ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน
' Y! n: l* `( o7 Z/ n                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่
" V% ?7 i# w' e4 g0 c# ]                        เทวดา        :        ใช่
+ [; u& }" q! l4 j7 W) K2 w2 f, ^6 [                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง
- H# N. \4 ]" {+ ?4 I* U5 O7 G                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์
5 l" Y/ v. U5 w% ^9 B                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ
2 y9 p, R& ]: F, F0 |0 J  l& L6 x2 R                        เทวดา        :        ใช่
3 H. _" W* @  \, R& o2 {                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน
- H1 q* `8 m! z: x3 ]                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)
' f  H  Y5 A# u& C, R                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม" q1 A7 i' l( Y9 _# b" A' E' x
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่1 I* z9 ?: _+ v3 H+ y6 f5 ^9 k+ Z4 b
                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี
$ t5 K" I1 t4 X5 J) q/ P8 S                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น
3 E* i% @! ]) c& ?0 ]8 S9 Q                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา
& N3 ]" D2 [( N* m5 n5 j. m                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา& Z* p9 Y$ C6 I* g7 D& H
                                        พอได้บุญ
+ K9 k. N4 c2 l+ u* y                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่, t$ ^% _1 _7 i: u4 U* F
                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น
7 R& s! \% f4 W* O3 z9 D                                        สุข
! v% T* a3 S; A9 X  Z                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้; N1 B% ~' j; ]! g) v4 z' g. ~
                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง2 z" H; F% u5 t+ B- J  A) W$ y9 p% {+ `  s
                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม
* L# K4 k( S' z+ O- V                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย$ B9 ]3 `% V0 s3 m
                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี $ R  h, z2 _3 a" O7 ^6 d: q
                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา8 |7 o9 q' Z+ v% k- `
                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่: I  q' i" ], x4 Q9 n5 t' g; P
                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว
) E- g; i2 t% f$ V/ M0 j                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้. u$ b! o" h/ u
                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!
9 e: u! N! W* f4 I5 F                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ
4 m$ B3 Q: B# n0 N( T( j0 _3 D- X                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก: v3 J& P4 w5 y! K/ ]
                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ+ Q: I4 ~  b* j4 C# z: h

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะ

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า