ห้องสมุด ฐิตสาโร วัดถ้ำตับเตา
อาคารเสนาสนะต่างๆ วัดถ้ำตับเตา
ทางผ่านพระ ตั้งแต่เวลา ๗.๐๐ น. วัดถ้ำตับเตา
ท่านที่ต้องการทำบุญ ให้รอใส่บาตรได้ที่นี่
ศาลาบุญ วัดถ้ำตับเตา
ศาลาบุญ ตั้งอยู่นอกกำแพงวัด สร้างถวายโดย พระอาจารย์บุญช่วย ฐิตสาโร (บุญช่วย เฉลยวิจิตร)
พระพุทธรูปปางลีลา ประดิษฐานหน้าศาลาบุญ วัดถ้ำตับเตา
ํธารน้ำไหล นอกกำแพงวัดถ้ำตับเตา
การเดินทางมาวัดถ้ำตับเตา วันนี้ขอจบการเดินทางด้วยภาพป้ายคติธรรมภายในวัด และธรรมเทศนาจากพระโพธิญาณเถร ท่านเจ้าประคุณหลวงพ่อชา สุภัทโท จากองค์บรรยายธรรมเทศนา : ฉบับเหนือเวทนา โดยแม่ชีวัดถ้ำตับเตา แจกเป็นธรรมทาน เมื่อวันที่ ๑๘ สิงหาคม ๒๕๕๙ เลยนะคะ สวัสดีค่ะ 
ป้ายคติธรรม ข้อคิด ติดต้นไม้ ภายในวัดถ้ำตับเตา
ถ้าไม่มีคำว่า “อุปสรรค”
ก็จะไม่รู้จักคำว่า “พยายาม”
• ปุถุชนผูกพันกันด้วย ผลประโยชน์
• นักปราชญ์ผูกพันกันด้วย ความรู้และน้ำใจ
• กัลยาณมิตรผูกพันกันด้วย คุณธรรม
ป่าไม้ให้ร่มเงา
ทั้งบรรเทาอุทกภัย
ช่วยกันรักษาไว้
และปลูกใหม่ให้ร่มเย็น
“ แดดร้อนจ้าถ้าเราเข้าร่มไม้
ความร้อนไซร้เสื่อมลดสดชืนสม
ทุกข์ร้อนรุ่มสุมกายใจระทม
เข้าสู่ร่มพระธรรมฉ่ำชื่นใจ ”
สิ่งที่มากระทบน้ำ ทำให้เกิดคลื่นฉันใด
สิ่งที่มากระทบใจ ก็ทำให้เกิดทุกข์ฉันนั้น
อารมณ์ที่น่าสงสารที่สุด
คือ การทำตนให้ต่ำลง
จิตเหมือนนก
แม้นกจะมีปีกที่สามารถบินอยู่ในอากาศได้ แต่ก็มิอาจจะดำรงชีพอยู่ในความเวิ้งว้างเช่นนั้นได้ตลอดไป นกจึงต้องบินแล้วลงเกาะกิ่งไม้บางขณะจากกิ่งโน้นสู่กิ่งนี้ ...จิตก็เช่นกันที่มิอาจจะดำรงตนอยู่ได้โดยไร้ที่เกาะ ฉะนั้นจิตจึงใช้อารมณ์ที่ดีและหลีกเลี่ยงมิให้จิตต้องจับเกาะอยู่กับอารมณ์ชั่วร้ายอันเป็นเหตุที่ทำให้จิตเศร้าหมองสูงสุด แม้นกจะไม่อาจดำรงตนอยู่ในความเวิ้งว้างได้ แต่อาริยะชนสามารถที่จะสร้างความว่างอันปราศจากความยึดมั่น (ต่ออารมณ์ดีและอารมณ์ร้าย) ให้เป็นที่เกาะสุดท้ายของจิตได้
ฐิตสาโร ภิกขุ
โรงแรมใจ
โรงแรมคือ เรือนพักของผู้สัญจร ที่อาศัยพักผ่อนเพียงชั่วคราวแล้วก็จากหาย คนแล้วคนเล่า ผู้เป็นเจ้าของ(โรงแรม) จึงไม่ควรยึดติดต่อผู้อาศัยเหล่านั้น จิตก็เช่นกัน...เป็นเสมือนที่พักผ่อนของอารมณ์หลากหลาย อันมี ความรัก ความเกลียด ความโลภ โกรธ หลง และความสุข ความทุกข์ ฯลฯ เป็นดั่งผู้พักอาศัย ที่หมุนเวียนเปลี่ยนกันเข้าออกในห้องหัวใจอยู่ตลอดเวลา
ฉะนั้นผู้มีสติรู้เท่าทัน จึงไม่ยึดมั่นกับอารมณ์ที่ผ่านพักเพียงชั่วคราวเหล่านั้น เพราะรู้ว่ามันต้องเกิดๆ ดับๆ โดยธรรมชาติอยู่เช่นนั้น ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครสามารถเก็บกักอารมณ์หนึ่งอารมณ์ใดไว้ในห้องใจได้ตลอด จึงมักมีอารมณ์รักแทรกผ่านเข้ามาพักหลังจากความเกลียดโกรธได้ผ่านพ้นไปแล้วเสมอ
ฐิตสาโร ภิกขุ
