บำเพ็ญบารมีมาดีย่อมพบครูดี

	บำเพ็ญบารมีมาดีย่อมพบครูดี วันที่: วันจันทร์ 08 ตุลาคม 2007 @ 13:33:28 หัวข้อ: บทความคำสอนปกิณกะ บำเพ็ญบารมีมาดีย่อมพบครูดี (คัดบางส่วนมาจาก ประวัติหลวงปู่ปาน ตอนที่ ๕ เรื่อง...หลวงพ่อโหน่ง) คนที่มีบารมีมาเกิดย่อมจะพบคนที่บรรลุมรรคผล ถ้าจะได้ครูบาอาจารย์ที่ดี ถ้าปรารถนาณานสมาบัติก็ต้องได้ครูบาอาจารย์ที่มีฌานสมาบัติจริงๆ ถ้าอยากได้มรรคผลก็ได้ครูบาอาจารย์ที่ได้มรรคผลจริงๆ เพราะมีบารมีเดิมส่งเสริม คำว่าบารมีนี่หมายความว่าเราทำให้เต็มในความดีมาแล้ว ความดีส่วนใดส่วนหนึ่งทุกอย่างใน ๑๐ ประการ ถ้าเต็มครบถ้วนบริบูรณ์ถ้าจะพบครูบาอาจารย์ก็พบไม่ผิด ซึ่งมันมีคติตรงกันข้ามกับคนที่มีบารมียังไม่สมควร ไม่ควรแก่การบรรลุมรรคผลใดๆ หรือแม้แต่ฌานโลกีย์ ถ้าจะพบครูบาอาจารย์ที่จะสอนสมาธิหรือวิปัสสนาก็ไปพบประเภทที่เรียกว่า สุกเอาเผากิน คือรู้บ้างเล็กๆ น้อยๆ ไอ้ตัวเองก็ยังไม่ได้อะไร แต่ก็อยากจะเป็นครูบาอาจารย์เขา ตั้งตัวเป็นครูบาอาจารย์สอนไปตามความเห็นไปตามความเข้าใจของตนเอง มันอาจจะผิดๆ พลาดๆไปบ้าง แต่บางทีก็ไม่บ้างหรอก เพราะไอ้ตัวไม่ได้ ถ้าสิ่งใดเกินวิสัยที่ตัวไม่ได้ถึงแล้วก็ถ้าหากว่าลูกศิษย์ไปได้ไปเห็นเข้าก็อาจจะคัดค้านว่าสิ่งเหล่านี้ไม่จริง สิ่งเหล่านี้ไม่ควร หรืออาจจะเห็นว่าลูกศิษย์ทำอะไรได้เพียงเล็กๆน้อยๆ นิดๆ หน่อยๆ ก็อาจจะคิดว่าลูกศิษย์บรรลุมรรคผลแล้ว จบกันแค่นั้น อย่างนี้เป็นการทำลายความดีของลูกศิษย์ ถ้าเจออาจารย์สอนผิด เรื่องแบบนี้เคยพบมา เพราะเคยไปเทศน์ที่ เขาสนามแจง อ.บ้านหมี่ จ.ลพบุรี (เมื่อ ๔ - ๕ ปีแล้ว) พ.ศ. ๒๕๐๙ ปีนั้นเดินเข้าไปเที่ยวบนเขาไปเจออุบาสิกา ๒ คน คือผู้หญิงแก่ๆ ๒ คนบอกว่าอยู่โพธิ์นางดำ ไปนั่งครางหึ่มๆ ก็เลยสงสัยว่าแกเป็นอะไร ก็เลยเข้าไปหา เข้าไปถามว่าโยมเป็นอะไร(คิดว่าแกไม่สบาย) แกบอกว่า - เปล่าค่ะ กำลังอัดขันธ์ ถามว่า - อัดขันธ์เขาทำอย่างไร แกบอก - อัดขันธ์เขาให้กลั้นลมหายใจ ถามว่า - ใครสอน แกบอกว่า - ครู ถามว่า - ครูชื่ออะไร แกบอกว่า - ชื่อชื้น ถามว่า - ชื้นนี่ผู้หญิงหรือผู้ชาย แกบอกว่า - ผู้หญิง ถามว่า - เวลานี้ครูไปไหน แกก็บอกว่า - ครูไปตลาดจังหวัดสิงห์บุรี ไปซื้อของ พอฟังแล้วก็ตกใจเพราะว่าวิธีนี้พระพุทธเจ้าทรงทำแล้วมันไม่บรรลุมรรคผล แล้วพระองค์ก็ทรงประกาศห้ามว่าอย่าปฏิบัตินะ มันไม่เกิดผล แต่นี่ยังแอบมีคนเอามาใช้อีก มันเป็นอย่างนี้ ทำได้เล็กน้อยแต่อ้างว่าสำเร็จ แล้วต่อมาก็พบลูกศิษย์ของอาจารย์ชื้น คือผู้หญิงคนนั้นอีกหลายคน เขามาหาฉัน เขาถามว่า ท่านเจ้าค่ะลองตรวจดูสิค่ะว่าธรรมะของฉันที่ได้นี่มันเสื่อมไปหรือยัง จึงถามว่าเป็นไงล่ะโยม ถามว่า เมื่อปฏิบัติแล้วโยมได้อะไรมา เขาบอกว่า เมื่อปฏิบัติอาจารย์บอกว่าได้องค์ธรรมแล้ว ถามว่า องค์ธรรมมันเป็นอย่างไร บอกว่า เวลานั่งไป บางครั้งก็เห็นรูปพระบ้าง บางครั้งเห็นสีเขียวสีแดงบ้าง เห็นภาพอะไรก็อะไร อย่างนี้อาจารย์บอกว่าจบหลักสูตรสำเร็จแล้ว พอฟังแล้วก็ตกใจเพราะว่านี่มันเป็นสมาธิต้น เป็นเพียงแค่ขณิกสมาธิ(สมาธิเล็กน้อย) ถ้าจะกล่าวถึงฌานก็ยังไม่ได้หนืองในสิบของฌานเลย แล้วทำไมอาจารย์จึงได้กล่าวว่าได้มรรคผลจบหลักสูตรในพระพุทธศาสนา นี่แหละผู้ฟัง คนที่มีบารมียังไม่เต็ม มีบารมียังไม่สมควร นี่ย่อมได้ครูบาอาจารย์ที่ยังไม่สมควรมีความรู้ไม่เต็ม มีความเข้าใจไม่ถูกต้องตามหลักสูตรตามความเป็นจริงของพระพุทธศาสนา ต้องหาครูบาอาจารย์ที่ปฏิบัติได้จริง ข้อนี้ขอบรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลายถ้ามีความสนใจในสมถกรรมฐานและวิปัสสนากรรมฐาน เพื่อฌานสมาบัติหรือเพื่อมรรคผลใดๆ ก็จงพยายามสอดส่องค้นคว้าดูอาจารย์เสียก่อน ถ้าอาจารย์ได้มรรคได้ผล ถ้าเราปราถนามรรคผลก็ไปปฏิบัติกับอาจารย์ที่ได้มรรคผลได้ผล ถ้าหาอาจารย์จริงๆเป็นพระอริยเจ้าไม่ได้ก็หาอาจารย์ที่ได้ฌานโลกีย์ เพียงให้ได้ฌานสมาบัติ เพียงอันดับต้นเสียก่อน อย่างน้อยที่สุดเราจะยับยั้งชั่งอยู่เพียงแค่พรหมโลก เพียงเท่านี้ก็เป็นความดี สำหรับความดีขั้นสวรรค์กามาวจรน่ะ ไม่จำเป็นต้องดิ้นทุรนทุรายแค่เราใส่บาตรหรือเราให้ทาน หรือทำบุญไหว้พระเราก็มีโอกาสได้อยู่แล้ว แต่ว่ากรรมฐานที่จะพึงปฏิบัติอย่างน้อยมันจะต้องได้มรรคผล อย่างต่ำที่สุดก็ฌานโลกีย์นั่นแหละจึงเป็นการสมควร ฉะนั้นขอบรรดาท่านผู้ฟังทั้งหลายถ้ามีความสนใจอย่างนี้ก็จงแสวงหากฏตามนี้เรียกว่าหาอาจารย์ที่เขาได้ ที่เขาถึง ที่เขาทำเป็นที่เขาทำได้จึงจะสมควรแก่การมานะพยายามอุตสาหะวิริยะบากบั่น มิฉะนั้นแล้วก็จะเหนื่อยเปล่า... คัดบางส่วนมาจากนิตยสารธัมมวิโมกข์ ปีที่ ๒๙ ฉบับที่ ๓๑๙ ตุลาคม ๒๕๕๐