แดนนิพพาน "โมทนาทุกดวงจิตถึงซึ่งแดนนิพพาน"

 

   

ค้นหา
เจ้าของ: pimnuttapa
go

โอวาทพระสุปฏิปันโน [คัดลอกลิงค์]

Rank: 8Rank: 8

ตอนที่ ๕๐

หลวงปู่ผาง จิตฺตคุตฺโต

วัดอุดมคงคาคีรีเขต อ.มัญจาคีรี จ.ขอนแก่น

L47.png



เป็นครูสอนคนอื่นก็ดีอยู่ หากสอนตัวเองด้วยก็จะดีมากขึ้น เราตรวจคะแนนให้คนอื่น ข้อนี้ถูกข้อนั้นผิด เราเคยตรวจดูตัวเองบ้างหรือเปล่า...วันเวลาผ่านไปตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน คะแนนฝ่ายดีกับคะแนนฝ่ายชั่วนั้น ข้างไหนมันมากน้อยกว่ากัน กลับไปตรวจตัวเองเด้อ...

ศีลมีมากหลายข้อ ไม่ต้องรักษาหมดทุกข้อดอก...รักษาแต่ใจของเจ้าให้ดีอย่างเดียว กาย วาจา ก็จะดีไปด้วยกันนั่นแหละ

L48.png


บันทึกของมิรา : http://www.dannipparn.com/forum-36-1.html

Rank: 8Rank: 8

ตอนที่ ๕๑

หลวงพ่อกัสสปมุนี

วัดปิปผลิวนาราม อ.บ้านค่าย จ.ระยอง

L47.png


การที่เราทำความดีใส่จิตใจแล้ว...ขอให้เชื่อเถิดว่าความดีนั้นต้องสนองเราเสมอ และจงเชื่อใจตนเอง ผู้ปฏิบัติไม่เชื่อตนเองว่าปฏิบัติอยู่ มันจะได้ความอะไร...เรารู้ตัวอยู่นี่ว่าเราทำความดีอะไรไว้ หรือทำความชั่วอย่างไม่น่าให้อภัย อันนี้เข้าใจตนเองดีอยู่แล้วนี่

อาตมาออกเดินธุดงค์ในครั้งโน้น อาตมาก็เชื่อความดีที่มีศีลมีธรรม แม้จะบวชเข้ามาในสมัยชราแล้วก็ตาม คือ พ.ศ.๒๕๐๕ อาตมาก็เชื่อว่าเราต้องทำได้ ปฏิบัติได้แน่นอน อะไรจะมาขวางทางแห่งความดีงามเราไม่ได้...

อาตมาเคยไปผจญอยู่ในป่าในถ้ำมาหลายๆ แห่ง เช่น ภูกระดึง...พวกสัตว์ป่า เช่น เสือ งูพิษ...ที่พูดนี่ ขอพูดเพื่อให้มีกำลังใจในการปฏิบัติธรรมนะ... สัตว์พวกนี้ เราก็ภาวนาของเราไป ทำอยู่อย่างนี้ทุกวันก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้น นอกจากอาตมาเกิดสงสาร แผ่เมตตาให้เขาได้พ้นชาติกลับมาเกิดเป็นมนุษย์ เพื่อทำคุณงามความดีต่อไป...

ทีนี้เรื่องวิญญาณ เรื่องนี้อาตมาได้รับรู้บ่อยครั้งเลยทีเดียว เราก็สอนเขาบ้าง ให้ธรรมะ(เทศนา) แก่เขาบ้าง แผ่เมตตาให้เขาได้พ้นทุกข์... กระแสธรรมเป็นสิ่งที่อ่อนละไม ใครบ้างไม่อยากรับ...ธรรมะของพระพุทธเจ้านี้เป็นสิ่งที่มีคุณค่ามหาศาล... ไม่มีสิ่งใดจะเลิศล้ำกว่านี้คือ ธรรมะ นี่..วิญญาณทั้งหลายเขาได้ยินได้ฟัง เราก็ได้บุญได้กุศลอีกด้วย

เมื่อเรามีโอกาสอันนี้แล้ว...เราจงรีบเร่งปฏิบัติกันเสีย อย่าได้ทิ้งเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์ เพราะการเกิดมาในชาติหนึ่งนี้แสนยากเย็นเข็ญใจ ถ้าแม้ไม่มีบารมีธรรมจริงๆ จะไม่ได้เกิดมาแน่ ญาติโยมต้องเข้าใจในหลักความจริงว่า เกิดมาแล้ว ความตายก็ใกล้เข้ามา...มันพยายามลุกไล่เข้ามาอยู่ทุกขณะจิต มันตายอยู่ตลอดเวลา ขอให้เป็นเครื่องกำหนดรู้ จะได้ไม่เสียกาลนะ

...การปฏิบัติเป็นการบูชาอย่างยิ่ง ที่ขึ้นตรงต่อหลักธรรมและพระพุทธเจ้า เรามีสิ่งประเสริฐแล้วในขณะนั้น เรามีพระพุทธเจ้าอยู่กับใจ นี่จึงเมตตาสอนให้ และจงจำไว้ว่า นี่เป็นหัวใจของเราจริงๆ

L48.png

บันทึกของมิรา : http://www.dannipparn.com/forum-36-1.html

Rank: 8Rank: 8

ตอนที่ ๕๒

หลวงพ่อชม อนังคโณ

วัดทุ่งยาว (วัดเขานันทาพาสุภาพ) อ.ประจันตคาม จ.ปราจีนบุรี

L47.png



ถ้าเรารักตัวกลัวทุกข์ยาก เราต้องหมั่นฝึกฝนปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า อย่าทิ้งความดี ความดีนั้นมีอะไร...ความดีก็มี ศีล สมาธิ ปัญญา นี่เราจึงจะพ้นทุกข์พ้นภัย...การประพฤติปฏิบัติธรรมของคนเรานี่ ไม่ว่าเป็นพระภิกษุสามเณร หรือฆราวาสทุกเพศทุกวัย ทำได้ทุกๆ คน

...สรุปว่า ถ้าแม้มีจิตมีสติแล้วทำได้ทั้งนั้น เมื่อปฏิบัติธรรมไปแล้วจะเกิดความอัศจรรย์อย่างหนึ่งคือ...เมื่อมีกำลังใจ หรืออำนาจจิต มีความเชื่อมั่นแล้วจะบังเกิดสิ่งหนึ่ง...สิ่งนี้คือการอธิษฐาน

สมัยที่อาตมาเจ็บป่วยมากและกำลังจะตายอยู่อย่างเห็นชัดนี่อยู่ในป่านะ ครั้นพอรู้ตัวว่ากำลังจะตายทั้งๆ ที่ยังไม่ถึงกำหนด และยังไม่ได้นำธรรมะที่ได้รับออกเผยแพร่แก่ชาวโลกเลย จึงนึกเสียดาย

...ในเวลานั้น จึงได้อธิษฐาน ขออำนาจพระรัตนตรัย บิดามารดา คุณความดีทั้งปวงให้ช่วยเพิ่มแรง เพิ่มกำลังใจ...เป็นที่น่าอัศจรรย์ ความเจ็บป่วยกลับหายไปเมื่อได้ลืมตาขึ้นแล้ว เกิดกำลังวังชาขึ้นมาทันทีทันใด ปีนเขาได้อีก ๕-๖ ยอด สบายๆ

นี้จึงกล้ารับรองว่า…แม้นักปฏิบัติทำจริงๆ มีสัจจะกันแล้ว จะต้องบังเกิดผลที่เป็นที่แน่นอนไม่ต้องสงสัย หรือเที่ยวถามกับคนอื่น ถามตัวเราเองได้เลย

L48.png

บันทึกของมิรา : http://www.dannipparn.com/forum-36-1.html

Rank: 8Rank: 8

ตอนที่ ๕๓

หลวงปู่สาม อกิญจโน

วัดป่าไตรวิเวก อ.เมือง จ.สุรินทร์

L47.png



เรานักต่อสู้ลูกพระพุทธเจ้า ถ้ามันยังไม่ตายยังหายใจอยู่ แม้ขาเดินไม่ได้เอาไม้เท้าเดิน ก็ต้องยอมตายกับความดีงามนะพวกเธอ…!

สมัยโน้นพระธุดงค์ก็ลำบาก ชาวบ้านก็ลำบาก เพราะไม่เจริญอย่างกับปัจจุบันนี้นะ แต่มีความเพียรแรงกล้า มุ่งอรรถมุ่งธรรมกันจริงๆ...มาสมัยนี้หละหลวมไม่เอาดีเลย สอนแล้วก็ลืม...ลืมปฏิบัติกัน !

เรื่องเวรกรรม...ลูกเอ๋ย...มันเป็นกรรมนะ ต้องใช้กรรมเวร ยุติธรรมดีแล้ว...แม้พระพุทธเจ้าของเราลูกเห็นไหม ? ...พระองค์บริสุทธิ์แค่ไหน...พระองค์ยังต้องประสบในเรื่องเช่นนี้นะ...

ฉะนั้น จงปล่อยไปตามกรรมที่ทำไว้แต่หนหลัง...ปัจจุบันทำจิตใจของตนเองให้บริสุทธิ์ก็พอแล้ว...ทำอย่างไรหนอ จึงจะพ้นทุกข์นี้ไปได้เท่านั้น...

L48.png


บันทึกของมิรา : http://www.dannipparn.com/forum-36-1.html

Rank: 8Rank: 8

ตอนที่ ๕๔

หลวงปู่บุญ ชินวังโส

(พระครูวิมลญาณวิจิตร)

วัดป่าศรีสว่างแดนดิน อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร

L47.png



คนเรานั้นจะอยู่ที่ไหนก็สะดวกสบาย

มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์รักษา ก็บุคคลนั้นเจริญด้วย

ศีล สมาธิ ปัญญา

ต้องเจริญด้วยศีลธรรมนะ ปลอดภัยทุกประการ

ทั้งนี้ เรามีที่พึ่ง

คือ พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ นั่นเอง

เมตตา กรุณา มุทิตา อุเบกขา

L48.png


บันทึกของมิรา : http://www.dannipparn.com/forum-36-1.html

Rank: 8Rank: 8

ตอนที่ ๕๕

หลวงพ่อเกษม เขมโก

สุสานไตรลักษณ์ อ.เมือง จ.ลำปาง

L47.png



ถ้าต้องพูดกับคนทุกคนแล้ว...คงไม่มีเวลาปฏิบัติธรรมแน่...

...ไม่กินก็อยาก ไม่ปากก็ใจ สารพัดยัดเข้าไป... ถ้าเจ็บท้องไม่ร้องหาใคร นอนอยู่ในป่าช้าผู้เดียว...

การเห็นเป็นเหตุแห่งการคิด การคิดเป็นเหตุแห่งการเห็น... ถ้าคิดดีก็เป็นทางเย็น ถ้าคิดไม่เป็นก็เย็นสบาย

ตายเป็นเหม็นเน่า เราเขาเหมือนกัน... อยู่ไปทุกวัน ใครได้ก็ดี ใครมีก็ได้ !

พระนิพพาน...ความรู้พิเศษ...พระนิพพานเปรียบเหมือนคุณของอากาศ อธิบายว่า...อากาศมีคุณ ๑๐ ประการ

๑.   ไม่รู้จักเกิด
๒.   ไม่รู้จักแก่
๓.   ไม่รู้จักตาย
๔.   ไม่กลับเกิดอีก
๕.   ไม่จุติ
๖.   ใครจะข่มเหงลอบลักเอาไปไม่ได้
๗.   เป็นของดำรงสภาพไว้ได้โดยไม่ต้องอาศัยอะไร
๘.   สำหรับฝูงนกบินไปมา
๙.   ไม่มีอะไรมากางกั้น...แล
๑๐.  ที่สุดไม่ปรากฏ


เอาท่องไปสอบวันอาทิตย์นี้...

L48.png


บันทึกของมิรา : http://www.dannipparn.com/forum-36-1.html

Rank: 8Rank: 8

ตอนที่ ๕๖

หลวงปู่ครูบาชัยยะวงศาพัฒนา

วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำพูน

L47.png



อย่าเข้าใจว่า มาทำบุญที่นี่จะตัดบาปตัดกรรมตัดเวรได้นะ ตัดไม่ได้...เว้นแต่กรรมที่เบาหรืออโหสิกรรมตัดได้ พวกนั้นตัดได้...ก็พระพุทธเจ้ายังตัดไม่ได้ พระมหาโมคคัลลาน์มีฤทธิ์สุดขีด ไม่มีองค์ไหนจะมาเทียมถึง ก็ตัดไม่ได้


จึงขอฝากไว้ อย่าหลับหูหลับตาฟัง แต่คนไม่รู้หาว่าท่านครูบา หลวงพ่อวัดพระพุทธบาทจะมาตัดกรรมตัดเวรตัดไม่ได้หรอก แต่ถ้าเป็นอโหสิกรรมได้ทำผิดพูดผิดต่อใครๆ เจ้าตัวเองต้องขอตัดเอาเอง


อโหสิกรรมถือว่าตัดได้ก็ต้องตัดเอง จะต้องขอเอง ให้คนอื่นไปขอไม่ได้ ไม่พ้นจากกรรม เราต้องขอเอง ต้องอ่อนน้อมกล่าวคำสารภาพกับตัวเขา เขาจึงจะอโหสิงดโทษให้เรา...

L48.png


บันทึกของมิรา : http://www.dannipparn.com/forum-36-1.html

Rank: 8Rank: 8

ตอนที่ ๕๗

หลวงปู่บัวพา ปัญญาภาโส

วัดป่าพระสถิตย์ อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

L47.png



อาจารย์ท่านสอนปฏิบัติภาวนา จิตสงบแล้วก็เห็นของจริงคือ ทุกข์...จิตสงบลงแล้วก็รู้ทุกข์มันหยุดอยู่ตรงนั้น เพราะทุกข์มันเป็นของหยาบ...นี่ พระพุทธเจ้าท่านถึงพูดว่า...ทุกขสัจ...ท่านสอนให้เรากำหนดรู้ตรงนี้...พอจิตสงบอยู่ เราก็รู้ที่อยู่ของมันเลย...

ผู้ที่ว่าจิตสงบๆ...แต่ไม่พบตัวทุกข์ละก็...ยังสงบไม่จริง...พูดไปเปล่าๆ เท่านั้นยังอีกไกลกว่าจะเห็นมัน ตัวทุกข์แท้ๆ นี่


คนเราเดี๋ยวนี้น่ะ...ร้องโอ๊ย ! พอร้องแล้วก็ยิ้มร่า อย่างนี้มันไม่มีสติไม่มีปัญญานะเออ...จำไว้...! ไม่รู้จักตัวทุกข์หรอก...นี่...

L48.png


บันทึกของมิรา : http://www.dannipparn.com/forum-36-1.html

Rank: 8Rank: 8

ตอนที่ ๕๘

หลวงปู่อ่อนสา สุขกาโร

วัดประชาชุมพลพัฒนาราม อ.เมือง จ.อุดรธานี

L47.png



การที่มาขอธรรมะนโยบายปฏิบัตินั้น...ในสมัยพระอาจารย์ใหญ่ท่านก็ให้ ถ้าได้มาขอท่านก็บอกอุบายอันแยบคายให้...แต่นั่นก็เป็นธรรมะที่ออกมาจากจิตใจของท่าน มันยังไม่ใช่ธรรมะที่ออกจากจิตใจเราโดยแท้...แม้จะเอาของดีไปก็ไม่สามารถรักษาให้อยู่กับตัวได้ บางทีขอไปวันนี้ พรุ่งนี้ก็ลืมวางไว้ที่ไหนก็ไม่รู้นะ...! ก็ไม่ใช่ของเรานั่นเอง

ถ้าเป็นของเราแล้วจะอยู่กับเราตลอด จำได้แม่นยำ เราตื่นก็มีอยู่ เราหลับก็มีอยู่ เราตายไปธรรมนั้นก็ตามไปกับจิตเราด้วยเสมอ ก็เหมือนกับสภาวะปัจจุบัน ไหนใครลองบอกมาหน่อยซิว่า...วันนี้เป็นโชคของเรา...ไม่มีใช่ไหม?...ถ้าเป็นของเราละก็ มันต้องอยู่กับเราตลอดไป ถ้ากลางวันก็ต้องอยู่อย่างนี้ จะมืดค่ำไม่ได้ต้องอยู่กับเรา

ฉะนั้นธรรมะก็เช่นกัน... ทุกวันนี้พวกเราชาวพุทธนักปฏิบัติเขาว่าอย่างนั้นนะ เที่ยววิ่งธรรมะแต่ไม่ยอมปฏิบัติเลยสักที เหลาะๆ...แหละๆ เดี๋ยวน้ำ เดี๋ยวแห้งไม่เอาจริงสักที...ระวังเน้อ...สะสมธรรมะมากไม่ดี พุงจะแตกเอา...! ต้องนำออกมาระบาย คือการพิจารณาแยกเหตุแยกผลของธรรมะบ้าง เราเรียกว่า วิปัสสนาก็ได้...เอาลองดูซิ

ความจริงธรรมะนั้นไม่มีใครเขาให้มากหรอก มันจะฟุ้งซ่าน บางทีเกิดสงสัย...ต้องแสดงเลย ความลังเลจึงจะหมด แล้วจะคลายสงสัยได้เด็ดขาดเลย...

L48.png

บันทึกของมิรา : http://www.dannipparn.com/forum-36-1.html

Rank: 8Rank: 8

ตอนที่ ๕๙

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน

(พระธรรมวิสุทธิมงคล)

วัดป่าบ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี

L47.png



ผู้มีสติปัญญาย่อมรู้ธรรมขั้นละเอียดอ่อนได้ไม่ยากนัก สามารถรู้เล่ห์เหลี่ยมกิเลสภายในจิตใจไม่ว่าซอกไหนมุมใด...ท่านจะจับออกมาสับโขกอย่างไม่ปรานี...กิเลสเป็นตัวโรคร้าย และไม่สามารถมองมันเห็นด้วยตาเปล่าหรือกล้องส่อง...เมื่อใครมีกิเลสส่วนใดชนิดใดแล้ว ภายในตัวกิเลสมันจะกัดกินใจของบุคคลนั้นอย่างไม่มีวันพอ...จนตายนั่นแหละ มันจึงปล่อย...!

ธรรมะเป็นอาวุธสำคัญที่กิเลสหวั่นไหวเกรงกลัว เพราะรู้ทันกลอุบายของมัน.. ผู้ปฏิบัติจะมีความอิ่มแห่งธรรมเหมือนอิ่มอาหาร จะเข้าใจกันเองไม่ต้องถาม เพราะธรรมเป็นของอิ่มของพอ แต่กิเลสมันไม่เคยมีความอิ่ม มันหิวกระหายอยู่เป็นนิจ...

คนเราถ้ามีกิเลสเต็มตัวแล้ว...มันก็เหมือนหมูเราดีๆ นี่เอง กินแล้วนอนๆ จนอ้วนพี เขาก็นำไปขึ้นเขียงสับบั่นเท่านั้น !... ฉะนั้น ผู้ปฏิบัติธรรมเขาจึง ไม่เลี้ยงกิเลส...เขาทำลายกิเลสทั้งนั้น...

พระอริยเจ้าทั้งหลายในอดีตที่ผ่านมา ท่านรู้ทันกิเลส... เมื่อกิเลสโผนมา ธรรมะโผนไป...กิเลสโหดร้าย ธรรมะโหดดี...อยากทราบต้องออกแนวรบ... นักปฏิบัติคือนักรบ คือเป็นต้องเป็น ตายต้องตาย จึงจะเอากิเลสอยู่...กิเลสมีเท่าไหร่ ธรรมะต้องมีเท่านั้น !

L48.png


บันทึกของมิรา : http://www.dannipparn.com/forum-36-1.html
‹ ก่อนหน้า|ถัดไป

สมาชิกที่เพิ่งอ่านหัวข้อนี้

คุณต้องเข้าสู่ระบบก่อนจึงจะสามารถตอบกลับ เข้าสู่ระบบ | สมัครสมาชิก

แดนนิพพาน ดอท คอม

GMT+7, 2024-11-28 02:27 , Processed in 0.047661 second(s), 15 queries .

Powered by Discuz! X1.5

© 2001-2010 Comsenz Inc. Thai Language by DiscuzThai! Team.