- สมัครสมาชิกเมื่อ
- 2013-1-26
- เข้าสู่ระบบล่าสุด
- 2016-3-21
- สิทธิ์ในการอ่าน
- 10
- เครดิต
- 0
- โพสต์
- 162
- สำคัญ
- 0
- UID
- 10617

|
& Q1 y3 N0 Y B( X+ D" C. r+ W' s' Z
จากมนุษย์ธรรมดาเราสามารถปฏิบัติตน จนกลายเป็นเทพหรือเทวดาในเวลาร่างมนุษย์ดับสูญแล้วนั้นไม่ยาก ที่ว่าไม่ยากนั้นก็คือ การกระทำแต่ความดีนั่นเอง ดังนั้นทุกคนสามารถไปเกิดเป็นเทวดาได้ไม่ยากนัก แต่หากเป็นเทวดาอยู่แล้วตกจากสวรรค์ลงสู่นรกนั่นน่ะยากกว่า แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีซะเลยทีเดียว ดังเรื่องราวที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้
, x& J; }' M( c, G, c บางท่านคงเคยได้อ่านเรื่องกรรมของคนตัดไม้ทำลายป่าที่ผมได้เขียนไปแล้ว แต่อาจจะมีบางท่านที่ไม่เคยอ่าน ผมขอเล่าโดยย่อ ๆ ก็แล้วกัน ในครั้งที่ผมหาข้อมูลเรื่องคนตัดไม้ทำลายป่านั้นเป็นบาปไหม ด้วยความสงสัย ผมจึงกำหนดสมาธิลงไปในนรก เพื่อหาข้อมูลมาเขียนหนังสือ ผมกำหนดสมาธิสักครู่ก็ได้พบกับดวงจิตดวงหนึ่งกำลังถูกนายนิรยบาลสองคนกำลังเลื่อยร่างกายให้เป็นท่อน ๆ โดยมีส่วนแขน 2 ข้าง ท่อนขา 2 ท่อน ตรงลำตัวอีก 1 ท่อนก็รวมเป็น 5 ท่อน ต่อจากนั้นนายนิรยบาลก็นำชิ้นส่วนเมื่อสักครู่มาใส่เตาเผา โผล่ออกมาเฉพาะช่วงหัว นายนิรยบาลก็เผาจนร่างของชายวัย 60 ปีดำเป็นถ่าน นายนิรยบาล จึงนำตัวออกมาจากเตา นำน้ำมาพรมลงบนตัวของชายผู้นั้น เหมือนมายากล ร่างของชายคนนั้นกลับมารวมร่างกันดังเดิม แต่ไม่สมบูรณ์นักพอมองว่าเป็นคน และกลับไปถูกลงโทษเหมือนดังเดิม วนไปวนมา ผมได้มีโอกาสสอบถามจนรู้ว่าแกชื่อ “สม” เป็นคนเผาถ่านหาเลี้ยงชีพ สาเหตุที่แกลงมายังนรกแล้วถูกลงโทษ เพราะแกขโมยตัดไม้ของหลวงมาเผาถ่าน ผมเองได้ช่วยเหลือแกให้ไปรับบุญบนสวรรค์ ผมช่วยเหลือแล้วก็สบายใจ คิดว่าแกคงพ้นทุกข์จากนรกแล้ว ผมก็ลืมๆ ไป ต่อมาอีกประมาณ 3-4 เดือน ผมได้กลับมาอ่านเรื่องราวที่ผมเขียนขึ้น เมื่ออ่านมาถึงเรื่องคนตัดไม้ทำลายป่าจบลง ผมเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า คนที่ผมช่วยไว้ตอนนี้มีสภาพเป็นเช่นไร ผมจึงกำหนดจิต เพื่อขอพบกับดวงจิตที่ผมได้ช่วยไว้ก็ปรากฏเป็นภาพของนายนิรยบาล 2 นาย กำลังใช้ท่อนไม้ขนาดข้อมือ ยาวประมาณ 3 ฟุต ทุบตีไปที่ร่างของชายคนหนึ่งที่อยู่ในท่ายืนกางแขน กางขา ข้อมือ ข้อเท้าถูกมัดด้วยโซ่ ผมถึงกับงง อ้าว ! ทำไมเป็นเช่นนั้นหละ ก็แกไปอยู่บนสวรรค์เรียบร้อยแล้วนี่ ทำไมถึงมาถูกลงโทษในนรกได้เนี่ย เมื่อเป็นดังนี้ สิ่งแรกที่ผมทำคือ อุทิศบุญให้แก่นายนิรยบาลโดยอธิษฐานว่า “ข้าพเจ้าขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โปรดดลบันดาลให้บุญของข้าพเจ้าส่งมายังนายนิรยบาลนี้ด้วยเทอญ” ผมอธิษฐานอยู่ 3 ครั้ง นายนิรยบาลจึงหยุดทุบตีและหันมายิ้มกับผมเป็นการทักทาย ต่อจากนั้นผมจึงอธิษฐานอุทิศบุญให้แก่ “ลุงสม” โดยอธิษฐานเหมือนตอนอุทิศบุญให้แก่นายนิรยบาล อธิษฐานอยู่ 3 ครั้ง โซ่ที่พันธนาการอยู่ตรงมือและเท้าก็หลุดออกและหายไป ผมจึงขออนุญาตนายนิรยบาล เพื่อขอคุยกับลุงสม นายนิรยบาลก็อนุญาต ผมจึงได้คุยกับลุงสม; D* H8 Z! H! Z1 ?' J. E# ]* `
ผม : “สวัสดีลุงจำผมได้ไหม”
' Z9 M9 k4 c! B. V1 Oลุงสม : “จำได้สิ เอ็งเป็นคนช่วยลุงไว้”
1 p1 p9 t A. H' ~3 D0 G( aผม : “ตอนนั้นลุงขึ้นบนสวรรค์แล้วนี่”
1 T7 T) ^4 ?6 d! B1 cลุงสม : “ใช่ ลุงขึ้นบ้างบนแล้ว”
2 e& ^- l" ?3 V$ z2 x$ }ผม : “แล้วลุงมาอยู่ในนรกได้อย่างไร”
! c" v5 i+ |+ f- |0 [4 H" @ลุงสม : “ตอนนั้นลุงอยู่ข้างบนดีๆ ก็ตกลงมาอยู่ที่นี่เลย”& F' E" j0 Z; D( V8 \. }
ผม : “ตอนลุงอยู่ข้างบนลุงอยู่นานไหม”5 v3 }2 B- L# x* Y. S
ลุงสม : “ไม่นาน ปะเดี๋ยวเดียว”4 {, q% T3 C5 F
ผม : “ลุงมัวทำอะไรอยู่ล่ะ”
9 a- _- w5 V9 {! w) |0 D5 aลุงสม : “ลุงกำลังสนุกสนานกับนางฟ้ายังชมสวนดอกไม้อยู่เลย ข้างบนมีแต่ของสวย ๆ”
6 [# A: v V7 C, Oผม : “ลุงมัวเพลินกับสวรรค์จนลืมปฏิบัติใช่ไหม”
% z% g$ A# [& t0 Fลุงสม : “ใช่แล้ว”
( g% I5 K4 [4 fผม : “แสดงว่าตอนเป็นมนุษย์ไม่ได้ทำบุญไว้เลยใช่ไหม”
" p9 F- V, _1 G6 N; l7 ^ลุงสม : “ใช่แล้ว ตอนเป็นคนลุงก็เหมือนชาวบ้านทั่วๆ ไปก็กินเหล้า เมายา ฆ่าปลา ฆ่าไก่ ตามเรื่อง จำได้ไปทำบุญที่วัดตอนหนุ่ม ๆ 2-3 หนมั้ง”. J' o( i# d0 p4 e. L
ผม : “แสดงว่าลุงก็ทำบุญไว้ไม่มาก จึงอยู่บนสวรรค์ไม่ทันถึงวันเลย”# q4 e3 w. B) F
ลุงสม : “ใช่แล้ว”1 ^2 |1 ^7 |: i4 |$ M2 n' O7 @
ผม : “แล้วลุงมายังนรกนี่ด้วยโทษอะไร”
" m. n; l" a5 b. U1 o, nลุงสม : “ฆ่าสัตว์”
! w: `! x) ?0 \5 ?7 y5 S1 r& iผม : “เลยต้องถูกทุบตีอย่างนี้”
+ s( s B. C5 ?3 l+ ^! @+ Q' Xลุงสม : “ใช่”
# x# r& _0 ?. c+ i- ^ผม : “ผมช่วยคราวนี้จะมาลงนรกอีกไหม”
]0 |) M; e7 D0 \ลุงสม : “ไม่แล้ว กลัวแล้ว ถ้าขึ้นข้างบนได้ละไม่กลับมาอีกแล้ว”& d" r2 f# Z: F: \# p
ผม : “ถ้าเช่นนั้นลุงก็สำนึกผิดได้แล้วใช่ไหม”
?4 |8 ?0 O& Z, z+ y: ]) e( cลุงสม : “ใช่ สำนึกผิดแล้ว”& q5 j4 ~1 P, x+ ^8 [" E
ผม : “ผมจะช่วยลุงแล้วนะ เตรียมตัว ข้าพเจ้าขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โปรดดลบันดาลให้บุญของข้าพเจ้ามาถึงลุงสมด้วยเทอญ”" i4 L L" w# Q6 R8 R- m
ผมอธิษฐานอยู่ 3 ครั้ง ลุงสมก็เปลี่ยนเป็นชุดขาวสะอาดตา ต่อจากนั้นผมอธิษฐานอีก 2 ครั้ง ลุงสมก็ขึ้นไปอยู่สวรรค์ชั้น 1 จาตุมหาราชิกาเป็นที่เรียบร้อย เป็นอันว่าผมต้องช่วยลุงสมถึง 2 ครั้ง เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจผมก็ไม่ลืมขอบคุณนายนิรยบาลทั้งสองท่าน และสิ่งที่ผมลืมไม่ได้คือ อุทิศบุญให้แก่ท่านพญายมราช เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณท่าน
* \( h# i* s- J จากเหตุการณ์นี้ทำให้ผมเข้าใจเรื่องความเสื่อมในโลกธรรม 8 มีลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ มีสรรเสริญมีนินทา มีสุขมีทุกข์ อย่างผู้ที่อยู่บนสวรรค์ มัวแต่สุขจนลืมตนเองว่ามันไม่เที่ยงแท้ก็เลยตกลงมาสู่ดินแดนแห่งความทุกข์ดังเรื่องราวที่เล่ามา
2 Z6 y) T/ l+ h8 [$ |
' p7 f3 H* f# Z4 T |
|