวรรคต ราษฎรได้พร้อมใจกันอัญเชิญพระเจ้ายอดเชียงรายขึ้นครองเมืองเชียงใหม่ หลังจากที่จัดการบ้านเมืองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ทรงดำเนินการสอบสวนหาผู้ที่เป็นต้นเหตุยุแหย่ให้ท้าวศรีบุญเรืองพระราชมารดาต้องสิ้นพระชนม์ พระองค์ทรงกำหนดโทษให้ประหารชีวิตแก่ผู้ที่เป็นต้นเหตุ แต่โดยที่พระองค์ทรงเลื่อมใสในพระบวรพุทธศาสนาอย่างยิ่ง ภายหลังที่ได้สั่งให้สำเร็จโทษผู้กระทำผิดได้แล้ว ทรงเกรงจะเป็นเวรกรรมจึงทรงดำริที่จะหาทางผ่อนคลายมิให้เป็นบาปกรรมต่อกันสืบต่อไป ครั้งนั้นมีพระธุดงค์รูปหนึ่งมาจากต่างเมืองได้ปักกลดอยู่ที่เชิงดอยคำตำบลสุเทพที่ตั้งวัดร่ำเปิงเวลานี้ ได้ทูลพระเจ้ายอดเชียงรายว่า ณ ต้นมะเดื่อได้ห่างจากที่ท่านปักกลดอยู่เท่าใดนัก ได้มีรัศมีพวยพุ่งขึ้นในยามราตรี สงสัยว่าจะมีพระธาตุประดิษฐานอยู่ ณ ที่ใดที่หนึ่ง พระเจ้ายอดเชียงรายจึงทรงช้างพระที่นั่งอธิษฐานเสี่ยงทายว่า ถ้ามีพระบรมธาตุฝังอยู่จริง และพระองค์จะได้ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาไปแล้ว ก็ขอให้ช้างพระที่นั่งไปหยุด ณ ที่แห่งนั้น ทรงอธิษฐานแล้วก็ทรงช้างเสด็จไป ช้างนั้นก็ได้พาพระองค์มาหยุดอยู่ใต้ต้นมะเดื่อ พระองค์จึงให้หยุดรอบๆ ต้นมะเดื่อนั้นก็ทรงพบพระบรมธาตุพระเขี้ยวแก้วบรรจุอยู่ในผอบดินแบบเชียงแสน พระองค์จึงทรงทำพิธีสมโภช และอธิษฐานขอเห็นอภินิหารของพระบรมสารีริกธาตุนั้น จากนั้นจึงบรรจุลงในผอบทองแล้วนำไปบรรจุไว้ในพระเจดีย์ที่สร้างขึ้นใหม่ในบริเวณนั้น ค่ะ