ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน: N* F1 y3 t4 ~8 q& j, u
                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่
8 y0 I6 p# X7 X& F" W                        เทวดา        :        ใช่  c% c$ w7 z4 X; t' P) [0 I
                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง2 _9 ]$ Z8 L% c2 C" b( Z# j# N' N
                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์; ]1 L( y8 o) U5 R/ S
                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ8 }0 h* _' Q( P3 H- z: s& k8 s
                        เทวดา        :        ใช่
! s! j3 `% w% o7 k2 a5 i# R                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน
9 o. M# A7 y" ^- s0 P# Z                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)' i+ O& e) i2 x& T# _) {
                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม
# k1 `4 B1 s) n2 ~2 f2 g' k6 C( \                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่
" x% a  N/ q2 ^' k. d                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี
  S$ M; @) e3 N$ \- U& g                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น- i+ t( V5 ~/ w5 g) Y9 r- H8 v
                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา0 g) I! Z" C& u7 ?* e. W
                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา
+ I# [0 f2 Y1 y4 x' v                                        พอได้บุญ
1 X; T+ x$ P- k* I                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่
3 o! x% a( |# |1 W! c) p/ g2 p                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น3 n7 m7 R8 ?/ D  ^
                                        สุข  P- s2 u- B; ~( C
                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้& \7 i* G, z- L1 m, M+ [( |
                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง% M& u) D2 W1 _6 Y
                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม7 D8 R- k( J( U. r& M$ C
                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย6 r8 m$ A4 w4 D6 J% @
                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี
9 G4 b2 x( M  G. X                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา7 @* _& N0 i4 k5 ~
                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่
+ H! e! T2 n/ q& X1 |                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว3 y0 n, g! t  s
                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้
  [5 j* ~0 L0 d$ @* g* @% Z                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!
, ^, t6 k9 ?. i" f6 m                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ: Q, `2 r7 Q" N6 q
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก- Q0 q9 {5 j( ]* ~: k% G& \
                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ
0 J1 C- i+ a6 j3 W/ _