จิตใจมีแต่คิดแค้น

	คือใจจิตใจพลอยมีแต่ความแค้นให้กับแฟนที่ทิ้งพลอยกับลูกที่อยุ่ในท้องไป...เสียใจมากมายอยากสาปแช่งทุกวันบางวันคิดอยากทำร้ายเค้ากับแฟนใหม่...ทำอย่างไรให้หายแค้นหายโกรธคะอยากจะปฎิบัติธรรมก็ไม่มีเพื่อนไม่รู้จักแหล่งธรรมเลย...

	ลองคิดในมุมกลับ ...ในอดีตเราเคยสร้างความดเจ็บแค้นให้พวกเขาไว้ ตอนนี้แหล่ะกรรมนั้นมันกำลังย้อนกลับมาสนองเรา ถ้าเขาเป็นคู่บุญ คู่บารมีเรา เขาจะต้องไม่ทิ้งเรา ยกเว้นแต่เขาจะเป็นเจ้ากรรมนายเวร ที่ตามเกิดมาทวงเวรกรรมเก่าคืน ลองเปลี่ยนมุมมองใหม่ และคิดในแง่ดี การอยู่อย่างโดดเดี่ยวอาจต้องเหงาก็จริง แต่อย่าลืมว่าเรายังมีหลายๆสิ่งรอบตัวที่สำคัญกว่า และเราอาจกำลังมองข้ามไป สิ่งที่คุณต้องทำตอนนี้ไม่ใช่มานั่งคิดถึงความเจ็บแค้น คุณควรเอาเวลามานั่งวางแผน ลูกของคุณว่าจะวางอนาคตยังไงให้เขาเกิดมาเป็นคนมีคุณค่า มีจริยธรรม  และเป็นคนดีต่อสังคม คนรู้จักของฉันก็เจอปัญหาเช่นคุณ จนทุกวันนี้แม้จะผ่านไปเกือบ 4 ปีแล้ว เธอก็ยังเคียดแค้นฝ่ายชายอยู่ ทุกครั้งที่เธอเก็บกดมากๆ เธอก็จะอาลวาดทำลายข้าวของในบ้าน บันดาลโทสะกับทุกสิ่ง และพาลด่าลูกแท้ๆตนเอง ฉันอดนึกสงสารเด็กคนนั้นไม่ได้ เพราะน้องเขาก็เป็นญาติของฉันเอง เด็กคนนั้นกลายเป็นเด็กมีปัญหา ขาดความมั่นใจในตัวเอง ติดเพื่อน และมักสร้างโลกส่วนตัวอยู่คนเดียวเงียบๆ กลายเป็นเด็กซึมเศร้า น้องเขาเรียนอยู่ ม.1 ฉันเคยถามน้องเขาว่ารักแม่มากไหม น้องเขาตอบ "รักแม่มาก" ฉันถามว่าทำไมถึงรักมาก บางครั้งเดี๋ยวแม่ก็ดี บางครั้งเดี๋ยวก็ร้าย น้องเขาตอบว่า "รัก.. เพราะแม่เป็น...แม่..." ทารกทุกคนเมื่อเกิดมาจะเปรียบดังผ้าขาว มีจิตใจที่บริสุทธิ์ทุกคน เมื่อเด็กมีอายุโตพอจะฟังคำสั่งรู้เรื่อง ควรรีบพาไปทำบุญอย่างต่อเนื่อง สม่ำเสมอ เพื่อเป็นเกราะครอบกาย กันไม่ให้อกุศลกรรม และเหล่าเจ้ากรรมนายเวรครอบงำจิตใจพวกเขา ตราบใดที่กุศลกรรม และกรรมดีทั้งหลายยังเป็นเกราะครอบคลุมจิตใจพวกเขาตลอดเวลา เขาจะโตมาเป็นคนดี ทั้งต้น กลาง และปลาย เป็นกำลังใจให้นะค่ะ ^^

	ขอขอบคุณกำลังใจและแง่คิดดีดีของคุณพี่ที่มีให้พลอยคะ...พลอยจะสู้ วันนี้พลอยไปทำบุญที่วัดสะพานได้สนทนากับหลวงพ่อก็ทำให้ได้คิดอะไรหลายๆอย่าง...มันเปนกรรมเก่าพลอยเอง...ต่อไปนี้จะคิดถึงแต่ลูกในท้องจะหมั่นทำความดี ทำบุญมากๆเผื่อผลบุญจะส่งถึงลูกน้อยที่อยู่ในท้องพลอย..ขอบคุณจากใจจริงนะคะ

	กำไรขอเป็นกำลังใจให้คุณพลอยสู้ต่อไป และธรรมะที่คุณพลอยแสวงหา จะรักษาทั้งคุณพลอย และลูกให้ผ่านพ้นอุปสรรคและปัญหาต่างๆไปได้อย่างแน่นอน ยังไงก็อย่าคิดมากนะคะ ปฏิบัติธรรมเข้าไว้ค่ะ ผลบุญจะทำให้คุณพลอยได้อภิชาตบุตรนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

	ขอขอบคุณ คุณกำไรที่ให้กำลังใจพลอยนะคะ..

	ขอให้เจริญในปัญญาเพื่อ นำพาชีวิตไปในทางที่ดีขึ้นครับ

	เรื่องราวทุกๆอย่างมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันมีเหตุและผลในตัวของมันเองทั้งสิ้น อย่างพระพุทธองคืท่านทรงตรัสไว้สิ่งใดเกิดขึ้นล้วนมาจากเหตุ เช่นกันเมื่อมันมีผลสิ่งนั้นก็ย่อมเกิดมาจากเหตุเช่นกัน แน่นอนครับสิ่งใดมีเหตุสิ่งนั้นก้ย่อมมีผลตามมาด้วย ขึ้นอยู่ว่าจะเกิดขึ้นช้าหรือเร้วเท่านั้นเอง ผมเป็นกำลังใจ ให้สามารถเดินบนเส้นทางได้อย่างเป็นสุข สามารถฟันฝ่าอุปสรรค ได้อย่างเข็มแข็ง และปลอดภัย ก้าวย่างได้อย่างมั่นคงครับ

	ได้อ่านข้อความของคุณแล้วก็รู้สึก เสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับคุณพลอย ก็อยากแนะนำว่า ให้คุณพลอย แผ่เมตตาให้กับสามีของคุณทุกวัน และอโหสิกรรม ให้เขาไป จะได้จบกันเสียทีในชาตินี้ คุณอย่าไปสาบแช่งหรือจองเวรกับเขาเลย มันจะไม่จบไม่สิ้น จะเวียนว่ายเกิดดับพบกันอีกนับชาติไม่ถ้วน  นึกเสียว่าเป็นกรรมที่เราเคยสร้างมาแต่เก่าก่อนซึ่งเราไม่อาจรู้ได้ คำแนะนำของเพื่อนสมาชิกแต่ละคนที่นำเสนอมาแล้วนั้น ล้วนเป็นคำแนะนำที่ดี คุณพลอยลองไปปฏิบัติดูนะ ตั้งหน้าตั้งตาทำแต่ธรรมที่เป็นกุศล ปล่อยวางทุกสิ่งที่ทำให้จิตใจเราเร่าร้อนเคียดแค้น ละโทสะ โมหะ ให้หมดสิ้นหรือเบาบางลง โทสะคือความอาฆาตพยาบาท โมหะคือความหลงผิด คิดว่าสิ่งที่เราทำไปนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แท้ที่จริงแล้ว มันเป็นการเติมเชื้อให้กิเลสมันเร่าร้อนเผาผลาญตัวเราเอง  ส่วนสามีที่ทิ้งคุณไปเขาไม่ได้มีความรู้สึก เหมือนคุณขณะนี้เลยแม้แต่สักนิดเดียว เขายังดำเนินชีวิตไปอย่างปกติ แต่คุณล่ะ........ลองคิดดูนะครับ......ว่าฐานะระหว่างคุณกับสามีคุณขณะนี้แตกต่างกันมั๊ย .............ฉะนั้นขอให้แผ่เมตตาให้เขาทุกวันเป็นปกติ และอโหสิกรรมให้เขาไป วันหนึ่งข้างหน้าเขาก็จะเห็นเองแหละครับว่า เขาทิ้งสิ่งที่มีคุณค่าของเขาไปอย่างน่าเสียดาย  เขาเสียเองอีกที่น่าจะเสียใจ ที่ทิ้งคนที่รักเขาไปเสียแล้ว แต่คุณซิ...น่าจะคิดว่าคุณได้เสียคนที่ไม่ได้รักคุณเลยแม้แต่น้อย.... ควรจะยินดีและตั้งหน้าตั้งตา เลี้ยงดูลูกน้อยของคุณไป ..........อย่าไปใส่ใจกับคำวิพากษ์วิจารณ์ต่าง ๆ ที่มากระทบ......ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียวบนโลกใบนี้หรอกที่ประสบกับเหตุการณ์เช่นนี้......ผู้หญิงหลายต่อหลายคนที่ต้องเผชิญกับเคราะห์กรรมเช่นคุณ .......ฉะนั้นจงทำใจให้สบายนะครับ...ดำรงชีวิตให้เป็นปกติ เลิกอาฆาต พยาบาท จองเวรกันเสียที...........แล้วคุณก็จะอยู่อย่างมีความสุขนะครับ.........เป็นกำลังใจให้นะครับ

	แนะนำอีกนิดครับ...ข้อความของคุณที่โพสต์ว่า---- อยากจะปฏิบัติธรรมก็ไม่มีเพื่อนและไม่รู้จักแหล่งธรรมเลย------ ผมอยากบอกว่า เพื่อนที่ดีที่สุดก็คือ ตัวคุณเองนั่นแหละครับ.....และแหล่งธรรมก็คือ...ใจ...ของคุณนั่นแหละครับ  ธรรมทั้งหลายเกิดขึ้นที่ใจ ก็ให้ดับที่ใจ ผม เพื่อนสมาชิกที่โพสต์ข้อความตอบคุณ รวมทั้งหลวงพ่อวัดสะพาน ที่คุณไปกราบนมัสการท่าน...เพื่อขอให้ท่านช่วย  ท่านทั้งหลายเหล่านี้เป็นเพียงผู้ชี้ทางให้คุณดับไฟในใจคุณครับ....ส่วนคนที่จะดับได้ ก็คือตัวคุณเองนั่นแหละครับ.....คุณไม่ต้องไปหาสถานที่ที่ใหน ไม่ต้องไปหาเพื่อนที่ใหน........สิ่งที่คุณต้องการคุณมีอยู่แล้ว .........พยายามนะครับ

	http://www.sdsweb.org/sdsweb/ind ... 2010-10-19-18-41-12