ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน0 Q8 r8 O3 C; F4 P0 s, R1 v8 i. |  i* s
                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่
" b' {8 ?) P6 S; m! {% C' ~. d                        เทวดา        :        ใช่! `# ^: y, M: D/ U
                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง  s5 X) E- y: f- u
                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์) \( }6 s6 J' B. a$ _* r: J- Q
                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ
' U9 O. I" X2 w0 B7 u3 h2 w                        เทวดา        :        ใช่
+ [8 Q# @% h* c0 S* C                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน
; j9 W* `' Y. N/ G# r0 p8 L                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)/ v6 K& E6 E: t( e( u7 j1 u% }
                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม- G) O  H6 d- d9 G
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่
! q# I, q- N" y0 S; c; u                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี
2 M) j" p& j* p* A$ G* e: x! Y                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น
4 L& Y3 _# o9 x+ V& _, W$ n. ?, b                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา
' G" b3 i. ]3 E3 L                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา( R) c* b: q7 K. K' J/ }
                                        พอได้บุญ# y6 B  z3 x4 Y6 ]. Z# \
                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่9 I% @! o5 q1 r0 K8 ~( A0 \  ^! t
                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น8 {4 e* h- w4 K, N% W2 S
                                        สุข
! q. \6 o; O3 K                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้0 y: ?. g3 y- Y+ n) L7 ?  O1 H  t( S( U
                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง+ j: w/ t- |5 ~7 p, d% a' D0 R
                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม6 s& G3 I/ S' c* H3 E7 p1 h
                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย
$ P) i% U! \2 p/ |0 x                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี
' u) f9 c5 w7 ?2 W                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา0 Y2 ?- ]9 M+ f/ b  i* j; [
                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่
" L% h3 Y: E* W4 k  o9 U' T: t                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว4 h& r2 g6 U1 D" n* X2 w+ W! F- b
                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้! Y! Z$ m; `. J2 b8 Q9 M7 u
                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!* h" g1 b# V5 Q6 B8 x
                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ- B$ e* k2 u2 r. Q
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก
5 L! b" |& x  q' Q( n/ Q6 {6 c                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ# B2 W4 ], d& U0 J' M9 R, B" d

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย