ขอคำปรึกษาเกี่ยวกับประสบการณ์ประหลาดประหลาดทางจิตหน่อยคับ

	คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ทุกวันนี้ผมจะได้ยินเสียงของสิ่งๆหนึ่งซึ่งเป็นเสียงที่มาพูดกับผมเป็นเสียงคุยแบบคนเรานิอะคับแต่ไม่ใช่เสียงของมนุษย์แบบเราๆแน่นอนครับเพราะผมเองยังไม่เคยเห็นตัวเจ้าของเสียงตัวเป็นๆสักที ผมจะได้ยินเสียงเหมือนคนมาพูดกับผมตลอดเวลาเลยคับ แต่ไม่ใช่ว่าพูดจนไม่หยุดพักนะคับ มาพูดมาคุยกะผมซึ่งผมเองก็คุยกะเค้ากลับไปเหมือนกัล- - ความรู้สึกของผมบอกว่าเค้าเป็นวิญญาณอะคับ จำพวกสัมภเวสีอะคับ เพราะพวกเค้าจะแทนตัวเองว่า ข้า กะ เอ็ง เวลาพูดคุยกันซึ่งเป็นคำที่ผมว่าไม่ค่อยจะมีคนใช้ในปัจจุบันนี้สักเท่าไหร่นะคับ ขนาดตอนพิมยังโวยวายกันอยู่เรย เสียงที่ผมได้ยินนี้ก็จะมีเสียงทั้งผู้หญิง และผู้ชาย ฟังจากเสียงก็น่าจะมีอายุประมาณ 20ต้นๆนะคับยังวัยรุ่นกันอยู่เรย สงสัยจะเป็นคนที่ตายกันก่อนอายุขัยรึป่าวผมไม่ทราบนะคับ ซึ่งตอนแรกที่ผมได้ยินเสียงนี้ก็น่าจะอายุประมาณ 16ปีได้มั้งครับ ตอนนี้ 23 แร้วคับ ได้ยินอย่างนี้มานานมากแร้วอะคับ ในช่วงแรกๆนั้นผมยังไม่แน่ใจว่าเสียงนี้คืออรัย<ตอนนี้ก็ยังมะแน่ใจคับ> ก็โดนเจ้าของเสียงที่ว่านี่แกล้งเอาอะคับ แกล้งเลียนเสียงเป็นยมทูตบ้างอะไรบ้างบอกว่าจะมาพาตัวไปอะคับ แกล้งมาบอกว่าถ้าไม่ทำตามที่เค้าบอกเค้าจะมารับตัวไป เค้าก็ให้ผมอดข้าวอดน้ำ ยืนตากแดด มีเรียกให้ออกไปให้รถชนด้วยอะคับ <คงอยากจะให้ไปเป็นเหมือนเค้ามั้งคับ> สารพัดจะแกล้งเรยให้นั่งคุกเข่านานๆเป็นต้นคับ ผมก็ทำตามเพราะว่าผมกลัวและไม่รู้ว่าสิ่งนี้คืออรัยเพราะผมพึ่งเคยจะได้ยินครั้งแรก เป็นอย่างนี้อยู่หรายเดือนเรย ยอมรับว่าไม่ชอบเค้าเอามากๆเรยคับ แต่ปัจจุบันนี้ก็เริ่มจะดีขึ้นหลังจากที่ผมเริ่มศึกษาเกี่ยวกับธรรมะอะคับรู้อรัยหรายๆอย่างมากขึ้น แต่ถึงอย่างนั้นปัจจุบันผมก็ยังโดนรังควานอยู่แต่ไม่เหมือนเมื่อก่อน ปัจจุบันนี้ก็อย่างดีคือรบกวนมากตอนเวลานั่งสมาธิ สวดมนต์ หรือเวลาหลับอะคับ คือก่อนจะหลับเค้าจะพูดคุยส่งเสียงมารบกวนไม่ให้นอนหลับได้ กะเวลาตื่นตอนกำลังงัวเงียคับ บางทีก็มาสัมผัสกับตัวผมซึ่งเวลาพวกนี้เค้ามาสัมผัสจะให้ความรู้สึกเย็นๆนะคับแต่ไม่สบายตัว สร้างความรำคาญให้เป็นอย่างมากคับ หรือก่อนนอนบางทีก็จะมีแบบมาแกล้งที่เรียกว่าอำรึป่าวผมไม่ทราบ แบบทำให้แขนขาขยับไม่ได้อะคับ ชอบมากแบบนี้อะคับเหมือนที่หลวงพี่เล็ก ตอบปัญหาในเรื่อง คาถาสุปินานังที่ว่า ถาม : น่ากลัวใช่ไหมเจ้าคะ ? ตอบ : คือ....เราไม่ควรเสี่ยง ถ้ากำลังใจของเราดีก็ไม่น่ากลัวหรอก แต่คราวนี้เราไม่ควรเสี่ยง เพราะว่าพวกผีเขาไม่ต้องพักผ่อนหลับนอนแบบของเรา ของเราต้องพักต้องผ่อน ต้องหลับต้องนอน ต้องกิน ตอนช่วงระยะนั้นถ้าเผลอก็เสร็จเขา ถาม : เสร็จเขาหรือคะ .....? ตอบ : ใช่...ช่วงเผลอ อย่างเวลากำลังเคลิ้ม ๆ จะหลับ กำลังใจคลายตัว อย่างนี้เกราะป้องกันตัวหลุด ....(หัวเราะ)... คือคนที่ไม่ค่อยเต็มเต็งอย่างนี้น่าจะปล่อยเขานะ อย่าไปยุ่งกับเขาดีกว่า ต้องให้เจอเองถึงจะเข็ด เด่วมาต่อคับ

	ซึ่งผมอ่านดูก็ว่ามันก็ตรงนะคับตอนกำลังเคลิ้มนี่ละคับโดนบ่อยมาก เท่าที่ผมสัมผัสผมว่าน่าจำมีกันหรายคนทีเดียวคับ 20 + มั้งคับ ตามความเข้าใจของผมนะคับคือผมคิดว่าเสียงนี้คงเป็นวิญญาณพวกสัมภเวสี ซึ่งเร่ร่อนอยู่ทั่วไปแต่บังเอิญผมเกิดไปสัมผัสกะเค้าได้เค้าเรยหาที่พึ่งคือมาพึ่งผมซึ่งมันก็ดีกว่าการต้องอยู่ในภมูิแบบนั้นเยอะรึป่าวคับ ก็เรยมาเกาะไม่ยอมไปไหนแถมไม่เคยเอ่ยปากขอส่วนบุญอะไรเรยคับ และเหมือนเป็นพวกไม่สนใจการทำบุญสักเท่าไหร่ถึงไม่สนใจเรยคับ สร้างความเดือดร้อนให้ผมตลอดมา ซึ่งในเรื่องนี้ผมก็เรยหาวิธีแก้โดยการทำบุญชนิดต่างๆและไปตรวจกรรมกับคนที่มีญาณทิพย์ต่างๆซึ่งหนึ่งในนั้นคือ อ.อมรทิพย์ จันทร์ประกอบ (พลังตาที่3)ซึ่งอาจารย์ท่านเคยออกทีวีและมีหนังสือขายอะคับไม่ทราบว่าพอจะรู้จักบ้างไหม ซึ่งอาจารย์ก็บอกแต่เพียงว่าทั้งหมดที่สัมผัสได้นี้เป็นบุญเก่าที่่ผมเคยปฏิบัติธรรมมาในชาติปางก่อนอะคับ อาจารย์บอกว่าตอนท้ายของชาติที่แล้วผมปฏิบัติธรรมจนได้สมาธิขั้นสูง ใช่ว่าแต่ชาติที่แล้วชาติก่อนๆๆนั้นก็เคยได้มาแล้ว ให้ตั้งใจทำสมาธิต่อไปจะรู้เห็นได้เองโดยที่ไม่ต้องมาให้ใครตรวจดวงให้เลยอะคับ แต่ปัจจุบันผมก็ยังไม่ทราบว่าจะทำยังไงเพื่อให้ไม่ได้ยินเสียงเหล่านี้ดีเพราะสร้างความเดือดร้อนให้ไม่เว้นวันเลยคับ ดังนั้นผมจึงขอคำปรึกษาจากผู้รู้หน่อยนะคับว่าตกลงเสียงนี้มันเป็นอะไรกันแน่และผมควรจะปฏิบัติตัวยังงัยต่อไป ขอบคุณล่วงหน้าคับ ไม่ทราบว่าท่านใดพอจะแนะนำให้รู้จักพระปฏิบัติดีปฏิบัติชอบหรือนักปฏิบัติธรรมที่จะพอแก้ปัญหาข้อสงสัยกับเสียงที่ผมได้ยินนี้ได้รึป่าวคับ ไม่อยากได้ยินหรืออยู่ร่วมกะเสียงนี้อีกแล้ว ขอบ

	อาจารย์เก่งๆที่มีญาณดีๆมีเยอะแยะถ้าตั้งใจหา จะให้คำแนะนำหน่อยแล้วกันเพราะเห็นว่ามีประสบการณ์คล้ายกัน เราโดนผีอำและทั้งได้ยินเสียงพูด และเสียงเรียกแบบนี้มาตั้งแต่อายุ 16 จนปัจจุบันผ่านมา 14 ปีแล้ว ผีก็มาหาเรื่อยๆ เพียงแต่ส่วนใหญ่ที่มาเป็นผีที่นิสัยดี สมัยนั้น จำได้ว่า หลอนมาก ไม่กล้าเข้านอนทุกวัน ไม่กล้าอยู่คนเดียวในห้อง ห้อยพระเต็มคอก็ช่วยอะไรไม่ได้ พ่อถึงกับต้องพาไปหาอาจารย์กรรมฐานให้ช่วยตรวจให้ ก็บอกเหมือนเดิม อาราธนาพระคุ้มตัวไว้ และมีของเก่าด้านสมาธิมาก พอได้ยินว่าตัวเองมีของเก่าเยอะปุ๊บ ก็เกิดอาการเหริงขึ้นทันที ประมาณว่าฉันพิเศษกว่าใครๆ หลงตนว่าเป็นคนพิเศษ ตรงนี้ขอบอกไว้ก่อนว่า คนที่คิดแบบนี้ ทั้งชาติก็อย่าหวังว่าจะได้อะไรดีๆ เคยเจอน้องคนหนึ่งที่มีอาการดังกล่าว โดนผีอำแทบทุกวัน จนเกิดอาการหวาดกลัว แต่พอผ่านช่วงนั้นไปแล้ว กลับปรากฏว่า ใจเขากับเรียกร้องอยากให้ผีมาหาเขาอีก(ประมาณว่าจะมาหาดึงแขนหรือดึงขาก็ได้ แต่ขอให้มาเถอะ) เพราะเขาเบื่อชีวิตประจำวันที่จำเจ และคิดว่าประสบการณ์ผีอำทำให้ชีวิตของเขาไม่น่าเบื่อ ทุกวันนี้รุ่นน้องคนนี้ก็ยังเฝ้ารอให้ผีมาหาเขาอยู่ทุกวัน แต่ผีก็มาหาเขาแค่นานๆครั้ง วกกลับเข้าเรื่องดีกว่า ที่อยากจะบอกคือ ปล่อยๆไปเถอะ ผีเค้าจะมาแบบไหนก็ช่างเขา มันมีทั้งเจ้ากรรมนายเวรและมิตรเก่า สลับกัน เมื่อกรรมเบาบางเมื่อไหร่ พวกที่เป็นเจ้ากรรมนายเวรเก่าที่ต้องการเอาคืนหรือกลั่นแกล้งก็จะค่อยๆเลิกราถอยออกไปเอง ส่วนพวกที่เป็นมิตรสหายเก่าจะเริ่มเข้ามารุมล้อมเรามากขึ้น เกี่ยวกับเสียงนั้น.. ความจริงจะบอกว่าผีเป็นฝ่ายทำให้ได้ยินเสียงนั้น มันก็ไม่ใช่ซะทีเดียว บางครั้งฝ่ายเราเองต่างหากที่ดันไปได้ยินเสียงเขา และเสียงที่ได้ยินนั้น ก็ไม่ใช่เสียงของพวกเขาซะทีเดียว บางทีก็เป็นเสียงจากที่อื่น และบางทีก็เป็นเสียงที่เกิดจากสมองปรุงแต่ง อาการแบบนี้มันมีอยู่ เพราะเวลานอนฉันมักนอนฟังเสียงเหล่านั้นเล่นบ่อยๆ สำหรับตัวฉันเอง ปกติฉันเป็นคนที่มีนิสัยไม่ชอบให้ใครมาแกล้งแรงๆบ่อยนัก ถึงฝ่ายตรงข้ามจะเป็นผีก็ตาม ช่วงแรกที่ผีมาอำ ฉันจะเริ่มค่อยๆจับจุด ก่อนที่ผีจะอำนั้น ฉันจะรู้สึกตัวเหมือนตนเองอยู่ในอาการภวังค์ ถ้าใช้อาการจุดนั้นให้เป็นประโยชน์ อย่าลืมว่า หากผีโดนตัวเราได้ เราก็โดนตัวผีได้เช่นกัน เรียกว่าเสมอกันแล้ว เมื่ออยู่สภาวะนั้น ฉันจะนอนรอนิ่งๆ รอให้ผีเข้ามาใกล้ๆ แล้วจับผีกระทืบทิ้งไปหลายราย ใครโผล่มากระทืบหมด กระทืบแล้วเตะกระเด็นออกไปนอกบ้าน จนหลังๆ พวกผีต้องนัดแนะกันมาเป็นใบหน้าของคนที่ฉันรู้จัก มาเดี่ยวบ้างมาเป็นกลุ่มบ้างไม่ขัดศรัทธา ถ้ามาเป็นหน้าของคนรู้จักฉันจะไม่ลงมือทันที แต่จะดูอาการก่อน คือปล่อยให้ผีอำไปสักระยะ ถ้ามันเริ่มจะบีบคอหรือนั่งทับตัว ฉันก็คว้าแขนเหวี่ยงอัดพื้นกระทืบทันที ทำแบบนี้เป็นปกติ (จนหลังๆพวกนี้ก็หายไปหมด ยกเว้นแต่พวกที่เป็นเพื่อนเก่าที่อยากมาท้าสู้เล่นก็ยังมาหาปะปราย) จะลองทำบ้างก็ได้นะ ถ้าไม่อยากกลายเป็นฝ่ายถูกผีแกล้งอย่างเดียว เพราะบางทีผีก็แค่อยากหยอกเล่นเพราะความสนุกส่วนตัวเท่านั้น แต่ในความคิดของมนุษย์ นั้นถือว่าเป็นการกลั่นแกล้งที่น่ากลัวผสมน่ารำคาญ สรุปคือ ถ้าผ่านช่วงนั้นมาได้ และรู้จักใช้จุดนั้นให้เป็นประโยชน์ (ก่อนผีอำ คนถูกอำจะมีอาการเหมือนอยู่ในภวังค์เป็นอาการคาบต่อระหว่างฌาณ3กับฌาน4 คุณสามารถอาศัยอารมณ์ช่วงนั้น รวบรวมกำลังใจออกจากร่างไปเที่ยวภพมิติต่างๆได้ ไปได้ทั้งการไปไหว้พระพุทธเจ้า ไปกราบพระอรหันต์ที่ละสังขารแล้ว แต่ควรให้ผีที่เชื่อใจได้นำไป) คุณจะเริ่มเห็นข้อดีของมันมากกว่าข้อเสีย แม้จะรู้สึกหงุดหงิดในช่วงต้น แต่มันก็แค่ช่วงต้นๆเท่านั้น หลังๆก็ไม่มีอะไรแล้ว มีไรสงสัยพิมพ์ถามคนในเวปคงได้ ในนี้ก็มีพวกเก่งๆอยู่ เพราะหนึ่งถึงสามเดือน ฉันถึงจะเข้ามาดูเว็บสักที

	ผมจะถีบเค้าเหมือนกัน แต่จับตัวเค้าไม่ได้หรอกคับเพราะเค้ารู้ว่าผมจะถีบ ก็อย่างที่บอกนะคับว่ามีกันหรายคนเค้าก้อจะมาจับมือจับแขนไว้ไม่ให้ได้ขยับเรยคับแร้วจะเอาอรัยไปถีบ มาจับคนละข้างผมก้อกะดิกไม่ได้แร้ว แร้วอิกอย่างผีที่เป้นผู้หญิงนี้ก็แรงเยอะนะคับจับแขนเราคนละข้างนิขยับไม่ได้เรย นิถ้าเป็นคนปกติ ผู้หญิงจับสัก3-4คน ก็ไม่นะจะทำให้ผมกะดิกไม่ได้เรย ขอบคุนคับ

	หลวงพ่อเคยเล่าว่า ตอนนั้นเจอผีดีมาแกล้ง (เป็นเทวดา) ทำยังไงก็ไม่ไปท่องคาถากันผีก็ยังโดนแย่งท่องบอกว่าท่องแบบนี้ผิด ... ท้ายสุดหลวงพ่อรวบรวมกำลังใจ ภาวนา "พุทโธ" แล้วผีดีก็กระเด็นไป ... เวลาจิตเราออกจากร่างได้เราไม่ใช่คนเราเป็นผีชั่วขณะ อำนาจจิตพลังจิตจะมีมากยิ่งเคยปฏิบัติมาสามารถใช้ ฤทธิ์ ได้ดั่งใจ เช่นเสกอาวุธมาได้ เหาะได้เป็นต้น เมื่อเปนแบบนั้น ถ้ายังคิดว่าเราเป็นคนเราสู้เขาไม่ได้ก็ไม่สามารถสู้ได้ แต่ถ้าคิดว่าด้วยคุณความดีกำลังบุญ ที่เคยทำมารวมตัวกัน หรือถ้า เคยปราถนาพุทธภูมิ ต้องอธิษฐาน ด้วยกำลัง ของพระโพธิญาน ที่บำเพ็ญมาตั้งแต่ต้น ขอกำลังนั้นช่วย ... แล้วแต่อธิษฐาน แล้วกำลังนั้นจะขับสิ่งที่ร้ายออกไป นั้นทำแบบนั้นได้ ต้องมีสติ ไม่โวยวาย แม้จะออกจากร่าง ฝ่ายตรงข้ามมีกำลังมากกว่า เราก็สามารถแยกร่าง หรือที่เรียกกว่า แยกอธิสมานกาย ออกมากกว่าหรือเท่ากันได้ ไม่มีการเสียเปรียบ ขึ้นอยู่กับสติ ตอนนั้น ว่าจะนิ่งที่จะรวบรวมกำลังใจได้แค่ไหน ... เอาเป็นว่า นั้นคือการฝึกตนอย่างหนึ่ง ลองเปลี่ยนมาเป็นโอกาสหละกัน

	ภาษาของพ่อหนุ่ม.. คนแก่อย่างฉันอ่านแล้วมึน

	ขอบคุณมากครับ แต่ผมก็ขอโทษเรื่องการเขียนด้วยนะครับเพิ่งมาใหม่ยังไม่รู้มารยาทในเว็บครับ

	ยินดีต้อนรับจ้า พ่อหนุ่มน้อย แล้วจะกลับเข้ามาสนทนากันอีกไหมนี่

	เคยมีประสบการณืได้ยินคนพูดด้วยตลอดเวลาเหมือนกัน

	ขอร่วมถามด้วยนะคะ ประสบการณ์ที่พบครั้งแรกคือมีคนมาหามากมายเพราะไปนอนในห้องพยาบาลเวร มีแต่ฝรั่งเพราะเป็นเมืองฝรั่ง ทั้งเด็ก ผู้ใหญ่เราไม่ได้หลับแต่ก็ลืมตาไม่ขึ้น คนทั้งหมดนั้นบอกว่านี่ที่เรานะ มาแย่งที่เรา แน่นอนพูดภาษาฝรั่ง ส่วนเราก็แผ่เมตตาภาษาไทย พวกเขาส่วนมากก็ไป แต่มีอยู่สองสามคนยังมองๆไม่ไปแต่ก็เข้ามาถึงเตียงไม่ได้ อีกครั้งหนึ่ง เกิดหลังจากเดินทางกลับจากเมืองไทย ไปอยู่เวรอีกละในห้องเดิม มีเด็กนักเรียนหญิงสองคนมาหา เราก็ไม่หลับอีกละ แต่ไม่ลืมตา เขามาขอให้แผ่เมตตาใหญ่ให้ เด็กที่ถามบอกว่านี่เป็นลูกของ ญาติเรา เพื่อนของเด็กพูดแทนเจ้าตัวไม่พูด เรามารู้ทีหลังว่าเด็กคนนี้เป็นชาย เสียชีวิตเพราะลิ้นหัวใจรั่ว เราอยู่ผ่าตัดหัวใจ เด็กสองคนแต่งชุดนักเรียนไทยพูดไทย  อายุประมาณ เจ็ด แปดปี ตอนเรานั่งเครื่องมีที่ว่าง ข้างเรา แวะที่อัมสเตอร์ดัม เจ้าหน้าที่ภาคพื้นดินถามเราว่า ลูกเราไปไหน ที่จองมามีเด็กด้วย เรางงมาก อีกทีมาจับเท้าเราปลุกสวดมนต์ ที่ทำงานนห้องพยาบารเวร ห้องใหม่ และที่เห็นด้วยตาเนื้อ มายืนที่ประตูครัว แต่งตัวดี แบบผู้ดีเก่า หล่อมากด้วย ผิวสวยกว่าสาว ประมาณ คุณหลวงในทวิภพ ในขณะที่เรากำลังพูดโทรศัพท์กับน้องสาวเขา เขาพูดกับเราทางจิต คือเราคิด เขาตอบ ช่วยไขหน่อยค่ะ หวังว่าคงไม่รบกวนมากนัก เรายังไม่สามารถทำอย่างคุณๆที่ว่ามาได้  ได้แต่แผ่เมตตา และทำสังฆทานให้ ขอบคุณมากค่ะที่ใครก็ตามตอบไขข้อข้องใจได้