- สมัครสมาชิกเมื่อ
- 2013-1-26
- เข้าสู่ระบบล่าสุด
- 2016-3-21
- สิทธิ์ในการอ่าน
- 10
- เครดิต
- 0
- โพสต์
- 162
- สำคัญ
- 0
- UID
- 10617
|
' ~% X! W# u% n
จากมนุษย์ธรรมดาเราสามารถปฏิบัติตน จนกลายเป็นเทพหรือเทวดาในเวลาร่างมนุษย์ดับสูญแล้วนั้นไม่ยาก ที่ว่าไม่ยากนั้นก็คือ การกระทำแต่ความดีนั่นเอง ดังนั้นทุกคนสามารถไปเกิดเป็นเทวดาได้ไม่ยากนัก แต่หากเป็นเทวดาอยู่แล้วตกจากสวรรค์ลงสู่นรกนั่นน่ะยากกว่า แต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีซะเลยทีเดียว ดังเรื่องราวที่ผมจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้
) z a+ T( m5 D; K+ m2 t บางท่านคงเคยได้อ่านเรื่องกรรมของคนตัดไม้ทำลายป่าที่ผมได้เขียนไปแล้ว แต่อาจจะมีบางท่านที่ไม่เคยอ่าน ผมขอเล่าโดยย่อ ๆ ก็แล้วกัน ในครั้งที่ผมหาข้อมูลเรื่องคนตัดไม้ทำลายป่านั้นเป็นบาปไหม ด้วยความสงสัย ผมจึงกำหนดสมาธิลงไปในนรก เพื่อหาข้อมูลมาเขียนหนังสือ ผมกำหนดสมาธิสักครู่ก็ได้พบกับดวงจิตดวงหนึ่งกำลังถูกนายนิรยบาลสองคนกำลังเลื่อยร่างกายให้เป็นท่อน ๆ โดยมีส่วนแขน 2 ข้าง ท่อนขา 2 ท่อน ตรงลำตัวอีก 1 ท่อนก็รวมเป็น 5 ท่อน ต่อจากนั้นนายนิรยบาลก็นำชิ้นส่วนเมื่อสักครู่มาใส่เตาเผา โผล่ออกมาเฉพาะช่วงหัว นายนิรยบาลก็เผาจนร่างของชายวัย 60 ปีดำเป็นถ่าน นายนิรยบาล จึงนำตัวออกมาจากเตา นำน้ำมาพรมลงบนตัวของชายผู้นั้น เหมือนมายากล ร่างของชายคนนั้นกลับมารวมร่างกันดังเดิม แต่ไม่สมบูรณ์นักพอมองว่าเป็นคน และกลับไปถูกลงโทษเหมือนดังเดิม วนไปวนมา ผมได้มีโอกาสสอบถามจนรู้ว่าแกชื่อ “สม” เป็นคนเผาถ่านหาเลี้ยงชีพ สาเหตุที่แกลงมายังนรกแล้วถูกลงโทษ เพราะแกขโมยตัดไม้ของหลวงมาเผาถ่าน ผมเองได้ช่วยเหลือแกให้ไปรับบุญบนสวรรค์ ผมช่วยเหลือแล้วก็สบายใจ คิดว่าแกคงพ้นทุกข์จากนรกแล้ว ผมก็ลืมๆ ไป ต่อมาอีกประมาณ 3-4 เดือน ผมได้กลับมาอ่านเรื่องราวที่ผมเขียนขึ้น เมื่ออ่านมาถึงเรื่องคนตัดไม้ทำลายป่าจบลง ผมเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า คนที่ผมช่วยไว้ตอนนี้มีสภาพเป็นเช่นไร ผมจึงกำหนดจิต เพื่อขอพบกับดวงจิตที่ผมได้ช่วยไว้ก็ปรากฏเป็นภาพของนายนิรยบาล 2 นาย กำลังใช้ท่อนไม้ขนาดข้อมือ ยาวประมาณ 3 ฟุต ทุบตีไปที่ร่างของชายคนหนึ่งที่อยู่ในท่ายืนกางแขน กางขา ข้อมือ ข้อเท้าถูกมัดด้วยโซ่ ผมถึงกับงง อ้าว ! ทำไมเป็นเช่นนั้นหละ ก็แกไปอยู่บนสวรรค์เรียบร้อยแล้วนี่ ทำไมถึงมาถูกลงโทษในนรกได้เนี่ย เมื่อเป็นดังนี้ สิ่งแรกที่ผมทำคือ อุทิศบุญให้แก่นายนิรยบาลโดยอธิษฐานว่า “ข้าพเจ้าขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โปรดดลบันดาลให้บุญของข้าพเจ้าส่งมายังนายนิรยบาลนี้ด้วยเทอญ” ผมอธิษฐานอยู่ 3 ครั้ง นายนิรยบาลจึงหยุดทุบตีและหันมายิ้มกับผมเป็นการทักทาย ต่อจากนั้นผมจึงอธิษฐานอุทิศบุญให้แก่ “ลุงสม” โดยอธิษฐานเหมือนตอนอุทิศบุญให้แก่นายนิรยบาล อธิษฐานอยู่ 3 ครั้ง โซ่ที่พันธนาการอยู่ตรงมือและเท้าก็หลุดออกและหายไป ผมจึงขออนุญาตนายนิรยบาล เพื่อขอคุยกับลุงสม นายนิรยบาลก็อนุญาต ผมจึงได้คุยกับลุงสม
% `9 o0 l# C. C( `ผม : “สวัสดีลุงจำผมได้ไหม”$ ?: D8 o6 V0 Y* w+ h/ F
ลุงสม : “จำได้สิ เอ็งเป็นคนช่วยลุงไว้”
8 e& }' \8 L, W. W7 \) @ n7 o, aผม : “ตอนนั้นลุงขึ้นบนสวรรค์แล้วนี่”
- H1 [+ Y3 N# U& z. @' q9 Y0 [& Tลุงสม : “ใช่ ลุงขึ้นบ้างบนแล้ว”
# D5 @# }' q+ w4 M6 [$ Uผม : “แล้วลุงมาอยู่ในนรกได้อย่างไร”
) y7 t5 D8 @2 l+ P. ^7 {4 p- J3 r* pลุงสม : “ตอนนั้นลุงอยู่ข้างบนดีๆ ก็ตกลงมาอยู่ที่นี่เลย”
, C4 T0 G. a: ^( \ผม : “ตอนลุงอยู่ข้างบนลุงอยู่นานไหม”! E( ~ J( l. v
ลุงสม : “ไม่นาน ปะเดี๋ยวเดียว”- ]4 z) }2 t, V I9 \
ผม : “ลุงมัวทำอะไรอยู่ล่ะ”
2 M; f6 f4 t- e4 }/ \" S2 rลุงสม : “ลุงกำลังสนุกสนานกับนางฟ้ายังชมสวนดอกไม้อยู่เลย ข้างบนมีแต่ของสวย ๆ”
: l; k& ] @' @3 r6 c% ]) y9 K1 dผม : “ลุงมัวเพลินกับสวรรค์จนลืมปฏิบัติใช่ไหม”
. R- d0 K0 N7 s2 @( iลุงสม : “ใช่แล้ว”
0 s `0 o5 m" c4 `- ^% W! F7 M9 Dผม : “แสดงว่าตอนเป็นมนุษย์ไม่ได้ทำบุญไว้เลยใช่ไหม”: r* l( _' [- K! g) s( J+ i
ลุงสม : “ใช่แล้ว ตอนเป็นคนลุงก็เหมือนชาวบ้านทั่วๆ ไปก็กินเหล้า เมายา ฆ่าปลา ฆ่าไก่ ตามเรื่อง จำได้ไปทำบุญที่วัดตอนหนุ่ม ๆ 2-3 หนมั้ง”4 j1 i [! X/ p4 e
ผม : “แสดงว่าลุงก็ทำบุญไว้ไม่มาก จึงอยู่บนสวรรค์ไม่ทันถึงวันเลย”
+ B% c$ l) j* R2 S% D oลุงสม : “ใช่แล้ว”8 U0 I4 @2 }7 N3 ]" o
ผม : “แล้วลุงมายังนรกนี่ด้วยโทษอะไร”
2 D4 p6 o5 C- h6 E7 k4 B8 ]5 |8 u4 Hลุงสม : “ฆ่าสัตว์”
$ z# q3 V# {- f1 R4 \ผม : “เลยต้องถูกทุบตีอย่างนี้”2 o9 X9 _3 s5 V
ลุงสม : “ใช่”$ l4 _0 M$ z* J# Y; p8 v1 d
ผม : “ผมช่วยคราวนี้จะมาลงนรกอีกไหม”6 b" V5 b0 I% q2 q/ V
ลุงสม : “ไม่แล้ว กลัวแล้ว ถ้าขึ้นข้างบนได้ละไม่กลับมาอีกแล้ว”
# W7 C. o: C1 rผม : “ถ้าเช่นนั้นลุงก็สำนึกผิดได้แล้วใช่ไหม”
) E+ M9 U5 D, M, Qลุงสม : “ใช่ สำนึกผิดแล้ว”( n* t8 b; d: F9 e! m
ผม : “ผมจะช่วยลุงแล้วนะ เตรียมตัว ข้าพเจ้าขออำนาจพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ โปรดดลบันดาลให้บุญของข้าพเจ้ามาถึงลุงสมด้วยเทอญ”" N; m) n5 y; a* D [1 u0 V; v
ผมอธิษฐานอยู่ 3 ครั้ง ลุงสมก็เปลี่ยนเป็นชุดขาวสะอาดตา ต่อจากนั้นผมอธิษฐานอีก 2 ครั้ง ลุงสมก็ขึ้นไปอยู่สวรรค์ชั้น 1 จาตุมหาราชิกาเป็นที่เรียบร้อย เป็นอันว่าผมต้องช่วยลุงสมถึง 2 ครั้ง เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจผมก็ไม่ลืมขอบคุณนายนิรยบาลทั้งสองท่าน และสิ่งที่ผมลืมไม่ได้คือ อุทิศบุญให้แก่ท่านพญายมราช เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณท่าน1 C8 u- s- ~1 |% ~5 B& _
จากเหตุการณ์นี้ทำให้ผมเข้าใจเรื่องความเสื่อมในโลกธรรม 8 มีลาภเสื่อมลาภ มียศเสื่อมยศ มีสรรเสริญมีนินทา มีสุขมีทุกข์ อย่างผู้ที่อยู่บนสวรรค์ มัวแต่สุขจนลืมตนเองว่ามันไม่เที่ยงแท้ก็เลยตกลงมาสู่ดินแดนแห่งความทุกข์ดังเรื่องราวที่เล่ามา9 `( Y7 ]0 W3 j" N0 B# M9 \
4 C3 S) F7 w/ n6 k5 U7 s+ b' _ |
|