ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน; j4 k6 z. X0 v4 G7 h4 D
                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่
- K+ M. h! K! N2 i                        เทวดา        :        ใช่
' C% ^7 i0 t$ V% a+ ^) n) P& S% N                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง
2 |& ]  z; e  ?/ t                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์; p/ \  R+ _( C2 M2 K( [9 {$ d
                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ
' {1 K! I8 L1 Y6 @  Y% n; V                        เทวดา        :        ใช่  M1 |3 k6 F1 Z8 r$ I
                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน4 k- v, Z4 A. A/ |% j: t3 {) W4 N$ U
                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)+ T, F& X7 S- n
                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม" h( f$ L& A3 p% A0 M; ^. B5 X6 E
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่
4 |  C- N8 W( H4 m7 _1 Z1 Z                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี
% }! F0 ~" Z" g" Y. c# t( w                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น5 U5 ^( p' V& m1 O( F7 ~) z/ \
                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา
. H' u" x/ l; W6 u5 f. ]                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา
5 }. d* c7 z4 L$ k4 T                                        พอได้บุญ, P) F$ @/ D1 n9 \) D5 ~5 b! I
                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่3 X" C4 a: b2 J, c/ b
                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น/ F, x0 ?( Y+ V5 `
                                        สุข
2 K1 ^, w2 m+ \& @9 f                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้9 v% [3 j2 n) Z# g
                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง
# [7 d8 u2 x) v- l/ g: L- ~' k8 v                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม
1 I# R) }' _, X9 R  g0 X1 y" Z                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย3 [: u  R9 T; L9 H' T3 o
                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี
; R: l/ ]3 V% f( O" k                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา
/ s/ e/ n( G! I. Y( j( A* l                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่  D* |3 f- d2 b  l- `
                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว8 |- C, Z+ j) Z) o* X
                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้
) Y2 r# J' O& ~9 l$ t/ c                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!: O& l0 O) V9 j' ~0 P9 Z: e9 d
                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ
# v# Z4 c  g" k2 `5 a7 q9 }' k7 d                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก
& {$ {6 s- h' R6 L3 Q& x, c% @) D" Z                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ0 f4 R- |! b0 N  |4 R1 y  b& L  f

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย