- สมัครสมาชิกเมื่อ
- 2013-1-26
- เข้าสู่ระบบล่าสุด
- 2016-3-21
- สิทธิ์ในการอ่าน
- 10
- เครดิต
- 0
- โพสต์
- 162
- สำคัญ
- 0
- UID
- 10617
|
! u0 x+ L' k. }0 f+ E: N9 T
จากมนุษย์ธรรมดาเราสามารถปฏิบัติตน จนกลายเป็นเทพหรือเทวดาในเวลาร่างมนุษย์ดับสูญแล้วนั้นไม่ยาก ที่ว่าไม่ยากนั้นก็คือ การกระทำแต่ความดีนั่นเอง ดังนั้นทุกคนสามารถไปเกิดเป็นเทวดาได้ไม่ยากนัก แต่หากเป็นเทวดาอยู่แล้วตกจากสวรรค์ลงสู่นรกนั่นน่ะยากกว่า แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีซะเลยทีเดียว ดังเรื่องราวที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้
6 r" u( w4 B/ v! a& ?" b บางท่านคงเคยได้อ่านเรื่องกรรมของคนตัดไม้ทำลายป่าที่ผมได้เขียนไปแล้ว แต่อาจจะมีบางท่านที่ไม่เคยอ่าน ผมขอเล่าโดยย่อ ๆ ก็แล้วกัน ในครั้งที่ผมหาข้อมูลเรื่องคนตัดไม้ทำลายป่านั้นเป็นบาปไหม ด้วยความสงสัย ผมจึงกำหนดสมาธิลงไปในนรก เพื่อหาข้อมูลมาเขียนหนังสือ ผมกำหนดสมาธิสักครู่ก็ได้พบกับดวงจิตดวงหนึ่งกำลังถูกนายนิรยบาลสองคนกำลังเลื่อยร่างกายให้เป็นท่อน ๆ โดยมีส่วนแขน 2 ข้าง ท่อนขา 2 ท่อน ตรงลำตัวอีก 1 ท่อนก็รวมเป็น 5 ท่อน ต่อจากนั้นนายนิรยบาลก็นำชิ้นส่วนเมื่อสักครู่มาใส่เตาเผา โผล่ออกมาเฉพาะช่วงหัว นายนิรยบาลก็เผาจนร่างของชายวัย 60 ปีดำเป็นถ่าน นายนิรยบาล จึงนำตัวออกมาจากเตา นำน้ำมาพรมลงบนตัวของชายผู้นั้น เหมือนมายากล ร่างของชายคนนั้นกลับมารวมร่างกันดังเดิม แต่ไม่สมบูรณ์นักพอมองว่าเป็นคน และกลับไปถูกลงโทษเหมือนดังเดิม วนไปวนมา ผมได้มีโอกาสสอบถามจนรู้ว่าแกชื่อ “สม” เป็นคนเผาถ่านหาเลี้ยงชีพ สาเหตุที่แกลงมายังนรกแล้วถูกลงโทษ เพราะแกขโมยตัดไม้ของหลวงมาเผาถ่าน ผมเองได้ช่วยเหลือแกให้ไปรับบุญบนสวรรค์ ผมช่วยเหลือแล้วก็สบายใจ คิดว่าแกคงพ้นทุกข์จากนรกแล้ว ผมก็ลืมๆ ไป ต่อมาอีกประมาณ 3-4 เดือน ผมได้กลับมาอ่านเรื่องราวที่ผมเขียนขึ้น เมื่ออ่านมาถึงเรื่องคนตัดไม้ทำลายป่าจบลง ผมเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า คนที่ผมช่วยไว้ตอนนี้มีสภาพเป็นเช่นไร ผมจึงกำหนดจิต เพื่อขอพบกับดวงจิตที่ผมได้ช่วยไว้ก็ปรากฏเป็นภาพของนายนิรยบาล 2 นาย กำลังใช้ท่อนไม้ขนาดข้อมือ ยาวประมาณ 3 ฟุต ทุบตีไปที่ร่างของชายคนหนึ่งที่อยู่ในท่ายืนกางแขน กางขา ข้อมือ ข้อเท้าถูกมัดด้วยโซ่ ผมถึงกับงง อ้าว ! ทำไมเป็นเช่นนั้นหละ ก็แกไปอยู่บนสวรรค์เรียบร้อยแล้วนี่ ทำไมถึงมาถูกลงโทษในนรกได้เนี่ย เมื่อเป็นดังนี้ สิ่งแรกที่ผมทำคือ อุทิศบุญให้แก่นายนิรยบาลโดยอธิษฐานว่า “ข้าพเจ้าขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โปรดดลบันดาลให้บุญของข้าพเจ้าส่งมายังนายนิรยบาลนี้ด้วยเทอญ” ผมอธิษฐานอยู่ 3 ครั้ง นายนิรยบาลจึงหยุดทุบตีและหันมายิ้มกับผมเป็นการทักทาย ต่อจากนั้นผมจึงอธิษฐานอุทิศบุญให้แก่ “ลุงสม” โดยอธิษฐานเหมือนตอนอุทิศบุญให้แก่นายนิรยบาล อธิษฐานอยู่ 3 ครั้ง โซ่ที่พันธนาการอยู่ตรงมือและเท้าก็หลุดออกและหายไป ผมจึงขออนุญาตนายนิรยบาล เพื่อขอคุยกับลุงสม นายนิรยบาลก็อนุญาต ผมจึงได้คุยกับลุงสม7 I5 t; o6 D$ w
ผม : “สวัสดีลุงจำผมได้ไหม”
3 f2 d7 R5 E$ k3 @1 F6 Bลุงสม : “จำได้สิ เอ็งเป็นคนช่วยลุงไว้”+ u& E/ G5 F% @+ K
ผม : “ตอนนั้นลุงขึ้นบนสวรรค์แล้วนี่”/ l- Q5 K" H. [# \/ F3 Z
ลุงสม : “ใช่ ลุงขึ้นบ้างบนแล้ว”
' ?+ K6 D% _; ]" p6 t5 | I2 r+ aผม : “แล้วลุงมาอยู่ในนรกได้อย่างไร”
. S1 ^6 ^0 c* }: C1 xลุงสม : “ตอนนั้นลุงอยู่ข้างบนดีๆ ก็ตกลงมาอยู่ที่นี่เลย”
! G6 p! l$ [; F7 e, Hผม : “ตอนลุงอยู่ข้างบนลุงอยู่นานไหม”
$ S$ N+ ^% `' \/ M3 U2 lลุงสม : “ไม่นาน ปะเดี๋ยวเดียว”$ f$ _$ g$ w5 B# y3 O: }3 ?
ผม : “ลุงมัวทำอะไรอยู่ล่ะ”# W$ q$ Y- a j& M3 H+ n
ลุงสม : “ลุงกำลังสนุกสนานกับนางฟ้ายังชมสวนดอกไม้อยู่เลย ข้างบนมีแต่ของสวย ๆ”
5 J- m, R& M" g- v7 G% D xผม : “ลุงมัวเพลินกับสวรรค์จนลืมปฏิบัติใช่ไหม”
: g" L- K- L H j, V) s+ _ลุงสม : “ใช่แล้ว”2 e2 Z" s3 Q/ S& E
ผม : “แสดงว่าตอนเป็นมนุษย์ไม่ได้ทำบุญไว้เลยใช่ไหม”
p7 m i$ I/ i, R7 ^1 Cลุงสม : “ใช่แล้ว ตอนเป็นคนลุงก็เหมือนชาวบ้านทั่วๆ ไปก็กินเหล้า เมายา ฆ่าปลา ฆ่าไก่ ตามเรื่อง จำได้ไปทำบุญที่วัดตอนหนุ่ม ๆ 2-3 หนมั้ง”
& q+ k% `% r! c; fผม : “แสดงว่าลุงก็ทำบุญไว้ไม่มาก จึงอยู่บนสวรรค์ไม่ทันถึงวันเลย”
- \& t0 q( F0 F; E0 H `4 ^: Pลุงสม : “ใช่แล้ว”' K+ Q1 [: v3 e& }& H$ n W" w
ผม : “แล้วลุงมายังนรกนี่ด้วยโทษอะไร”
$ D, X8 f9 o' e$ j! qลุงสม : “ฆ่าสัตว์”( l/ `1 j8 f8 d/ D6 A6 b' I9 o
ผม : “เลยต้องถูกทุบตีอย่างนี้”+ F/ z1 `/ \& Z2 Y
ลุงสม : “ใช่”$ J" ~. h4 {7 A$ s$ q+ t& k: B9 i ~
ผม : “ผมช่วยคราวนี้จะมาลงนรกอีกไหม”
- U# y( z) T. `: H2 i0 Oลุงสม : “ไม่แล้ว กลัวแล้ว ถ้าขึ้นข้างบนได้ละไม่กลับมาอีกแล้ว”
3 Z) K' g- ?/ H4 Nผม : “ถ้าเช่นนั้นลุงก็สำนึกผิดได้แล้วใช่ไหม”
& B7 } c! S5 } I) ]3 L& f1 g* gลุงสม : “ใช่ สำนึกผิดแล้ว”9 a0 G+ p3 J1 n' N7 A
ผม : “ผมจะช่วยลุงแล้วนะ เตรียมตัว ข้าพเจ้าขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โปรดดลบันดาลให้บุญของข้าพเจ้ามาถึงลุงสมด้วยเทอญ”
0 Z' m3 ?) h0 [3 o* n# g/ ~: ~ผมอธิษฐานอยู่ 3 ครั้ง ลุงสมก็เปลี่ยนเป็นชุดขาวสะอาดตา ต่อจากนั้นผมอธิษฐานอีก 2 ครั้ง ลุงสมก็ขึ้นไปอยู่สวรรค์ชั้น 1 จาตุมหาราชิกาเป็นที่เรียบร้อย เป็นอันว่าผมต้องช่วยลุงสมถึง 2 ครั้ง เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจผมก็ไม่ลืมขอบคุณนายนิรยบาลทั้งสองท่าน และสิ่งที่ผมลืมไม่ได้คือ อุทิศบุญให้แก่ท่านพญายมราช เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณท่าน
1 ~$ _5 ^+ U v% f i จากเหตุการณ์นี้ทำให้ผมเข้าใจเรื่องความเสื่อมในโลกธรรม 8 มีลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ มีสรรเสริญมีนินทา มีสุขมีทุกข์ อย่างผู้ที่อยู่บนสวรรค์ มัวแต่สุขจนลืมตนเองว่ามันไม่เที่ยงแท้ก็เลยตกลงมาสู่ดินแดนแห่งความทุกข์ดังเรื่องราวที่เล่ามา
0 x3 l& ]2 y+ r* v" y3 A z9 ]' v) | f8 y9 b/ p) W( b, A B
|
|
