วันมาฆบูชา

วันมาฆบูชา
9 w) G& l! S# l7 }3 ~4 t. K# o+ g% R' }! _% d

- H; K6 V' z0 S* `8 O  \+ z0 m* T/ R% M* }1 C8 ?
ความหมายวันมาฆบูชา) W! b* c8 K9 n0 @6 F: B5 M
วันมาฆบูชา หมายถึง การบูชา ในวันเพ็ญเดือน ๓ เนื่องในโอกาสคล้าย วันที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์1 a* G7 B" u7 k* h

& S/ W! h* Q. t, ]4 m+ p; Qความสำคัญวันมาฆบูชา
5 x  Z; f# g8 S5 A! v3 Kวันมาฆบูชา เป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ มีเหตุการณ์อัศจรรย์ที่ พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าจำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาเฝ้าพระพุทธเจ้า ณ วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ โดยมิได้นัดหมายกันพระสงฆ์ ทั้งหมดเป็นพระอรหันต์
2 h( x8 n  i, y1 B4 Q) E7 N* o/ Z2 U4 O2 ?
ผู้ได้อภิญญา ๖และเป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบท โดยตรงจากพระพุทธเจ้า ในวันนี้พระพุทธเจ้าได้ทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์ ในที่ประชุมสงฆ์เหล่านั้น ซึ่งเป็นทั้งหลักการอุดมการณ์และวิธีการปฏิบัติที่ นำไปใช้ได้ทุกสังคม มีเนื้อหา โดยสรุปคือให้ละ4 N" x0 w1 K2 j4 ~1 C+ z7 B4 g( C

* K+ j$ P& V2 i% _, Oความชั่วทุกชนิด ทำความดี ให้ถึงพร้อมและทำจิตใจให้ผ่องใส
6 R! L! k  L6 K& k# ^8 L
7 M7 K, [6 V/ T( Dประวัติความเป็นมาวันมาฆบูชา; ?# z1 W) @" U, Y$ h
๑. ส่วนที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้า หลังจากพระพุทธเจ้าตรัสรู้ได้ ๙ เดือนขณะนั้นเมื่อเสร็จพุทธกิจแสดงธรรมที่ถ้ำสุกรขาตาแล้ว เสด็จมาประทับที่วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ ประเทศอินเดียในปัจจุบัน วันนั้นตรงกับวันเพ็ญ เดือนมาฆะหรือเดือน + J% y) k' S( _& I

  p- R/ L* J' z7 X2 Z6 Z& @๓ในเวลาบ่ายพระอรหันต์สาวกของพระพุทธเจ้า มาประชุม พร้อมกัน ณ ที่ประทับของพระพุทธเจ้า นับเป็นเหตุอัศจรรย์ ที่มีองค์ประกอบสำคัญ ๔ ประการ เรียกว่าว่า วันจาตุรงคสันนิบาต. f# B% P  N* A; r2 f, ^; F- i
9 e  w7 j" o3 @" X' ^1 h
คำว่า "จาตุรงคสันนิบาต" แยกศัพท์ได้ดังนี้ คือ
  N+ M0 n( y: a5 h/ i
0 \  w& g8 \' H2 G2 X' M"จาตุร" แปลว่า ๔
, x+ |9 B# r9 G/ z"องค์" แปลว่า ส่วน
* s. e1 A$ y9 K+ d9 Z"สันนิบาต" แปลว่า ประชุม
6 L$ q7 V. `- @  Q3 C! F! e( Nฉะนั้นจาตุรงคสันนิบาตจึงหมายความว่า "การประชุมด้วยองค์ ๔" กล่าวคือมีเหตุการณ์พิเศษที่เกิดขึ้นพร้อมกันในวันนี้ คือ
" f6 G2 B1 l8 n
$ ?! k! n6 z8 S6 Z/ U1. เป็นวันที่ พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า จำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาประชุมพร้อมกันที่เวฬุวันวิหารในกรุงราชคฤห์ โดยมิได้นัดหมาย
4 Z8 e7 ^9 O, |% r9 q
- p8 L6 S- Z. m" n# Z/ ~  i, h2. พระภิกษุสงฆ์เหล่านี้ล้วนเป็น "เอหิภิกขุอุปสัมปทา" คือเป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบทโดยตรงจากพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น: n" g! `7 O5 t9 i7 d$ ?; K
8 T1 z- u# u( X1 U8 o' n3 M5 P& x4 |! V
3. พระภิกษุสงฆ์ทุกองค์ที่ได้มาประชุมในครั้งนี้ ล้วนแต่เป็นผุ้ได้บรรลุพระอรหันต์แล้วทุก ๆองค์
" l$ ]$ Z! ^) \$ ?; e% a9 h8 J
% \" h. C" U7 V4 Q4. เป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวงกำลังเสวยมาฆฤกษ& I8 Q2 s: k" k( q
; V, J+ \( ?! H8 B& `
ประวัติวันมาฆบูชา
- ^# r2 N9 {- Y. \
8 h5 j" x$ w. V7 Q- `7 nมูลเหตุ
! O/ p7 _) h1 T' ?* T+ T, |หลังจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 และได้ทรงประกาศพระศาสนาและส่งพระอรหันตสาวกออกไปจาริกเพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนายังสถานที่ต่าง ๆ ล่วงแล้วได้ 9 เดือน ในวันที่ใกล้พระจันทร์เสวยมาฆฤกษ์ (วันขึ้น 15 ค่ำ
) g6 V4 y3 s1 d# ^1 @5 K+ z4 Z" D# v9 r# r
เดือน 3) พระอรหันต์ทั้งหลายเหล่านั้นต่างได้ระลึกว่า วันนี้เป็นวันสำคัญของศาสนาพราหมณ์ อันเป็นศาสนาของตนอยู่เดิม ก่อนที่จะหันมานับถือพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า และในลัทธิศาสนาเดิมนั้นเมื่อถึงวันเพ็ญเดือนมาฆะ เหล่าผู้ศรัทธา4 n( Z5 ?, Q) ^: L9 h5 R+ E+ Y: B
; o# b/ S& F/ ?; n
พราหมณลัทธินิยมนับถือกันว่าวันนี้เป็นวันศิวาราตรี โดยจะทำการบูชาพระศิวะด้วยการลอยบาปหรือล้างบาปด้วยน้ำ แต่มาบัดนี้ตนได้เลิกลัทธิเดิมหันมานับถือพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าแล้ว จึงควรเดินทางไปเข้าเฝ้าบูชาฟังพระสัทธรรมจาก* l. O, d; U+ X, h; T
) A5 X9 |. u  P
พระพุทธเจ้า พระอรหันต์เหล่านั้นซึ่งเคยปฏิบัติศิวาราตรีอยู่เดิม จึงพร้อมใจกันไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าโดยมิได้นัดหมาย
! k4 g8 ?' k/ b6 n
+ f3 Z: p$ q# xมีผู้กล่าวว่า สาเหตุสำคัญที่ทำให้พระสาวกทั้ง 1,250 องค์มาประชุมพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย มาจากในวันเพ็ญเดือน 3 ตามคติพราหมณ์ เป็นวันพิธีศิวาราตรี พระสาวกเหล่านั้นซึ่งเคยนับถือศาสนาพราหมณ์มาก่อนจึงได้เปลี่ยนจากการรวมตัว
' U/ P# K! E( b4 \8 T# |9 N
% J) S1 O1 A, k3 P# d. s+ {กันทำพิธีชำระบาปตามพิธีพราหมณ์ มารวมกันเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าแทน4 A4 l! ^' ]4 ^# R
1 f% G- ~1 A7 p8 |
, \% }% ?0 e2 C3 O$ Z

/ |' |6 c2 T0 u2 _7 w. o- Eโอวาทปาฏิโมกข์ ) K$ D9 v4 x4 |  y) j  Z
หลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา หรือคำสอนอันเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา ได้แก่ พระพุทธพจน์ ๓ คาถากึ่ง ที่พระพุทธเจ้าตรัสแก่พระอรหันต์ ๑,๒๕๐ รูป ผู้ไปประชุมกันโดยมิได้นัดหมาย ณ พระเวฬุวนาราม ในวันเพ็ญเดือน ๓ ที่เราเรียก. Z, |( j- x) h& H

- u9 w+ ]( S5 q( j1 _กันว่าวันมาฆบูชา (ถรรถกถากล่าวว่า พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์นี้ แก่ที่ประชุมสงฆ์ตลอดมา เป็นเวลา ๒๐ พรรษา ก่อนที่จะโปรดให้สวดปาฏิโมกข์อย่างปัจจุบันนี้แทนต่อมา), คาถาโอวาทปาฏิโมกข์ มีดังนี้ (โอวาทปาติโมกข์ ก็เขียน)' C* Q0 E( W% `& q7 q+ s! |  g! t1 E7 I

3 O# u. H1 |) V' fสพฺพปาปสฺส อกรณํกุสลสฺสูปสมฺปทา" {1 I' g3 I, I8 c7 t
สจิตฺตปริโยทปนํเอตํ พุทธาน สาสนํฯ' C; x6 D: \; F# v" t4 s' e- P5 \
ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา" l9 p2 [: M5 u* y4 E* A
นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา5 f! ^/ U% X$ z' v- L2 L5 b
น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี. J. m# k# v3 i+ r' X9 X
สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโตฯ
" u) @0 H' h# x5 r8 oอนูปวาโท อนูปฆาโต ปาติโมกฺเข จ สํวโร3 I0 |6 Y3 v5 C
มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ ปนฺตญฺจ สยนาสนํ& ?  Z- P, G- o+ b9 e5 f
อธิจิตฺเต จ อาโยโค เอตํ พุทฺธาน สาสนํฯ
5 o4 }- m8 u& F2 C' V$ K3 T3 ~; n4 I' M
แปล : การไม่ทำความชั่วทั้งปวง ๑ การบำเพ็ญแต่ความดี ๑ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ขันติ คือความอดกลั้น เป็นตบะอย่างยิ่ง, พระพุทธเจ้าทั้งหลายกล่าวว่านิพพาน เป็นบรมธรรม, ผู้ทำร้ายคน  x/ T* g; V- d, b* l  Z2 f
. ~7 {4 v4 T5 ^/ m
อื่น ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต,ผู้เบียดเบียนคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะการไม่กล่าวร้าย ๑ การไม่ทำร้าย ๑ ความสำรวมในปาฏิโมกข์ ๑ ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหาร ๑ ที่นั่งนอนอันสงัด ๑ ความเพียรในอธิจิต ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้ง5 s9 S! Z7 v$ o5 @- B
4 S3 s4 M8 k3 }6 g9 D2 h- Y
หลายที่เข้าใจกันโดยทั่วไป และจำกันได้มาก ก็คือ ความในคาถาแรกที่ว่า ไม่ทำชั่ว ทำแต่ความดี ทำจิตใจให้ผ่องใส
* R$ w( G3 s; h7 Y. ?
# O6 r# P  ~4 wสถานที่สำคัญเนื่องด้วยวันมาฆบูชา (พุทธสังเวชนียสถาน)
' ~8 H# _% E$ R: G' t2 G8 B
2 K) [3 S5 O$ V) x/ h4 ~; uพระพุทธรูปยืนกลางมณฑลมหาสังฆสันนิบาต ในโบราณสถานวัดเวฬุวันมหาวิหาร เมืองราชคฤห์ รัฐพิหาร อินเดีย (เป็นพระพุทธรูปสร้างใหม่ ปัจจุบันเป็นสถานที่จาริกแสวงบุญสำคัญของชาวพุทธทั่วโลก)เหตุการณ์สำคัญที่เกิดในวันมาฆบูชา เกิด
" }# J; `2 c4 C: h$ i- P( K
+ i/ \. p9 i6 k# n2 [  {/ Oภายในบริเวณที่ตั้งของ "กลุ่มพุทธสถานโบราณวัดเวฬุวันมหาวิหาร" ภายในอาณาบริเวณของวัดเวฬุวันมหาวิหาร ซึ่งลานจาตุรงคสันนิบาตอันเป็นจุดที่เกิดเหตุการณ์สำคัญในวันมาฆบูชานั้น ยังคงเป็นที่ถกเถียงและหาข้อสรุปทาง; s* k, v  [5 d: m

) x4 s0 \' e; X5 q  r9 jโบราณคดีไม่ได้มาจนถึงปัจจุบัน
: `- ~2 g7 L1 w  B8 S% g3 r
  g% \; T: |( C% g- f$ W' q% qวัดเวฬุวันมหาวิหาร8 `+ f: q& O1 C  F
"วัดเวฬุวันมหาวิหาร" เป็นอาราม (วัด) แห่งแรกในพระพุทธศาสนา ตั้งอยู่ใกล้เชิงเขาเวภารบรรพต บนริมฝั่งแม่น้ำสรัสวดีซึ่งมีตโปธาราม (บ่อน้ำร้อนโบราณ) คั่นอยู่ระหว่างกลาง นอกเขตกำแพงเมืองเก่าราชคฤห์ (อดีตเมืองหลวงของแคว้นมคธ) รัฐ/ |5 K0 Q) o1 R' H. G  V/ `

  B( o( m! l. q. I/ Y8 Y4 a8 \- Yพิหาร ประเทศอินเดียในปัจจุบัน (หรือ แคว้นมคธ ชมพูทวีป ในสมัยพุทธกาล)
  A! c6 @" r1 A" g% q
! U/ W9 K  C5 l' P$ m2 W3 j1 ]0 K- ^2 L6 w) t, j) D, n# {8 h$ Y
; ~% G! l$ t6 b. F  A
วัดเวฬุวันในสมัยพุทธกาล
) A: K0 k  H. u( zเดิมวัดเวฬุวันเป็นพระราชอุทยานสำหรับเสด็จพระพาสของพระเจ้าพิมพิสาร เป็นสวนป่าไผ่ร่มรื่นมีรั้วรอบและกำแพงเข้าออก เวฬุวันมีอีกชื่อหนึ่งปรากฏในพระสูตรว่า "พระวิหารเวฬุวันกลันทกนิวาปสถาน"หรือ "เวฬุวันกลันทกนิวาป" (สวนป่าไผ่  z5 T1 x1 N; }3 w6 J
" h* X8 \# P  ]- u  ^! x8 `
สถานที่สำหรับให้เหยื่อแก่กระแต) พระเจ้าพิมพิสารได้ถวายพระราชอุทยานแห่งนี้เป็นวัดในพระพุทธศาสนาหลังจากได้สดับพระธรรมเทศนาอนุปุพพิกถาและจตุราริยสัจจ์ ณ พระราชอุทยานลัฏฐิวัน (พระราชอุทยานสวนตาลหนุ่ม) โดยในครั้งนั้น  ~& u* x/ t& f5 h9 G. i7 c

/ s8 U2 y2 @. V4 R+ @$ [พระองค์ได้บรรลุพระโสดาบัน เป็นพระอริยบุคคลในพระพุทธศาสนา และหลังจากการถวายกลันทกนิวาปสถานไม่นาน อารามแห่งนี้ก็ได้ใช้เป็นสถานที่สำหรับพระสงฆ์ประชุมจาตุรงคสันนิบาตครั้งใหญ่ในพระพุทธศาสนา อันเป็นเหตุการณ์สำคัญใน# |. |4 Z1 M$ R$ D  |3 |' Y
# a$ H/ r6 R1 U' Q
วันมาฆบูชา( ]) h, e$ A# d. `) h% b1 z7 ~5 Q+ \
% }7 J, z' N6 \0 G
วัดเวฬุวันหลังการปรินิพพาน( v4 l1 H7 o/ j
หลังพระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพพาน วัดเวฬุวันได้รับการดูแลมาตลอด โดยเฉพาะมูลคันธกุฎีที่มีพระสงฆ์เฝ้าดูแลทำการปัดกวาดเช็ดถูปูลาดอาสนะและปฏิบัติต่อสถานที่ ๆ พระพุทธเจ้าเคยประทับอยู่ทุก ๆ แห่ง เหมือนสมัยที่พระพุทธองค์ทรงพระชนม
5 t# W# _  A+ {7 T
- S' H( ~0 h7 K$ Z7 ~$ p( P3 H+ Xชีพอยู่มิได้ขาด โดยมีการปฏิบัติเช่นนี้ติดต่อกันกว่าพันปี8 n5 g2 Y5 m; v2 K% E$ b# ^
$ s4 k7 {0 l5 K* h% m
แต่จากเหตุการณ์ย้ายเมืองหลวงแห่งแคว้นมคธหลายครั้งในช่วง พ.ศ. 70 ที่เริ่มจากอำมาตย์และราษฎรพร้อมใจกันถอดกษัตริย์นาคทัสสก์แห่งราชวงศ์ของพระเจ้าพิมพิสารออกจากพระราชบัลลังก์ และยกสุสูนาคอำมาตย์ซึ่งมีเชื้อสายเจ้าลิจฉวีในกรุง
$ p) v" g8 N# Z& m
5 Q( A% f8 C  S% Zเวสาลีแห่งแคว้นวัชชีเก่า ให้เป็นกษัตริย์ตั้งราชวงศ์ใหม่แล้ว พระเจ้าสุสูนาคจึงได้ทำการย้ายเมืองหลวงของแคว้นมคธไปยังเมืองเวสาลีอันเป็นเมืองเดิมของตน และกษัตริย์พระองค์ต่อมาคือพระเจ้ากาลาโศกราช ผู้เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าสุสูนาค ' l$ }" ~* u- ^

- M1 Q0 k. n6 h! |ได้ย้ายเมืองหลวงของแคว้นมคธอีก จากเมืองเวสาลีไปยังเมืองปาตลีบุตร ทำให้เมืองราชคฤห์ถูกลดความสำคัญลงและถูกทิ้งร้าง ซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้วัดเวฬุวันขาดผู้อุปถัมภ์และถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิงในช่วงพันปีถัดมา" W' N) w* z% s& q4 p: r5 z
$ z7 C- b2 \- {+ e
โดยปรากฏหลักฐานบันทึกของหลวงจีนฟาเหียน (Fa-hsien) ที่ได้เข้ามาสืบศาสนาในพุทธภูมิในช่วงปี พ.ศ. 942 - 947 ในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ ๒ (พระเจ้าวิกรมาทิตย์) แห่งราชวงศ์คุปตะ ซึ่งท่านได้บันทึกไว้ว่า เมืองราชคฤห์อยู่4 {2 n! I6 s- R0 E  o+ U. r$ A
% m) }  `: c- j1 T) V1 p" q
ในสภาพปรักหักพัง แต่ยังทันได้เห็นมูลคันธกุฎีวัดเวฬุวันปรากฏอยู่ และยังคงมีพระภิกษุหลายรูปช่วยกันดูแลรักษาปัดกวาดอยู่เป็นประจำ แต่ไม่ปรากฏว่ามีการบันทึกถึงสถานที่เกิดเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตแต่ประการใด
3 s1 L' F9 j0 _* F) C7 h1 j2 f
1 R$ I) k% W. X- _: X# D' Qแต่หลังจากนั้นประมาณ 200 ปี วัดเวฬุวันก็ถูกทิ้งร้างไป ตามบันทึกของพระถังซำจั๋ง (Chinese traveler Hiuen-Tsang) ซึ่งได้จาริกมาเมืองราชคฤห์ราวปี พ.ศ. 1300 ซึ่งท่านบันทึกไว้แต่เพียงว่า ท่านได้เห็นแต่เพียงซากมูลคันธกุฎีซึ่งมี
* g1 e. |& }) A
) A0 P/ ~2 D+ p1 i/ b1 aกำแพงและอิฐล้อมรอบอยู่เท่านั้น (ในสมัยนั้นเมืองราชคฤห์โรยราถึงที่สุดแล้ว พระถังซำจั๋งได้แต่เพียงจดตำแหน่งที่ตั้งทิศทางระยะทางของสถูปและโบราณสถานเก่าแก่อื่น ๆ ในเมืองราชคฤห์ไว้มาก ทำให้เป็นประโยชน์แก่นักประวัติศาสตร์และนัก
; X* c& ]  }$ U( N
& c& [  E9 `. V/ \. }โบราณคดีในการค้นหาโบราณสถานต่าง ๆ ในเมืองราชคฤห์ในปัจจุบัน)
5 t4 ]# _5 Q' q- @# I  @$ \& V+ }2 p. P
จุดแสวงบุญและสภาพของวัดเวฬุวันในปัจจุบัน* r: k/ A& ^. T1 u3 K
ปัจจุบันหลังถูกทอดทิ้งเป็นเวลากว่าพันปี และได้รับการบูรณะโดยกองโบราณคดีอินเดียในช่วงที่อินเดียยังเป็นอาณานิคมของอังกฤษ วัดเวฬุวัน ยังคงมีเนินดินโบราณสถานที่ยังไม่ได้ขุดค้นอีกมาก สถานที่สำคัญ ๆ ที่พุทธศาสนิกชนในปัจจุบันนิยม
3 s( Y5 L6 |7 }+ F/ h% E4 h/ @5 _: T6 `5 n" n2 S
ไปนมัสการคือ "พระมูลคันธกุฎี" ที่ปัจจุบันยังไม่ได้ทำการขุดค้น เนื่องจากมีกุโบร์ของชาวมุสลิมสร้างทับไว้ข้างบนเนินดิน, "สระกลันทกนิวาป" ซึ่งปัจจุบันรัฐบาลอินเดียได้ทำการบูรณะใหม่อย่างสวยงาม, และ "ลานจาตุรงคสันนิบาต" อันเป็นลานเล็ก
' N% t; y$ u, n. X  a1 r5 U# \4 d0 e+ ~
ๆ มีซุ้มประดิษฐานพระพุทธรูปยืนปางประทานพรอยู่กลางซุ้ม ลานนี้เป็นจุดสำคัญที่ชาวพุทธนิยมมาทำการเวียนเทียนสักการะ (ลานนี้เป็นลานที่กองโบราณคดีอินเดียสันนิษฐานว่าพระพุทธองค์ทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ในจุดนี้)7 s' Y; T+ e9 d5 ]
8 ?7 Y* i6 h$ f- p/ {  `
จุดที่เกิดเหตุการณ์สำคัญในวันมาฆบูชา (ลานจาตุรงคสันนิบาต)# W8 J7 K* L# W
ถึงแม้ว่าเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตจะเป็นเหตุการณ์สำคัญยิ่งที่เกิดในบริเวณวัดเวฬุวันมหาวิหาร แต่ทว่าไม่ปรากฏรายละเอียดในบันทึกของสมณทูตชาวจีนและในพระไตรปิฎกแต่อย่างใดว่าเหตุการณ์ใหญ่นี้เกิดขึ้น ณ จุดใดของวัดเวฬุวัน รวมทั้ง# G) n8 m  ^" i; \8 d# V6 l* H
. {$ P0 H# S9 A5 d, R1 h! n
จากการขุดค้นทางโบราณคดีก็ไม่ปรากฏหลักฐานว่ามีการทำเครื่องหมาย (เสาหิน) หรือสถูประบุสถานที่ประชุมจาตุรงคสันนิบาตไว้แต่อย่างใด (ตามปกติแล้วบริเวณที่เกิดเหตุการณ์สำคัญทางพระพุทธศาสนา มักจะพบสถูปโบราณหรือเสาหินพระ
8 [3 L6 m" m: J2 z& n9 Y1 i- z' |, u
เจ้าอโศกมหาราชสร้างหรือปักไว้เพื่อเป็นเครื่องหมายสำคัญสำหรับผู้แสวงบุญ) ทำให้ในปัจจุบันไม่สามารถทราบโดยแน่ชัดว่าเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตเกิดขึ้นในจุดใดของวัด
- i# i- D; ]. U4 G7 [; k
0 e! @. ~( C3 m$ a% [9 n9 Wในปัจจุบันกองโบราณคดีอินเดียได้แต่เพียงสันนิษฐานว่า "เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดในบริเวณลานด้านทิศตะวันตกของสระกลันทกนิวาป" (โดยสันนิษฐานเอาจากเอกสารหลักฐานว่าเหตุการณ์ดังกล่าวมีพระสงฆ์ประชุมกันมากถึงสองพันกว่ารูป และ
& `9 k0 j* `: j( ?$ N
4 p0 t+ j# T! l! t2 }( y5 }, oเกิดในช่วงที่พระพุทธองค์พึ่งได้ทรงรับถวายอารามแห่งนี้ การประชุมครั้งนั้นคงยังต้องนั่งประชุมกันตามลานในป่าไผ่ เนื่องจากเสนาสนะหรือโรงธรรมสภาขนาดใหญ่ยังคงไม่ได้สร้างขึ้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปัจจุบันลานด้านทิศตะวันตกของสระ) F* v0 i9 C/ w

, V% L% ^! E+ T9 f  ~4 `# s7 Jกลันทกนิวาป เป็นลานกว้างลานเดียวในบริเวณวัดที่ไม่มีโบราณสถานอื่นตั้งอยู่) โดยได้นำพระพุทธรูปยืนปางประทานพรไปประดิษฐานไว้บริเวณซุ้มเล็ก ๆ กลางลาน และเรียกว่า "ลานจาตุรงคสันนิบาต" ซึ่งในปัจจุบันก็ยังไม่มีข้อสรุปแน่ชัดว่าลาน0 O. a& [8 _) x/ X
2 H1 w2 X) r1 @7 I/ m
จาตุรงคสันนิบาตที่แท้จริงอยู่ในจุดใด และยังคงมีชาวพุทธบางกลุ่มสร้างซุ้มพระพุทธรูปไว้ในบริเวณอื่นของวัดโดยเชื่อว่าจุดที่ตนสร้างนั้นเป็นลานจาตุรงคสันนิบาตที่แท้จริง แต่พุทธศาสนิกชนชาวไทยส่วนใหญ่ก็เชื่อตามข้อสันนิษฐานของกอง9 R; o2 a0 _: A* P- C. |, f
) Z5 f! d5 y* n' S
โบราณคดีอินเดียดังกล่าว โดยนิยมนับถือกันว่าซุ้มพระพุทธรูปกลางลานนี้เป็นจุดสักการะของชาวไทยผู้มาแสวงบุญจุดสำคัญ 1 ใน 2 แห่งของเมืองราชคฤห์ (อีกจุดหนึ่งคือพระมูลคันธกุฎีบนยอดเขาคิชกูฏ)2 G- X+ {: a" l0 k0 P" U: ]8 t3 h

; C' ^2 \4 ?, h4 I$ b+ v$ ~; F* S* G6 Yกิจกรรมต่างๆ ที่ควรปฏิบัติในวันมาฆบูชา/ l! |9 U8 G( X& a0 E

/ {. s7 k( |+ E! O$ S' q การปฎิบัติตนสำหรับพุทธศาสนาในวันนี้ก็คือ การทำบุญ ตักบาตรในตอนเช้า หรือไม่ก็จัดหาอาหารคาวหวานไปทำบุญฟังเทศน์ที่วัด ตอนบ่ายฟังพระแสดงพระธรรมเทศนา ในตอนกลางคืน จะพากันนำดอกไม้ ธูปเทียน ไปที่วัดเพื่อชุมนุมกันทำพิธี# G/ b$ [1 x3 U8 v

0 ?' C$ K3 w2 x1 `- d# mเวียนเทียน รอบพระอุโบสถ พร้อมกับพระภิกษุสงฆ์โดยเจ้าอาวาสจะนำว่า นะโม ๓ จบ จากนั้นกล่าวคำ ถวาย ดอกไม้ธูปเทียน ทุกคนว่าตาม จบแล้วเดิน เวียนขวา ตลอดเวลาให้ระลึกถึง พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ จนครบ ๓ รอบ
+ d9 c" B. H& H: f. h1 C, G. \* [4 s
แล้วนำดอกไม้ ธูปเทียนไปปักบูชาตามที่ทางวัด เตรียมไว้ เป็นอันเสร็จพิธี7 x% t* R7 |* x8 v' k' W/ D  S3 y

3 [7 K5 H, k' `7 O' N5 g, z* @ขอบคุณข้อมูลจาก : dhammathai.org,วิกิพีเดีย
3 A1 K- g2 k- _( [" n1 d: c5 ?$ s0 i7 {1 W

& T! m1 X1 S4 {9 E& j$ V5 M
" O- B2 e1 O$ V% cการถือปฏิบัติวันมาฆบูชาในประเทศไทย5 ^2 j# h" Z; J+ O3 ]1 A8 x) x
พิธีวันมาฆบูชานี้ เดิมทีเดียวในประเทศไทยไม่เคยทำมาก่อน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงอธิบายไว้ว่าเกิดขึ้นในสมัย พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยทรงถือตามแบบของโบราณบัณฑิตที่
! w/ M  f0 ?& X/ F* E. A+ p1 g( M( v5 C( ]3 {: B, X- ?
ได้นิยมกันว่า วันมาฆะบูรณมี พระจันทร์เสวยฤกษ์มาฆะเต็มบริบูรณ์เป็นวันที่พระอรหันต์สาวกของ พระพุทธเจ้า ๑,๒๕๐ รูป ได้ประชุมกันพร้อมด้วยองค์ ๔ ประการ เรียกว่า
1 {) V* d3 |% w; R' {8 o( Z; Z: c( k/ L' v" c
จาตุรงคสันนิบาตพระพุทธเจ้าได้ตรัสเทศนาโอวาทปาติโมกข์ ในที่ประชุมสงฆ์เป็นการ ประชุมใหญ่ และเป็นการอัศจรรย์ในพระพุทธศาสนา นักปราชญ์ จึงถือเอาเหตุนั้นประกอบ การสักการบูชาพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์สาวก ๑,๒๕๐ รูปนั้น ให้
) F1 z# z% S- d2 ~- g! |& {
5 g2 z- P  u# N$ A/ z7 sเป็นที่ตั้งแห่งความ เลื่อมใสการประกอบพิธีมาฆะบูชา ได้เริ่มในพระบรมมหาราชวังก่อน% R0 `( [: N, Z. o" S! k7 w
9 h7 I/ P' I/ ]3 L0 ~9 q
ในสมัยรัชกาลที่ ๔ มีพิธีการพระราชกุศลในเวลาเช้า พระสงฆ์ วัดบวรนิเวศวิหารและ วัดราชประดิษฐ์ ๓๐ รูป ฉันในพระอุโบสถ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม เวลาค่ำ เสด็จออกทรงจุด ธูปเทียนเครื่อง มนัสการแล้ว พระสงฆ์สวดทำวัตรเย็นเสร็จแล้ว สวด
5 b! P9 j% x8 l* g6 ]! B9 Y8 r0 [; ?/ S; f6 {
มนต์ต่อไปมี สวดคาถาโอวาทปาติโมกข์ด้วยสวดมนต์ จบทรงจุดเทียนรายตามราวรอบพระอุโบสถ ๑,๒๕๐ เล่ม มีการประโคมอีกครั้งหนึ่งแล้วจึงมีการเทศนา โอวาทปาติโมกข์# e: e( l. x3 j
๑ กัณฑ์เป็นทั้งเทศนาภาษาบาลีและ ภาษาไทย เครื่องกัณฑ์ มีจีวรเนื้อดี ๑ ผืน เงิน ๓ ตำลึง และขนมต่าง ๆ เทศนาจบพระสงฆ์ ซึ่งสวดมนต์ ๓๐ รูป สวดรับการประกอบพระราชกุศลเกี่ยวกับ วันมาฆบูชาในสมัยรัชกาลที่ ๔ นั้น พระบาทสมเด็จพระ& o% I+ G. e+ i- I; q) K) G

+ H# j. U0 t+ E2 vจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จะเสด็จออกประกอบพิธีด้วยพระองค์เองทุกปีมิได้ขาด สมัยต่อมามีการเว้นบ้าง เช่น รัชกาลที่ ๕ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จออกเองบ้าง มิได้ เสด็จออกเองบ้างเพราะมักเป็นเวลาที่ประสบกับเวลาเสด็จ( `2 u( Y; b+ L$ ~  ~0 p+ _

5 E! L* S: Z+ A; bประพาส หัวเมืองบ่อย ๆ หากถูกคราวเสด็จไปประพาสบางปะอินหรือพระพุทธบาท พระพุทธฉาย พระปฐมเจดีย์ พระแท่นดงรัง ก็จะทรงประกอบพิธีมาฆบูชา ในสถานที่นั้น ๆ ขึ้นอีก ส่วนหนึ่งต่างหากจากในพระบรมมหาราชวังเดิมทีมีการประกอบพิธี; q; ~3 x0 z- p) [

9 G% `+ y1 \1 Eในพระบรมมหาราชวัง ต่อมาก็ขยายออกไป ให้พุทธบริษัทได้ ปฏิบัติตามอย่างเป็นระบบสืบมาจนปัจจุบัน มีการบูชา ด้วยการเวียนเทียน และบำเพ็ญกุศลต่าง ๆ ส่วนกำหนดวันประกอบพิธีมาฆบูชานั้น ปกติตรงกับวันเพ็ญ เดือน ๓ หากปีใด เป็น( W8 l& ?" h+ w: y# y4 ?

6 P$ t7 F- i% ^อธิกมาส คือ มีเดือน ๘ สองหนจะเลื่อนไปตรงกับวันเพ็ญเดือน ๔
6 S( S* V' }* g( Y, [0 y2 ~7 q& R2 ^3 C8 |
4 s; Y, {7 l7 t; L! E7 B: A; }
8 z4 o- s7 H5 F9 ^+ F' |
หลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติ  N8 v% _1 n$ r) W# I8 k
หลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติได้แก่ โอวาทปาติโมกข์ หมายถึง หลักคำสอนคำสำคัญของพระพุทธศาสนาอันเป็นไปเพื่อป้องกัน และแก้ปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตเป็นไปเพื่อความหลุดพ้น หรือคำสอน อันเป็นหัวใจพระพุทธศาสนา หลักธรรมประกอบด้วย
4 \" T3 V; I8 c! `6 I
, E9 \/ M. E2 x/ f* yหลักการ ๓ อุดมการณ์ ๔ วิธีการ ๖ ดังนี้% m# c4 z6 f) h$ ^
1 l1 k6 ]" R  R- R% w
หลักการ ๓
4 h) ~: p9 E% R6 P5 f0 v, H๑. การไม่ทำบาปทั้งปวง ได้แก่การงดเว้น การลด ละเลิก ทำบาปทั้งปวง ซึ่งได้แก่ อกุศลกรรมบถ ๑๐ ทางแห่งความชั่ว มีสิบประการ อันเป็น
! G0 {" d- r% l( C5 Vความชั่วทางกาย ทางวาจา และทางใจ ความชั่วทางกาย ได้แก่ การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ การประพฤติ ผิดในกาม! ^- v% x+ V$ L7 T. j" Z
ความชั่วทางวาจา ได้แก่ การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดเพ้อเจ้อ # ?5 [6 c( v4 G; p( o4 b4 {
ความชั่วทางใจ ได้แก่ การอยากได้สมบัติของผู้อื่น การผูกพยาบาท และความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม
, H- p' p2 H* u$ |/ r, h9 U" l4 F- Z9 Y
๒. การทำกุศลให้ถึงพร้อม ได้แก่ การทำความดีทุกอย่างซึ่งได้แก่ กุศลกรรมบถ ๑๐ เป็นแบบของการทำฝ่ายดีมี ๑๐ อย่าง อันเป็นความดีทางกาย ทางวาจาและทางใจ
+ ~0 }$ x1 v8 d( w! v; @0 O7 f4 |, A5 E$ ~' g( N
ความดีทางกาย ได้แก่ การไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ทำร้ายเบียดเบียนผู้อื่นมีแต่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน การไม่ถือเอาสิ่งของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้ มาเป็นของตน มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และการไม่ประพฤติผิดในกาม
, U" o0 C% s  ]3 O8 {9 H( eการทำความดีทางวาจา ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อพูดแต่คำจริง พูดคำอ่อนหวานพูดคำให้เกิดความสามัคคีและพูดถูกกาลเทศะ, c9 H1 _9 E' z9 `0 d% {' ~: m  M
การทำความดีทางใจ ได้แก่ การไม่โลภอยากได้ของของผู้อื่นมีแต่คิดเสียสละ การไม่ผูกอาฆาตพยาบาทมีแต่คิดเมตตาและ ปราถนาดีและมีความเห็นความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง ตามทำนองคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว7 p' W2 R4 c6 ?
% N6 u6 Q6 I3 b5 b: D
๓. การทำจิตให้ผ่องใส ได้แก่ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ปราศจากนวรณ์ซึ่งเป็นเครื่องขัดขวางจิตไม่ให้เข้าถึงความสงบ มี ๕ ประการ ได้แก่/ n7 p3 `7 [2 |) e4 f& L
' c+ }0 X2 I& r
๑. ความพอใจในกาม (กามฉันทะ)
6 M' |: h( V/ B' V๒. ความอาฆาตพยาบาท (พยาบาท)' J4 U. |3 ^$ k* D  C3 Y+ v) @
๓. ความหดหู่ท้อแท้ ง่วงเหงาหาวนอน (ถีนะมิทธะ)
6 C' `/ ]: d4 x5 G* |๔. ความฟุ้งซ่าน รำคาญ (อุทธัจจะกุกกุจจะ) และ
% `5 `: q" j6 r$ a๕. ความลังเลสงสัย (วิกิจฉา) เช่น สงสัยในการทำความดีความชั่ว ว่ามีผลจริงหรือไม่ วิธีการทำจิตให้ปฏิบัติสมถะผ่องใส ที่แท้จริงเกิดขึ้นจากการละบาปทั้งปวง ด้วยการถือศืลและบำเพ็ญกุศล ให้ถึงพร้อมด้วยการ และวิปัสสนา จนได้บรรลุอรหัตผล
7 i- a# n0 ^# {5 t! f' N# X9 k6 {6 ~. P& K2 K' o6 E$ N0 G
อันเป็นความผ่องใสที่แท้จริง
) L) Y6 [" M4 g
  v. x9 [. K3 ?% r1 \8 Q/ Z9 `อุดมการณ์ ๔8 z+ O% L' A" z( v. l- u4 R% X
๑. ความอดทน ได้แก่ ความอดกลั้น ไม่ทำบาปทั้งทางกาย วาจา ใจ% g4 P) q. C3 w6 ]
๒. ความไม่เบียดเบียน ได้แก่ การงดเว้นจากการทำร้าย รบกวน หรือ เบียดเบียนผู้อื่น1 M& X: m" {6 k  G0 K4 Q
๓. ความสงบ ได้แก่ ปฏิบัติตนให้สงบทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ. o, b% X6 l+ M& a% ]1 n0 q
๔. นิพพาน ได้แก่ การดับทุกข์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดในพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นได้จาการดำเนินชีวิตตามมรรคมีองค์ ๘
" G9 E7 y+ X! _2 z
' p' {9 u# O( Q4 b, x' Wวิธีการ ๖# m) u" B. q. i6 E0 T7 T
๑. ไม่ว่าร้าย ได้แก่ ไม่กล่าวให้ร้ายหรือ กล่าวโจมตีใคร9 ?7 ?2 |: _1 M. O; n! h
๒. ไม่ทำร้าย ได้แก่ ไม่เบียดเบียนผู้อื่น
1 O6 ?% {$ J( f$ r5 j๓. สำรวมในปาติโมกข์ ได้แก่ ความเคารพระเบียบวินัย กฎกติกา กฎหมาย รวมทั้งขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีของสังคม
5 O; e! R9 F) M3 Y8 A0 r๔. รู้จักประมาณ ได้แก่ รู้จักความพอดีในการบริโภคอาหารหรือการใช้สอยสิ่งต่าง ๆ
: [  b5 x3 P( E$ z. E9 q( S. ^๕. อยู่ในสถานที่ที่สงัด ได้แก่ อยู่ในสถานที่สงบมีสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม
9 @; ]  S2 m6 h6 j4 N, Z; H7 Y6 u๖. ฝึกหัดจิตใจให้สงบ ได้แก่ฝึกหัดชำระจิตให้สงบมีสุขภาพคุณภาพและประสิทธิ
8 ]/ ~' t. F8 R, hภาพที่ดี. Q' j  O2 `4 h7 D) _6 n+ J% i
8 `; z2 W. Z' F7 q+ }
ขอบคุณข้อมูลจาก : dhammajak.net/budday/maka.php
9 f0 V9 p, v5 B1 c' X6 T5 v! G; }' l5 H$ H
ที่มา : http://campus.sanook.com/910849/วันมาฆบูชา/