นักปฏิบัติธรรม

                ชาวพุทธที่แท้จริงจะศึกษาคำสอนทางพุทธศาสนาเพื่อนำมาปฏิบัติและจะมุ่งหนทางไปทางปฏิบัติ  มากกว่าที่จะศึกษาเอาวุฒินักธรรมตรี  โท  เอกหรือเปรียญธรรม  เพราะเรียนไปแล้วไม่ได้นำมาปฏิบัติก็ได้เพียงแค่รู้  แต่ปฏิบัติไม่เป็นขาดทุน  เรียนกันจนจบหมดทุกอย่างแล้วก็ไม่มีทางถึงนิพพานได้หรอก  ต้องนำความรู้นั้นมาปฏิบัติจึงจะมีทางไปสู่นิพพานได้' r1 n+ a1 F5 Y6 F) x+ B
                วัดหรือสำนักปฏิบัติธรรมทั้งหลายต่างมุ่งหวังเผยแพร่คำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า  ให้พุทธศานิกชนได้เรื่องรู้และปฏิบัติ  นับว่าเป็นกำลังสำคัญของพระพุทธศาสนาอย่างมาก  มีทั้งเผยแพร่ธรรมะ  ถือศีล  ปฏิบัติธรรมสวดมนต์  ภาวนา  ขออนุโมทนาบุญกับท่านทั้งหลายที่ช่วยกันเผยแพร่ธรรมะของพระพุทธองค์และพุทธศาสนิกชนที่ตั้งใจปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธองค์สมกับที่เป็นชาวพุทธโดยแท้$ @0 ?- c; j' @* i5 G! k
                นักปฏิบัติธรรมที่พบเห็นทั่วไปส่วนใหญ่จะเป็นหญิง  มีความตั้งใจในการปฏิบัติธรรมมาก  มีทั้งถือศีลสวดมนต์  ภาวนา  ครับบุญเกิดกับผู้ปฏิบัติมากมายมหาศาล  บุญนั้นไปรอผู้ปฏิบัติธรรมอยู่ที่สวรรค์หรือพรหมตามกำลังบุญ  และส่วนใหญ่ผู้ปฏิบัติธรรมจะทำการแผ่เมตตา  ตามที่ครูบาอาจารย์ท่านสอนไว้  ให้สัตว์โลกทั้งหลายเป็นสุขๆ  ท่านผู้ปฏิบัติธรรมเหล่านั้นทำดีแล้วถูกแล้ว  แต่ผมขออนุญาตต่อเติมสักนิดเถิด
" o, c# H1 ~% Y$ g                บุญของผู้ปฏิบัติธรรมนั้นมีมากจริงๆ  และไม่ได้หายไปไหน  ลอยไปปรากฏรอผู้ปฏิบัติอยู่เบื้องบน  คนทุกคนมีนายเวรหรือเจ้าหนี้ที่เราทำเขาไว้  ให้เกิดแค้นมาหลายชาติ  เราเกิดมาหลายภพหลายชาติมากมาย  นายเวรของแต่ละคนมีเป็นล้านๆ  เอาแค่ชาตินี้คิดดูฆ่ามดฆ่ายุงไปกี่ตัวแล้วจำได้ไหม  เราฆ่ามันตาย  ความแค้นก็เกิดเป็นนายเวรของเราแล้ว  ผู้ปฏิบัติธรรมแผ่เมตตา  นั่นเป็นความต้องการให้สัตว์ทั้งหลายเป็นสุข  อย่ามีเวรต่อกันและกันเลย  ผลไม่ปรากฏบุญไปถึงเขาเหล่านั้นเลย  เป็นไปได้ยังไงหรือครับ  เมื่อก่อนผมเองก็ไม่รู้  แต่พอมีประสบการณ์การติดต่อกับเทวดาบ้าง  นายเวรที่เป็นสัมภเวสีบ้าง  สอบถามเขาดูหลายราย  เขาบอกตรงกันหมดว่าการแผ่เมตตาไม่ปรากฏบุญไปถึงเขาเลย  พอผมลองอุทิศของผมให้ตามวิธีที่ผมเรียนรู้มา   ทั้งอุทิศตรงและเบิกบุญอุทิศ  เขาตอบตรงกันหมดว่าได้รับผลบุญเต็มเลย  ดังนั้นผู้ปฏิบัติธรรมทั้งหลาย  สร้างบุญไว้มากมาย  นายเวร  ผู้รักษาตัว  และวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับผู้ปฏิบัติธรรม  มองเห็นบุญของผู้ปฏิบัติเกิดขึ้นทุกวัน  แต่ไม่เคยส่งอุทิศให้เขาเหล่านั้นเลย  นายเวรก็รอเมื่อไรจะอุทิศบุญให้เขาซึ่งเป็นเจ้าหนี้รออยู่  เมื่อไม่เคยได้รับบุญเพื่อใช้หนี้เลย  ได้ยินแต่บอกอย่าจองเวรกัน  นายเวรก็ยิ่งแค้น  เหมือนผู้ปฏิบัติธรรมมีเงินเท่าไรก็ฝากธนาคารหมด  เจ้าหนี้รออยู่ก็ไม่ยอมใช้หนี้  อย่างนี้เองนายเวรจึงยิ่งแค้น  ต้องเล่นงานให้หนัก
7 j6 d; Z+ Y, c                ดังนั้นท่านผู้ปฏิบัติธรรมทุกท่าน  ท่านจะปฏิบัติวิธีใด  ถูกจริตวิธีใดในกรรมฐาน  40  หรือแบบอื่นๆ  ที่เป็นหนทางของพุทธะ  ท่านทำดีทำถูกแล้ว  เพียงแต่ท่านเพิ่มเติมการอุทิศบุญให้กับนายเวรของท่าน  ให้เขาได้รับบุญด้วย  จะทำให้การปฏิบัติธรรมของท่าน  และการดำรงชีวิตของท่าน  ปราศจากอุปสรรค  โรคภัยไข้เจ็บ  อีกทั้งมีวิญญาณที่คอยคุ้มครองท่านตลอดเวลา
& \) n6 ^0 A( ^/ `

สาธุจ้ามารน้อย..เป็นกำลังใจให้นะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ เป็นความรู้อย่างยิ่ง

อนุโมทนาสาธุครับ

อนุโมทนาสาธุครับ

ผมเองก็เป็นคนที่เบิกบุญและโอนบุญเสมอๆเวลาที่ทำสมาธิและสวดมนต์เสร็จ และมักเกิดเรื่องแปลกๆขึ้นประจำแรกๆก็รู้สึกว่ามันบังเอิญจังที่มีสิ่งดีๆเข้ามาในชีวิตอาจจะยังเป็นเพียงเรื่องเล็กๆนะครับ แต่มาทุกวันนี้ความบังเอิญอย่างที่ว่านี้มาบ่อยๆจนรู้สึกเป็นความเชื่อในใจลึกๆที่ไม่ใช่เป็นการคิดนึกเอง  ตัวอย่างเช่นเมื่อกลางเดือนสิงหาที่ผ่านมาแฟนผมขับรถผมไปแล้วเบียดกับรถอีกคันทำให้วันนั้นต้องชดใช้เค้าไปห้าพันบาท ก็รู้สึกเสียดายแต่ผ่านไปประมาณสองอาทิตย์ยังไม่ได้ซ่อมรถ  จู่ๆก็มีรถส่งแก๊ซขับมาชนตำแหน่งเดิมอีกทำให้ตัวถังแตกมากขึ้น ร้านแก๊ซก็ยินดีชดใช้ซ่อมให้ทั้งหมด  ผมเลยคิดว่าตอนแรกที่รถเราเบียดเค้าอาจเป็นเพราะว่าเราต้องชดใช้กรรมเก่ามั้ง(ซึ่งแฟนผมบอกว่าไม่แน่ใจว่าใครผิดด้วยซ้ำเพราะเค้าอยู่ข้างหลัง) แต่อยู่ๆรถก็ได้ซ่อมโดยเราไม่เสียเงินซะงั้น  เหมือนผ่อนหนักเป็นเบาซึ่งหากเป็นการใช้กรรมเก่าก็เหมือนกับกรรมนั้นมันเบาลงแล้ว3 [3 N6 J3 C: q) f: A8 f

สิ่งใดที่เป็นประโยชน์ ก็นำไปใช้ได้ครับ ขอโมทนาบุญครับ

สาธุครับ ขอถามหน่อยนะครับ การที่เราขอเบิกบุญเราเบิกทีเดียวแต่ให้ทุกๆท่านที่นึกได้ในครั้งนั้น ท่านเหล่านั้นจะได้เท่ากันหรือไม่ครับ และจะได้น้อยกว่าเราเบิกครั้งนี้ให้เฉพาะเจ้ากรรมนายเวร และเบิกอีกครั้งให้กับเทวดาที่ปกปักรักษาตัวเราและครอบครัว  2 อย่างหลังนี้ท่านเหล่านั้นจะได้บุญมากกว่าตอนแรกที่ให้รวมกันหรือปล่าวครับ หรือว่าอยู่ที่จิตใจของเราขณะนั้นด้วยครับ เช่นวันนี้เรามีความรู้สึกเป็นปกติดีหรือเฉยๆ กับวันนี้มีความร่าเริงใจมีจิตเป็นสุขในโลกมนุษย์ กับวันนี้มีความรู้สึกปีติยินดีในการได้ฟังธรรมหรือได้ปฏิบัติธรรมแล้วมีความเบิกบานใจครับ ไม่ทราบว่าเหตุเหล่านี้จะมีผลในการเบิกบุญด้วยหรือไม่ครับ 4 L- Y' ~3 |8 L3 O. B0 |+ A
               อีกข้อสงสัยครับ เมื่อก่อนนี้ผมนั่งสมาธิหายใจเขายาว หายใจออกยาว แล้วใช้คำภาวนาไปด้วย เมื่อทำไปสักพักตอนที่หายใจเข้ายาวจนสุด จะมีอาการขนลุกจนถึงใบหน้าครับ บางครั้งทั่วทั้งร่างกายแม้แต่บนศรีษะ แต่ตอนหายใจออกไม่เป็นไรครับ เมื่อก่อนปฏิบัติเองคิดว่านี้เป็นอาการของปีติ แม้แต่เดียวนี้ถ้าต้องการอาการอย่างที่กล่าวมาก็แค่หายใจให้สุดปอดแล้วทำใจเบาๆ เท่านี้อาการก็จะเกิด แต่ว่าเมื่อตอนที่ผมสมัครเป็นสมาชิกใหม่ๆท่านในแว๊ปนี้พูดถึงอาการของปีติ ผมเลยถามว่าอาการข้างต้นนี้ใช่ปีติหรือไม่ ท่านตอบว่าถ้ามีอาการขนพองสยองกล้าว(ไม่รู้ว่าพิมพ์ถูกหรือปล่าวนะครับ)ก็เป็นอาการของปีติ แต่ที่ผมคุมลมหายใจนั้นมันไม่ใช่ ปีติจะเกิดขึ้นมาเองโดยไม่ต้องคุมลลมหายใจเลย อันนี้พอจะเข้าใจเช่นเห็นเด็กตัวเล็กๆไร้เดียงสา 2 - 3 ขวบ เจอพระสงฆ์หรือเณร ก็ยกมือไหว พระ เณร เมือได้เห็นก็มีความสุขใจขึ้นเองจนขนลุกขนชัน แบบนี้คงจะใช่ปีติ หรือได้ทำอะไรดีๆจนมีอาการดังกล่าว แต่ที่สงสัย(ร่ายซะยาวเลย)ก็คืออาการของผมนั้นมันคืออะไรครับ เป็นอุปาทานหรือปล่าว หรือเป็นแค่ความเคยชินในการกระทำนั้นๆจนคล่องตัวครับ หรือว่าก็ดีแล้วหนิ หรือว่าก็ช่างมันปล่อยมันไปคิดมากปวดหัวปล่าวไร้สาระ ขวางการปฏิบัติธรรมเสียเวลาคิด ไปคิดเรื่องอื่นดีกว่า หรือว่าคนเขียนคำถามนี้ถ้ามั-.สงสัยน้อยกว่านี้หน่อย ปล่อยวางให้มากกว่านี้ เอาเวลาไปดูลมหายใจ ดูอริยาบท หรือดูอารมณ์ของใจ คงดีขึ้นกว่านี้เยอะ (การปฏิบัติข้างหลังนี้เป็นแนวทางปฏิบัติได้ใช่ไหมครับ ทุกวันนี้พยายามอยู่ ถ้าใช่จะได้ทำต่อไป ถ้าไม่ค่อยตรงกับตัวผมช่วยแนะนำผมหน่อย ชอบสงสัยมากครับ) ใจจริงอยากจะได้มโนมยิทธินะครับจะได้รู้เองโดยการถามท่านที่สามารถตอบได้ แต่ยิ่งอยากเท่าไหรก็เหมือนยิ่งไกลเท่านั้นครับ บางทีอดนึกไม่ได้ว่าผมนี้เป็นพวกทัพพะบุคคล(ไม่รู้ว่าถูกไหมครับ)หรือปล่าว ประเภททำแล้วไม่เจริญ หรือว่าผมควรจะต้องทำให้หนักกว่ามากกว่านี้อีก2-3เท่า แค่นี้ก่อนแล้วกันครับมั-.จะฟุ้งมากไปครับ ช่วยตอบผมหน่อยนะครับ ขออนุโมทนาบุญทุกบุญของคุณด้วยนะครับ อนุโมทนาสาธุครับ สาธุ -(ต้องการรับคนอย่างผมเป็นศิษย์ไหมครับ ที่เคยคุยกันไว้หนะครับ สาธุครับ สาธุ

ตอบคุณณัฐดนัย จากคำถามผมขอสรุปมาเป็นข้อๆแบบนี้ 0 w5 k! F& t# L) A- n+ C
๑. การที่เราขอเบิกบุญเราเบิกทีเดียวแต่ให้ทุกๆท่านที่นึกได้ในครั้งนั้น ท่านเหล่านั้นจะได้เท่ากันหรือไม่ครับ และจะได้น้อยกว่าเราเบิกครั้งนี้ให้เฉพาะเจ้ากรรมนายเวร และเบิกอีกครั้งให้กับเทวดาที่ปกปักรักษาตัวเราและครอบครัว  2 อย่างหลังนี้ท่านเหล่านั้นจะได้บุญมากกว่าตอนแรกที่ให้รวมกันหรือปล่าวครับ หรือว่าอยู่ที่จิตใจของเราขณะนั้นด้วยครับ เช่นวันนี้เรามีความรู้สึกเป็นปกติดีหรือเฉยๆ กับวันนี้มีความร่าเริงใจมีจิตเป็นสุขในโลกมนุษย์ กับวันนี้มีความรู้สึกปีติยินดีในการได้ฟังธรรมหรือได้ปฏิบัติธรรมแล้วมีความเบิกบานใจครับ ไม่ทราบว่าเหตุเหล่านี้จะมีผลในการเบิกบุญด้วยหรือไม่ครับ
4 `$ L8 W' N- L0 Hตอบ จากคำถามข้อนี้จากประสบการณ์ของผมพบว่าการอุทิศบุญให้แบบเจาะจงผู้รับจะได้บุญมากกว่าการอุทิศแบบรวมสาเหตุจากกำลังจิต ภพภูมิ ของผู้รับหากผู้รับมีภพภูมิสูง หรือกำลังจิตสูง กำลังบุญที่รับก็มากตามไปด้วย เปรียบไปก็เหมือนเราเทน้ำใส่ภาชนะหากภาชนะนั้นความกว้างของช่อง น้ำที่เทลงไปก็ย่อมรับได้มาก แต่หากช่องรองรับแคบน้ำที่ใส่ก้ได้น้อย ดังนั้นจึงสมควรที่จะอุทิศบุญให้เจาะจงจะเหมาะสมกว่า! S+ d2 X4 c, \$ R1 d
๒. วันนี้เรามีความรู้สึกเป็นปกติดีหรือเฉยๆ กับวันนี้มีความร่าเริงใจมีจิตเป็นสุขในโลกมนุษย์ กับวันนี้มีความรู้สึกปีติยินดีในการได้ฟังธรรมหรือได้ปฏิบัติธรรมแล้วมีความเบิกบานใจครับ ไม่ทราบว่าเหตุเหล่านี้จะมีผลในการเบิกบุญด้วยหรือไม่ครับ ( e; w; T; f" m! b6 D$ R# \) k1 g
ตอบ จะว่าเกี่ยวก็เกี่ยว จะว่าไม่เกี่ยวก็ไม่เกี่ยว ผมไม่ได้ตอบกวนๆนะแต่ป้นเรื่องจริง หากจะว่าเกี่ยวนั้นก้เนื่องมาจากนายเวร เขามีสิทธิ์ที่จะทำให้เราต้องทุกข์ใจร้อนใจ ลำบากใจได้เสมอ หากเราอุทิศบุญให้หรือเบิกบุญให้แก่เขา เขาก็ไม่มาทำให้เรารู้สึกลำบากใจ ทุกข์ใจ เราก็สุขกายสะบายใจ หากว่าไม่เกี่ยวก็เพราะทุกอย่างอยู่ที่จิต แทบทั้งสิ้น มันอาจเป็นเพราะสภาวะภายนอกมากดดันจิตให้จิตเศร้าหมองได้เช่นกัน
0 C4 E0 B9 [/ }3 U8 M8 H๓. ถามเรื่องการทำสมาธิ* Y7 z, C$ }  N* e0 j% R
ตอบ เรื่องนี้ผมขอตอบ(ในความคิดผมนะ)น่าจะเข้าใจถูกต้องแล้วว่าเป็นความคุ้นเคยของจิต เพราะจิตจะจดจำสภาวะนั้นได้เมื่อกำหนดให้มีสภาวะเดิมจิตก็สั่งกายให้เกิดอาการดังเคย หากจะปล่อยไปตามกลไกลโดยไม่สนใจก็ได้ตามหลักการของผู้อยากหลุดพ้น แต่หากเป็นผม ผมจะนำมาใช้ให้เป็นโยชน์ในด้านการตรวจสอบพลังของเครื่องราง วิธีทำโดยนำเครื่องรางนั้นมากำไว้ในมือแล้วกำหนดจิตให้มีสภาวะความรู้สึกที่เคทำไว้ที่เครื่องราง แล้วรับสัมผัสจากเครื่องรางนั้น ก็จะทราบทันที่ว่าเครื่องรางนั้นมีพลังมากน้อยเพียงใดจากการรับสัมผัส ทั้งนี้ทั้งนั้นอยู่ที่การฝึกฝน จนเกิดความชำนาญ ส่วนเรื่องฝากตัวเป็นศิษย์ อันนี้แล้วแต่บุญทำกรรมแต่งก็แล้วกันครับ8 z+ t; \$ C3 t! ?3 p( ^; v% H

สาธุครับ อาจารย์