คนไม่ถึงที่ตาย - คนถึงที่ตาย

	คนไม่ถึงที่ตาย - คนถึงที่ตาย วันที่: วันอาทิตย์ 14 ตุลาคม 2007 @ 15:42:51 หัวข้อ: บทความคำสอนปกิณกะ คนไม่ถึงที่ตาย - คนถึงที่ตาย คนไม่ถึงที่ตาย ขึ้นชื่อว่ากฎของกรรม เอาว่าจะต้องเกิดอยู่กี่ปี ตามกฎของกรรมมันจะไปตายก่อนก็ไม่ได้ ถึงเวลาตาย จะไปถ่วงมันก็ไม่ได้ ไอ้คนที่ยังไม่ถึงเวลาจะตายทำอย่างไรมันก็ไม่ตาย ถ้าถึงวาระที่มันจะตาย อยู่เฉยๆ มันก็ตาย มีคนอยู่ ๒ คน สมัยสงครามโลกครั้งที่ ๒ ทหารอเมริกันเอา บี.๒๕ ไปทิ้งที่เยอรมัน เครื่องบินถูกยิงไฟลุกข้างหน้า เพื่อนโดดร่มกันเป็นแถว ไอ้เจ้านักบินคนนั้นไม่ยอมโดดร่ม ร่มมีแต่ไม่ใช้ แกคิดว่าถ้าลงมานี่แกก็ตาย ถ้าพบทหารเยอรมันนี่มันไม่เลี้ยงใช่ไหม แกคิดไว้อย่างนั้น เขาเลี้ยงหรือไม่เลี้ยงนี่มันไม่แน่ ไอ้บี.๒๕ บินสูงมาก แล้วแกทำอย่างไร พอไฟมันลุกเข้ามาใกล้ เข้ามาแกก็หย่อนตูดลงจากเครื่องบิน แล้วตาแกก็มองๆ ดูดาว แกคิดว่าดาวนี่ประเดี๋ยวเราก็จะไม่เห็น ฮึ.. แกคิดว่าแกตายนะ ร่มเริ่มนี่แกก็ปล่อยตามเรื่องลงมา สายตาก็มอง แต่แปลกว่าหนังสือพิมพ์เขาลงว่าใจแกดี แกมีความรู้สึกว่าประเดี๋ยวดาวนี่เราก็จะไม่เห็น แกก็ว่าตาย ลงมาปุ๊บไม่ยักตาย ไอ้เถาวัลย์มันคลุมยอดไม้มีอยู่มาก แกเลือกลงบนเถาวัลย์(หัวเราะ) แหม.. ไอ้คนนี่มันจะไม่ตายนะ แกตะลึงว่าเอ๊ะมันถึงพื้นนิ่มๆอะไร คลำว่ายอดหญ้านี่มีหิมะก็หนาว หนาวก็เลยเอานกหวีดขึ้นเป่า คิดว่าคนคงมีแถวนั้น แล้วก็ลงๆ ไม่ได้นะ ไม่รู้ไปถึงไหน มันมืดนี่นะ นกหวีดพอเป่าชาวบ้านเขาอยู่ใกล้ๆ ก็เข้าไปดู ก็เห็นคนค้าง ก็ช่วยกันเอาลงมา ก็ให้ไปผิงไฟห่มผ้าก็ตาม เช้านายทหารเยอรมันมาพบ เขาสอบถาม ถามว่าเอาร่มไว้ที่ไหน ไอ่นั่นมันบอกว่ามันไม่ได้โดดร่ม มันโดดลงมาเฉยๆ ไอ้พวกนั้นก็ไม่เชื่อ แต่ว่าตามสำนวนหนังสือเขาเขียนนะ เขาสัมภาษณ์รู้สึกว่า เขาสัมภาษณ์ดี เขาไม่ได้โฮกฮากนะ เขาอยากจะต้องการว่า เอาร่มไว้ที่ไหน โดดร่ม ไอ้ทุกคนที่โดดลงมาเขาได้ทั้งคนทั้งร่ม ไอ้นี่มันโดดลงมา เขาไม่ได้ร่ม ผลที่สุดเขาไปค้นเครื่องบินที่ตอนท้าย ช่วงท้ายที่มันไฟไม่ไหม้น่ะ มันหล่นลงมาเสียก่อนนะ ไปได้ร่มอีกอันหนึ่งที่อยู่ค่อนติดไปทางซ้าย เขาถึงเชื่อ แต่เขาพูดดี ท่านสุภาพบุรุษ ขอท่านบอกตามความตรงเถอะครับว่า ร่มของท่านอยู่ที่ไหน? ไอ้นั่นบอกไม่ได้โดดหรอก มันโดดลงมาแต่ไม่มีร่ม ก็โดดเหมือนกัน โดดก็ไม่โดดเพราะหย่อนลงมา ใช่ไหม นี่คนไม่ถึงที่ตายนะ... คนถึงที่ตาย กับอีกคนหนึ่งที่เป็นคนไทยบ้านอยู่ใกล้วัดสระเกศ คนนี้เป็นเพื่อนกับท่านจอมพลแปลก รุ่นเดียวกัน แต่เวลานั้นท่านเป็นพันเอกนะ แล้วก็ท่านมีหมอ มีซินแส หมอเจ๊กนะ หมอดูแม่นแกเชื่อมากเลย หมอคนนี้ถ้าพยากรณ์แบบไหนแล้วก็ เป็นอันว่าไม่ผิดแน่ ถ้าจะไปไหนที่ต้องถามอะไรจะต้องถามหมอก่อน หมอบอกต้องยับยั้ง แกก็ยับยั้ง แกเชื่อจริงๆ เพราะผลนั้นมีแน่ มาวันนั้นตอนเช้า หมามาบ้านแต่เช้า เพราะเป็นหมอประจำตัว บอกวันนี้ท่านอย่าออกจากบ้านนะครับ ถามทำไมวะ วันนี้มีอุบัติเหตุ ชะตาของท่านจะมีอุบัติเหตุ ท่านอย่าออกจากบ้าน ไอ้หมอก็ดูไม่ดี พลอยไม่รู้อุบัติเหตุจะเกิดที่ไหน ใช่ไหม ไอ้คำว่าถ้าดวงชะตาบอกมีอุบัติเหตุก็หมายถึงว่า อาจจะออกไปถูกรถชนนะ ดีไม่ดีถูกหมายักคิ้วปั๊บ ตกใจตายเลยนะ หรือมดเห่าตาย มีหรือเปล่าหว่า... เป็นอันว่าท่านก็เชื่อ เป็นผลใช่ไหม เชื่อไม่ไปไหน ตอนเย็นก็คงจะไม่เย็นมากหรอก ก็เริ่มประมาณสี่โมงห้าโมง ก็เย็นนี่ ท่านจะเข้าห้องน้ำจะอาบน้ำ บังเอิญล้มในห้องน้ำ กระเพาะปัสสาวะแตกตาย เอาเสียจนได้ใช่ไหมคุณ ไอ้หนูเห็นไหม หลบไม่ได้ใช่ไหม นั่นอุตส่าห์ไม่ไปนะ ดันเสือกตายในห้องน้ำได้ แต่ฉันว่าตายมีบุญนะ คนตายในห้งอน้ำนี้มีบุญ เกิดชาติหน้าไม่ห่างส้วมนะ สะดวกในการถ่าย(หัวเราะ) ใช่ไหมสะดวกในการขับถ่าย นี่ถึงว่าคนจะถึงที่ตายใช่ไหม คือเราหนีกันไม่ได้ แต่ทหารอเมริกันคนนั้นแกไม่คิดว่าแกจะอยู่ แกคิดว่าแกต้องตาย แกก็ไม่ตาย แต่ท่านขุนนี่ท่านไม่ได้คิดว่าท่านจะตาย แต่ก็ตาย นี่คนที่ไม่ถึงที่ตายอย่างไรก็ไม่ตาย ตานั่นฉันคิดว่าแกคงคุยให้ลูกหลานฟังไปนานเลยนะ ฉันเคยเหาะมา แหม อย่างน้อยๆ ๒ หมื่นฟิตเลยนะ บี.๒๕ เพดานบินสูงมากนะ เพดานบินมันสูงมาก นี่ก็เป็นอันว่าเรื่องของความตาย ก็ไม่ต้องวิตกกังวล ไม่ต้องคิดว่าเราจะตายหรืออย่างไร ใครเคยคิดบ้างว่าเราจะยังไม่ตาย เอาว่า พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า จงอย่าคิดว่าความตายจะมาถึงเราในวันพรุ่งนี้ ให้คิดว่าความตายจะถึงเราวันนี้และเดี๋ยวนี้ไว้เสมอ เราจะได้ไม่ประมาทนะ ถ้าคิดว่าเรายังหนุ่มยังสาวอยู่ เวลายังมากยังแข็งแรง ยังไม่ตายก็ยังไม่ทำความดี พอความตายมาถึงปุ๊บปั๊บ ก็ทำไม่ทันนะ ให้นึกถึงความตาย ท่านเรียน มรณานุสสติกรรมฐาน ท่านบอกบุคคลใดนึกถึงความตายไว้เป็นปกติ บุคคลนั้นเชื่อว่าเป็นผู้มีความไม่ประมาท และก็ไม่หวาดหวั่นในเมื่อความตายเข้ามาถึง เพราะอะไร เพราะคิดว่าเราจะตายวันนี้ก็ทำบุญ แล้วเวลาจะตายจริงกำลังบุญนี่ให้ผลเป็นกรณีพิเศษ จะว่าให้ผลเป็นกรณีพิเศษ เพราะว่ากำลังบุญถ้าสนองนะก็จะพอ ถ้าเริ่มเครียดถ้าจะตายภายใน ๗ วัน ในอากาศจะเต็มไปด้วยเทวดากับพรหม เราจะเห็นอยู่ตลอดเวลา เมื่อเราเห็นเทวดากับพรหม เราก็สดชื่อใช่ไหม จิตใจสบาย อุทิศส่วนกุศลให้ภรรยา "กราบเท้าหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูง ภรรยาของกระผมชื่อจงกล ทวิรานนท์ ได้เสียชีวิตที่ถลาง ภูเก็ต ภาคใต้ แต่ก่อนตายภรรยาของกระผมได้ถวายสังฆทานชุดใหญ่ๆ เป็นประจำ และตลอด ๕ ปีที่ผ่านมา ทำบุญทำกุศลทุกอย่าง ทุกประเภท ที่จะเรียนถามก็คือว่า ทำบุญไว้เยอะๆ ถ้าตายด้วยอุบัติเหตุอย่างนี้ บุญกุศลจะมาช่วยตอนหัวเลี้ยวหัวต่อหรือเปล่าครับ..?" ไม่เป็นไร ใจเขาเป็นบุญนะ มีเรื่องอยู่เรื่องนะ โคปาลนันทะ นายนันทะผู้เลี้ยงโค ในธรรมบทคนนี้ตั้งใจนิมนต์พระพุทธเจ้าไปที่บ้านเขาหลายครั้ง พระพุทธเจ้าไม่เสด็จไป แต่ปรากฏว่ามีวันหนึ่ง พระพุทธเจ้าเสด็จผ่านทางนั้น ท่านก็เลยเข้าไปพักที่ต้นไม้ใกล้ๆ บ้าน นายโคปาลนันทะเห็นเข้าก็เลยเข้ามากราบพระพุทธเจ้า พร้อมทั้งเอาของมาถวายพระสงฆ์ด้วย เมื่อพระพุทธเจ้าฉันเสร็จเทศน์โปรด เทศน์จบนายนันทะก็ได้เป็นพระโสดาบัน แต่พอพระพุทธเจ้าจะเสด็จกลับเขาก็เดินไปส่ง เดินไปส่งไกลพอสมควร สมเด็จพระบรมครูบอก นันทะกลับได้แล้ว ตถาคตจะเดินทางไปต่อ เขาก็หันหลังกลับ เดินมาไม่กี่ก้าวถูกนายพรานแทงตาย นั่นเขาเป็นพระโสดาบันแล้วนะ พระที่มาข้างหลังเห็นพอดี พระก็เลยบอกกับพระพุทธเจ้า บอกว่า เพราะอาศัยพระองค์เสด็จมาตอนนี้ ท่านนันทะมาส่งจึงตาย ถ้าไม่มาไม่ตาย พระพุทธเจ้า ตรัสว่า "ภิกขเว ดูก่อน ภิกษุทั้งหลาย ตถาคตจะมาหรือไม่มา นันทะก็ต้องตาย เพราะวาระมันถึง" อย่าลืมว่าเขาได้เป็นพระโสดาบันแล้วนะ รวมความว่าคนเมื่อกี้ก็เหมือนกัน เขาตั้งใจทำบุญมาถึง ๕ ปี จิตใจจดจ่อในบุญ จิตเต ปาริสุทเธ สุคติปาฏิกังขา แสดงว่าจิตใจเขาจดจ่อในบุญในกุศล เมื่อตายแล้วบุญก็ช่วยทันที... จากหนังสือธรรมปฏิบัติ เล่ม ๑๕ โดย nookfufu2