ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน
8 ~+ V! c3 M0 P3 {& D3 B                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่4 w$ c- t) A8 m( p: ]
                        เทวดา        :        ใช่
7 `0 M- e! I  L/ P0 g/ w6 W, K                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง
/ x6 j4 L( \) H3 w                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์
) u( }! c' R' Z& G1 W! N8 S$ u                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ; y4 O6 C7 u; r; f$ q1 ~5 N$ F' s
                        เทวดา        :        ใช่
" r8 u8 k/ r/ r- ^. F; {                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน
/ |' h6 @+ y# H  q' t                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)2 z8 q3 K) r4 _7 M+ E6 g0 v. M" i4 m) S' R
                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม
* k" f% {* ~7 z/ j  N2 Y0 r; U                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่. R: D/ N$ ]8 \' F9 R* {
                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี2 O8 t1 p; J; a  z9 K
                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น& L$ ^: _' G, G4 H: c9 U1 ]' p$ ^, X# L, O
                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา
/ M: K: }% a( {. x5 v                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา
6 S4 v/ c- R7 ~9 H) L8 n- V                                        พอได้บุญ; l; r  }. _( W* f+ h
                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่
7 z" o) ~9 {9 q, K& {9 l! Y1 i                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น9 @: b& a9 l( _% y$ w  i8 t4 s% Y" R
                                        สุข; C3 f+ a* e6 A2 E( F% U( P; p3 D
                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้6 q" \% ]& M& b6 M( ]' @
                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง
3 g' _5 Z6 r; ^# ?# T1 P                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม
/ ]& {6 u( S, T# W: l& u& l0 H- \. `                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย8 ^9 [; {7 J1 ^6 G! V9 m
                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี
8 z- v2 N+ x3 U( K$ \! ~) J                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา
! m9 h9 b2 V# i' z0 Q; K) s                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่
  G6 P6 L7 O9 ~. k# X# N, t                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว$ J+ I( v" B) S2 `3 t+ \3 I4 r/ m
                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้
) M; c  _) J4 t" f0 P- B& L- v                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!
+ C* u+ r4 `; J& W6 t. o                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ- W. v. e9 y8 r
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก
$ S' i$ y+ _( Y                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ0 r' I, R9 n* U8 U8 h2 B. `! K6 H

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย