วันมาฆบูชา

วันมาฆบูชา4 _) w+ c8 E4 a. X# V( f7 l

" P7 k& ]. m6 K% J! v! }* `/ {  H  }2 ~5 j* P" C
4 z  V, b* I0 l- I) ?
ความหมายวันมาฆบูชา, ?& X' X% U4 L! L# n9 ]3 i
วันมาฆบูชา หมายถึง การบูชา ในวันเพ็ญเดือน ๓ เนื่องในโอกาสคล้าย วันที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์- R7 u; u3 t; }

' \$ I2 y  I6 O) g0 C- W/ |7 Eความสำคัญวันมาฆบูชา5 z# r9 |2 H# M, J1 p6 K8 d
วันมาฆบูชา เป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ มีเหตุการณ์อัศจรรย์ที่ พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้าจำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาเฝ้าพระพุทธเจ้า ณ วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ โดยมิได้นัดหมายกันพระสงฆ์ ทั้งหมดเป็นพระอรหันต์
0 M* U$ ?9 R1 L$ l8 H3 q% ^! ?5 i5 Y  o) c, h) d) _
ผู้ได้อภิญญา ๖และเป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบท โดยตรงจากพระพุทธเจ้า ในวันนี้พระพุทธเจ้าได้ทรงแสดงโอวาทปาติโมกข์ ในที่ประชุมสงฆ์เหล่านั้น ซึ่งเป็นทั้งหลักการอุดมการณ์และวิธีการปฏิบัติที่ นำไปใช้ได้ทุกสังคม มีเนื้อหา โดยสรุปคือให้ละ
0 R0 S. e* B7 u5 C) q
% C( n( ]  K; V9 ^ความชั่วทุกชนิด ทำความดี ให้ถึงพร้อมและทำจิตใจให้ผ่องใส
# p4 V  |2 `6 X( b
& \1 O. D% I4 x" Y" }ประวัติความเป็นมาวันมาฆบูชา- ?* A5 Z. x" G& S  o
๑. ส่วนที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้า หลังจากพระพุทธเจ้าตรัสรู้ได้ ๙ เดือนขณะนั้นเมื่อเสร็จพุทธกิจแสดงธรรมที่ถ้ำสุกรขาตาแล้ว เสด็จมาประทับที่วัดเวฬุวัน เมืองราชคฤห์ แคว้นมคธ ประเทศอินเดียในปัจจุบัน วันนั้นตรงกับวันเพ็ญ เดือนมาฆะหรือเดือน ) L9 e5 R* c9 a9 N- p

; m$ c# |( x( O# a2 J2 B๓ในเวลาบ่ายพระอรหันต์สาวกของพระพุทธเจ้า มาประชุม พร้อมกัน ณ ที่ประทับของพระพุทธเจ้า นับเป็นเหตุอัศจรรย์ ที่มีองค์ประกอบสำคัญ ๔ ประการ เรียกว่าว่า วันจาตุรงคสันนิบาต4 r" R5 N, G" H% r* n9 _9 A

2 U9 ?( f  J% F7 A7 D5 O! uคำว่า "จาตุรงคสันนิบาต" แยกศัพท์ได้ดังนี้ คือ# t  l0 @$ L  ]8 Y# g
- E& p; ^3 S# `6 S' R$ o2 V
"จาตุร" แปลว่า ๔
  W$ C/ g+ x' q"องค์" แปลว่า ส่วน * h2 r# ]9 P  Z1 h$ X* F" c- b
"สันนิบาต" แปลว่า ประชุม
; }. C- t% g9 V0 aฉะนั้นจาตุรงคสันนิบาตจึงหมายความว่า "การประชุมด้วยองค์ ๔" กล่าวคือมีเหตุการณ์พิเศษที่เกิดขึ้นพร้อมกันในวันนี้ คือ
8 ~0 L7 W/ X! \3 C  v
* m2 _; X, q4 q* x$ k6 t3 ]. ~1. เป็นวันที่ พระสงฆ์สาวกของพระพุทธเจ้า จำนวน ๑,๒๕๐ รูป มาประชุมพร้อมกันที่เวฬุวันวิหารในกรุงราชคฤห์ โดยมิได้นัดหมาย
$ [/ W+ u/ M% U9 N9 W) _+ b( @, k6 f" D5 I  C' b
2. พระภิกษุสงฆ์เหล่านี้ล้วนเป็น "เอหิภิกขุอุปสัมปทา" คือเป็นผู้ที่ได้รับการอุปสมบทโดยตรงจากพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น# z. L$ K% o4 Q1 m
3 V' l6 e  v! J- ]
3. พระภิกษุสงฆ์ทุกองค์ที่ได้มาประชุมในครั้งนี้ ล้วนแต่เป็นผุ้ได้บรรลุพระอรหันต์แล้วทุก ๆองค์0 b  B3 s% w4 z- @; X7 f4 O
6 \9 d" b! Q' J  k9 W7 _
4. เป็นวันที่พระจันทร์เต็มดวงกำลังเสวยมาฆฤกษ
) [' p1 u$ e) H0 ~/ C6 F/ H3 d* l1 d
, e+ w3 b# [0 uประวัติวันมาฆบูชา
( F4 T- Y- \, R. E0 d& b9 o, {2 {( z: N6 L8 m. P9 P& M# G
มูลเหตุ: [$ e' N3 d7 e  @
หลังจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสรู้ในวันขึ้น 15 ค่ำ เดือน 6 และได้ทรงประกาศพระศาสนาและส่งพระอรหันตสาวกออกไปจาริกเพื่อเผยแพร่พระพุทธศาสนายังสถานที่ต่าง ๆ ล่วงแล้วได้ 9 เดือน ในวันที่ใกล้พระจันทร์เสวยมาฆฤกษ์ (วันขึ้น 15 ค่ำ
4 n. u3 f3 m4 c3 _! i) M! f6 T: k& W+ c- l, D3 J
เดือน 3) พระอรหันต์ทั้งหลายเหล่านั้นต่างได้ระลึกว่า วันนี้เป็นวันสำคัญของศาสนาพราหมณ์ อันเป็นศาสนาของตนอยู่เดิม ก่อนที่จะหันมานับถือพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้า และในลัทธิศาสนาเดิมนั้นเมื่อถึงวันเพ็ญเดือนมาฆะ เหล่าผู้ศรัทธา) x; `& u* U+ A3 m
1 A) s4 S- P0 ~6 M) p
พราหมณลัทธินิยมนับถือกันว่าวันนี้เป็นวันศิวาราตรี โดยจะทำการบูชาพระศิวะด้วยการลอยบาปหรือล้างบาปด้วยน้ำ แต่มาบัดนี้ตนได้เลิกลัทธิเดิมหันมานับถือพระธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าแล้ว จึงควรเดินทางไปเข้าเฝ้าบูชาฟังพระสัทธรรมจาก8 [( {& |; L2 A$ \6 Z# n' X
6 `) }- D& W7 H$ s2 [5 S1 V
พระพุทธเจ้า พระอรหันต์เหล่านั้นซึ่งเคยปฏิบัติศิวาราตรีอยู่เดิม จึงพร้อมใจกันไปเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าโดยมิได้นัดหมาย
3 S' K4 n& {( H5 }$ D% z2 N- t
- ~+ n5 M  P" a/ Y; dมีผู้กล่าวว่า สาเหตุสำคัญที่ทำให้พระสาวกทั้ง 1,250 องค์มาประชุมพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย มาจากในวันเพ็ญเดือน 3 ตามคติพราหมณ์ เป็นวันพิธีศิวาราตรี พระสาวกเหล่านั้นซึ่งเคยนับถือศาสนาพราหมณ์มาก่อนจึงได้เปลี่ยนจากการรวมตัว
3 l4 v* q4 S# c7 C$ {0 {+ K% u5 k1 b
กันทำพิธีชำระบาปตามพิธีพราหมณ์ มารวมกันเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้าแทน
8 J, \$ b; \8 O) o% C: f9 P' R) F  x' I7 U

% W! |/ v+ u8 s0 r+ V
( m; E+ W' K9 u: hโอวาทปาฏิโมกข์ ! m; ~, p$ w' R8 w2 ~
หลักคำสอนสำคัญของพระพุทธศาสนา หรือคำสอนอันเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา ได้แก่ พระพุทธพจน์ ๓ คาถากึ่ง ที่พระพุทธเจ้าตรัสแก่พระอรหันต์ ๑,๒๕๐ รูป ผู้ไปประชุมกันโดยมิได้นัดหมาย ณ พระเวฬุวนาราม ในวันเพ็ญเดือน ๓ ที่เราเรียก
; }1 o$ ~* p. f0 M$ k; U) Z1 {% b  }) ?3 i1 G8 Y) a
กันว่าวันมาฆบูชา (ถรรถกถากล่าวว่า พระพุทธเจ้าทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์นี้ แก่ที่ประชุมสงฆ์ตลอดมา เป็นเวลา ๒๐ พรรษา ก่อนที่จะโปรดให้สวดปาฏิโมกข์อย่างปัจจุบันนี้แทนต่อมา), คาถาโอวาทปาฏิโมกข์ มีดังนี้ (โอวาทปาติโมกข์ ก็เขียน)
9 J: @. _1 G) {6 B1 C8 V  e9 Q
1 m* f# b" M& J( k" [) ^5 a5 L& Jสพฺพปาปสฺส อกรณํกุสลสฺสูปสมฺปทา% G9 D1 \+ ~+ b6 G& {* N& t
สจิตฺตปริโยทปนํเอตํ พุทธาน สาสนํฯ
1 Y9 @7 i* |2 T& l2 I% F! dขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา0 E. q1 S  s2 j5 y8 y5 u
นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา3 n& B2 ]  z; W5 K. }9 L
น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี
1 D5 v  X, ?2 W; [สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโตฯ; _4 l+ c: n9 B
อนูปวาโท อนูปฆาโต ปาติโมกฺเข จ สํวโร# K2 t( X8 q# c( H3 p
มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ ปนฺตญฺจ สยนาสนํ
; j" W9 X9 o+ `7 y( vอธิจิตฺเต จ อาโยโค เอตํ พุทฺธาน สาสนํฯ
1 \7 }0 m3 c5 v( A6 U7 o6 I/ x3 b" x2 \2 @! _" z1 k1 j
แปล : การไม่ทำความชั่วทั้งปวง ๑ การบำเพ็ญแต่ความดี ๑ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ขันติ คือความอดกลั้น เป็นตบะอย่างยิ่ง, พระพุทธเจ้าทั้งหลายกล่าวว่านิพพาน เป็นบรมธรรม, ผู้ทำร้ายคน, R% G" c0 J* Q  `  D4 Y- u8 S6 }3 Q

  r& Z3 c, d% _อื่น ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิต,ผู้เบียดเบียนคนอื่น ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะการไม่กล่าวร้าย ๑ การไม่ทำร้าย ๑ ความสำรวมในปาฏิโมกข์ ๑ ความเป็นผู้รู้จักประมาณในอาหาร ๑ ที่นั่งนอนอันสงัด ๑ ความเพียรในอธิจิต ๑ นี้เป็นคำสอนของพระพุทธเจ้าทั้ง  g: r$ K) k9 G+ b- X1 ~& ^
$ a/ \( d" u- R
หลายที่เข้าใจกันโดยทั่วไป และจำกันได้มาก ก็คือ ความในคาถาแรกที่ว่า ไม่ทำชั่ว ทำแต่ความดี ทำจิตใจให้ผ่องใส* o" Z" ]2 b& ^% E: i4 s7 p
  @4 D" A  A" I2 Z6 |$ P, i( Y
สถานที่สำคัญเนื่องด้วยวันมาฆบูชา (พุทธสังเวชนียสถาน)" `7 b' T6 B; Z8 U6 }) o
6 t) @2 Q( b# J" ~& A
พระพุทธรูปยืนกลางมณฑลมหาสังฆสันนิบาต ในโบราณสถานวัดเวฬุวันมหาวิหาร เมืองราชคฤห์ รัฐพิหาร อินเดีย (เป็นพระพุทธรูปสร้างใหม่ ปัจจุบันเป็นสถานที่จาริกแสวงบุญสำคัญของชาวพุทธทั่วโลก)เหตุการณ์สำคัญที่เกิดในวันมาฆบูชา เกิด
( L) n' z7 Y8 |% I2 \' a* m- J1 ^* S8 a0 n. r/ h
ภายในบริเวณที่ตั้งของ "กลุ่มพุทธสถานโบราณวัดเวฬุวันมหาวิหาร" ภายในอาณาบริเวณของวัดเวฬุวันมหาวิหาร ซึ่งลานจาตุรงคสันนิบาตอันเป็นจุดที่เกิดเหตุการณ์สำคัญในวันมาฆบูชานั้น ยังคงเป็นที่ถกเถียงและหาข้อสรุปทาง
6 B7 l6 u5 T1 G8 W5 ?. B0 ^! q. d8 S
โบราณคดีไม่ได้มาจนถึงปัจจุบัน) u! o; b& ?3 o+ \. s# y3 u' \
8 i0 l6 _. w0 }7 T5 ?. |$ R
วัดเวฬุวันมหาวิหาร1 g8 C9 S3 U% N% y$ J
"วัดเวฬุวันมหาวิหาร" เป็นอาราม (วัด) แห่งแรกในพระพุทธศาสนา ตั้งอยู่ใกล้เชิงเขาเวภารบรรพต บนริมฝั่งแม่น้ำสรัสวดีซึ่งมีตโปธาราม (บ่อน้ำร้อนโบราณ) คั่นอยู่ระหว่างกลาง นอกเขตกำแพงเมืองเก่าราชคฤห์ (อดีตเมืองหลวงของแคว้นมคธ) รัฐ
  b3 _, ?, L. ^, p, P8 F$ a' a' p- o5 r: U
พิหาร ประเทศอินเดียในปัจจุบัน (หรือ แคว้นมคธ ชมพูทวีป ในสมัยพุทธกาล)2 ^7 E* I: O1 [# F

& d0 a! i" U0 [& T
0 o! T1 _' i' |2 h. x# A/ t' T4 y. \3 H
วัดเวฬุวันในสมัยพุทธกาล
$ G+ z# d5 M% |5 iเดิมวัดเวฬุวันเป็นพระราชอุทยานสำหรับเสด็จพระพาสของพระเจ้าพิมพิสาร เป็นสวนป่าไผ่ร่มรื่นมีรั้วรอบและกำแพงเข้าออก เวฬุวันมีอีกชื่อหนึ่งปรากฏในพระสูตรว่า "พระวิหารเวฬุวันกลันทกนิวาปสถาน"หรือ "เวฬุวันกลันทกนิวาป" (สวนป่าไผ่/ w2 y: [( ?7 t" P4 c9 `
: M% c& B4 y) i- B" k( C
สถานที่สำหรับให้เหยื่อแก่กระแต) พระเจ้าพิมพิสารได้ถวายพระราชอุทยานแห่งนี้เป็นวัดในพระพุทธศาสนาหลังจากได้สดับพระธรรมเทศนาอนุปุพพิกถาและจตุราริยสัจจ์ ณ พระราชอุทยานลัฏฐิวัน (พระราชอุทยานสวนตาลหนุ่ม) โดยในครั้งนั้น
8 M1 n, H& _/ v6 f/ }& T8 N; o( _+ a0 e
พระองค์ได้บรรลุพระโสดาบัน เป็นพระอริยบุคคลในพระพุทธศาสนา และหลังจากการถวายกลันทกนิวาปสถานไม่นาน อารามแห่งนี้ก็ได้ใช้เป็นสถานที่สำหรับพระสงฆ์ประชุมจาตุรงคสันนิบาตครั้งใหญ่ในพระพุทธศาสนา อันเป็นเหตุการณ์สำคัญใน3 e, y# `1 A2 F+ x& c

8 x( C" O% B# Lวันมาฆบูชา4 ^% b: P. I( K: N, i) _8 N# J

4 m( M# m- w, x: bวัดเวฬุวันหลังการปรินิพพาน0 X, @' {# A0 j/ G. p
หลังพระพุทธเจ้าเสด็จปรินิพพาน วัดเวฬุวันได้รับการดูแลมาตลอด โดยเฉพาะมูลคันธกุฎีที่มีพระสงฆ์เฝ้าดูแลทำการปัดกวาดเช็ดถูปูลาดอาสนะและปฏิบัติต่อสถานที่ ๆ พระพุทธเจ้าเคยประทับอยู่ทุก ๆ แห่ง เหมือนสมัยที่พระพุทธองค์ทรงพระชนม
3 I1 Z8 P7 f% \5 m- c9 L
( a4 h* g" ?, tชีพอยู่มิได้ขาด โดยมีการปฏิบัติเช่นนี้ติดต่อกันกว่าพันปี- g* {3 W  }! X

4 `" r. X) R8 Q+ Z, ^- J# e4 j1 |แต่จากเหตุการณ์ย้ายเมืองหลวงแห่งแคว้นมคธหลายครั้งในช่วง พ.ศ. 70 ที่เริ่มจากอำมาตย์และราษฎรพร้อมใจกันถอดกษัตริย์นาคทัสสก์แห่งราชวงศ์ของพระเจ้าพิมพิสารออกจากพระราชบัลลังก์ และยกสุสูนาคอำมาตย์ซึ่งมีเชื้อสายเจ้าลิจฉวีในกรุง- f4 L7 o( E0 x5 X7 ~# J
. a) v7 ]% x* n
เวสาลีแห่งแคว้นวัชชีเก่า ให้เป็นกษัตริย์ตั้งราชวงศ์ใหม่แล้ว พระเจ้าสุสูนาคจึงได้ทำการย้ายเมืองหลวงของแคว้นมคธไปยังเมืองเวสาลีอันเป็นเมืองเดิมของตน และกษัตริย์พระองค์ต่อมาคือพระเจ้ากาลาโศกราช ผู้เป็นพระราชโอรสของพระเจ้าสุสูนาค
- C2 `- m; B% e  ~! h" r9 x$ Y
5 G( d  m* [( G$ P1 Yได้ย้ายเมืองหลวงของแคว้นมคธอีก จากเมืองเวสาลีไปยังเมืองปาตลีบุตร ทำให้เมืองราชคฤห์ถูกลดความสำคัญลงและถูกทิ้งร้าง ซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้วัดเวฬุวันขาดผู้อุปถัมภ์และถูกทิ้งร้างอย่างสิ้นเชิงในช่วงพันปีถัดมา
' k2 S+ _4 r: }. d% m) t) `% \; k7 h2 u1 x9 z# _) M
โดยปรากฏหลักฐานบันทึกของหลวงจีนฟาเหียน (Fa-hsien) ที่ได้เข้ามาสืบศาสนาในพุทธภูมิในช่วงปี พ.ศ. 942 - 947 ในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าจันทรคุปต์ที่ ๒ (พระเจ้าวิกรมาทิตย์) แห่งราชวงศ์คุปตะ ซึ่งท่านได้บันทึกไว้ว่า เมืองราชคฤห์อยู่
; e: G! l9 R# ]1 T; s! q% f. i. {! N* M- o! d% d" Q* v( l
ในสภาพปรักหักพัง แต่ยังทันได้เห็นมูลคันธกุฎีวัดเวฬุวันปรากฏอยู่ และยังคงมีพระภิกษุหลายรูปช่วยกันดูแลรักษาปัดกวาดอยู่เป็นประจำ แต่ไม่ปรากฏว่ามีการบันทึกถึงสถานที่เกิดเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตแต่ประการใด5 I" |) v5 S: P" L

" H: L( G* x5 o, J$ w* t8 _แต่หลังจากนั้นประมาณ 200 ปี วัดเวฬุวันก็ถูกทิ้งร้างไป ตามบันทึกของพระถังซำจั๋ง (Chinese traveler Hiuen-Tsang) ซึ่งได้จาริกมาเมืองราชคฤห์ราวปี พ.ศ. 1300 ซึ่งท่านบันทึกไว้แต่เพียงว่า ท่านได้เห็นแต่เพียงซากมูลคันธกุฎีซึ่งมี
$ H; i; [; B0 G) _! A, p
( h0 L4 v9 |* V6 C0 E0 M/ hกำแพงและอิฐล้อมรอบอยู่เท่านั้น (ในสมัยนั้นเมืองราชคฤห์โรยราถึงที่สุดแล้ว พระถังซำจั๋งได้แต่เพียงจดตำแหน่งที่ตั้งทิศทางระยะทางของสถูปและโบราณสถานเก่าแก่อื่น ๆ ในเมืองราชคฤห์ไว้มาก ทำให้เป็นประโยชน์แก่นักประวัติศาสตร์และนัก
2 i  [& @" ?. @0 E
8 n5 X: y5 R* \3 V$ v% m) Bโบราณคดีในการค้นหาโบราณสถานต่าง ๆ ในเมืองราชคฤห์ในปัจจุบัน)
& w7 l+ d* Y4 a# U+ J& L0 w9 n' c. G/ P) D4 n
จุดแสวงบุญและสภาพของวัดเวฬุวันในปัจจุบัน
) j. \( v. R. j5 ?9 B' `ปัจจุบันหลังถูกทอดทิ้งเป็นเวลากว่าพันปี และได้รับการบูรณะโดยกองโบราณคดีอินเดียในช่วงที่อินเดียยังเป็นอาณานิคมของอังกฤษ วัดเวฬุวัน ยังคงมีเนินดินโบราณสถานที่ยังไม่ได้ขุดค้นอีกมาก สถานที่สำคัญ ๆ ที่พุทธศาสนิกชนในปัจจุบันนิยม4 R' i8 V9 `) [3 ]* R2 ?( r
2 M: {8 Z2 ?# ^: X3 b( b
ไปนมัสการคือ "พระมูลคันธกุฎี" ที่ปัจจุบันยังไม่ได้ทำการขุดค้น เนื่องจากมีกุโบร์ของชาวมุสลิมสร้างทับไว้ข้างบนเนินดิน, "สระกลันทกนิวาป" ซึ่งปัจจุบันรัฐบาลอินเดียได้ทำการบูรณะใหม่อย่างสวยงาม, และ "ลานจาตุรงคสันนิบาต" อันเป็นลานเล็ก ; W4 Q" P1 L0 }; j
- g! o1 K" l( U0 o
ๆ มีซุ้มประดิษฐานพระพุทธรูปยืนปางประทานพรอยู่กลางซุ้ม ลานนี้เป็นจุดสำคัญที่ชาวพุทธนิยมมาทำการเวียนเทียนสักการะ (ลานนี้เป็นลานที่กองโบราณคดีอินเดียสันนิษฐานว่าพระพุทธองค์ทรงแสดงโอวาทปาฏิโมกข์ในจุดนี้)3 ?: d4 }7 }5 _0 K; r
) ?6 R4 w0 s# f4 y: |8 R! x1 R
จุดที่เกิดเหตุการณ์สำคัญในวันมาฆบูชา (ลานจาตุรงคสันนิบาต)4 Y- b" B/ E0 s; @  I
ถึงแม้ว่าเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตจะเป็นเหตุการณ์สำคัญยิ่งที่เกิดในบริเวณวัดเวฬุวันมหาวิหาร แต่ทว่าไม่ปรากฏรายละเอียดในบันทึกของสมณทูตชาวจีนและในพระไตรปิฎกแต่อย่างใดว่าเหตุการณ์ใหญ่นี้เกิดขึ้น ณ จุดใดของวัดเวฬุวัน รวมทั้ง
4 E; G. V  T3 v) i% i# L
- Y4 o7 P) [' iจากการขุดค้นทางโบราณคดีก็ไม่ปรากฏหลักฐานว่ามีการทำเครื่องหมาย (เสาหิน) หรือสถูประบุสถานที่ประชุมจาตุรงคสันนิบาตไว้แต่อย่างใด (ตามปกติแล้วบริเวณที่เกิดเหตุการณ์สำคัญทางพระพุทธศาสนา มักจะพบสถูปโบราณหรือเสาหินพระ
6 _, n4 a8 O2 d, O/ n
6 g5 p# e6 B' v) i2 Z  `( |เจ้าอโศกมหาราชสร้างหรือปักไว้เพื่อเป็นเครื่องหมายสำคัญสำหรับผู้แสวงบุญ) ทำให้ในปัจจุบันไม่สามารถทราบโดยแน่ชัดว่าเหตุการณ์จาตุรงคสันนิบาตเกิดขึ้นในจุดใดของวัด
  y0 _2 f+ T; |1 j
) J' B8 _1 b! E  Uในปัจจุบันกองโบราณคดีอินเดียได้แต่เพียงสันนิษฐานว่า "เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดในบริเวณลานด้านทิศตะวันตกของสระกลันทกนิวาป" (โดยสันนิษฐานเอาจากเอกสารหลักฐานว่าเหตุการณ์ดังกล่าวมีพระสงฆ์ประชุมกันมากถึงสองพันกว่ารูป และ
3 F* z% q* b  f6 h+ \: ?) T: ~" t( `2 t# I  I$ }
เกิดในช่วงที่พระพุทธองค์พึ่งได้ทรงรับถวายอารามแห่งนี้ การประชุมครั้งนั้นคงยังต้องนั่งประชุมกันตามลานในป่าไผ่ เนื่องจากเสนาสนะหรือโรงธรรมสภาขนาดใหญ่ยังคงไม่ได้สร้างขึ้น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปัจจุบันลานด้านทิศตะวันตกของสระ$ r, R/ U' l1 c8 L- {/ E

7 {& Z; b4 J/ I6 F- P* V* `; Tกลันทกนิวาป เป็นลานกว้างลานเดียวในบริเวณวัดที่ไม่มีโบราณสถานอื่นตั้งอยู่) โดยได้นำพระพุทธรูปยืนปางประทานพรไปประดิษฐานไว้บริเวณซุ้มเล็ก ๆ กลางลาน และเรียกว่า "ลานจาตุรงคสันนิบาต" ซึ่งในปัจจุบันก็ยังไม่มีข้อสรุปแน่ชัดว่าลาน% G, r" u) R" }$ c& d
. s6 m% \+ Q: D4 z
จาตุรงคสันนิบาตที่แท้จริงอยู่ในจุดใด และยังคงมีชาวพุทธบางกลุ่มสร้างซุ้มพระพุทธรูปไว้ในบริเวณอื่นของวัดโดยเชื่อว่าจุดที่ตนสร้างนั้นเป็นลานจาตุรงคสันนิบาตที่แท้จริง แต่พุทธศาสนิกชนชาวไทยส่วนใหญ่ก็เชื่อตามข้อสันนิษฐานของกอง
! ^+ R- s: x  K$ r! F4 G" T2 |3 D# L' B. s' `6 P/ j$ P
โบราณคดีอินเดียดังกล่าว โดยนิยมนับถือกันว่าซุ้มพระพุทธรูปกลางลานนี้เป็นจุดสักการะของชาวไทยผู้มาแสวงบุญจุดสำคัญ 1 ใน 2 แห่งของเมืองราชคฤห์ (อีกจุดหนึ่งคือพระมูลคันธกุฎีบนยอดเขาคิชกูฏ)' x; d- V. b; q% z. Z( Z
0 |( w+ x/ Q5 i' K
กิจกรรมต่างๆ ที่ควรปฏิบัติในวันมาฆบูชา
4 [5 B6 Y- K( J2 M' N* }
8 c% @8 {6 r/ v- l+ Y6 Q การปฎิบัติตนสำหรับพุทธศาสนาในวันนี้ก็คือ การทำบุญ ตักบาตรในตอนเช้า หรือไม่ก็จัดหาอาหารคาวหวานไปทำบุญฟังเทศน์ที่วัด ตอนบ่ายฟังพระแสดงพระธรรมเทศนา ในตอนกลางคืน จะพากันนำดอกไม้ ธูปเทียน ไปที่วัดเพื่อชุมนุมกันทำพิธี
. y$ r* O$ r" G9 G+ m# O2 c( B; b. l9 p) L$ ^6 u
เวียนเทียน รอบพระอุโบสถ พร้อมกับพระภิกษุสงฆ์โดยเจ้าอาวาสจะนำว่า นะโม ๓ จบ จากนั้นกล่าวคำ ถวาย ดอกไม้ธูปเทียน ทุกคนว่าตาม จบแล้วเดิน เวียนขวา ตลอดเวลาให้ระลึกถึง พระพุทธคุณ พระธรรมคุณ พระสังฆคุณ จนครบ ๓ รอบ 8 l. y3 N* |8 p( A2 }  A

' N$ h; a& A+ l1 v5 G$ i5 ^แล้วนำดอกไม้ ธูปเทียนไปปักบูชาตามที่ทางวัด เตรียมไว้ เป็นอันเสร็จพิธี
! A$ ~: N7 D+ E. _! v. v- b3 O! x& S7 @* I" C; B: C
ขอบคุณข้อมูลจาก : dhammathai.org,วิกิพีเดีย
8 O6 V& A* F- v
& R- m8 [" U% L) |; u, M1 a. W) V9 M" t6 a0 ^# j4 |

0 V5 N1 Q, f2 ]การถือปฏิบัติวันมาฆบูชาในประเทศไทย
$ [# e+ q" R- m+ }พิธีวันมาฆบูชานี้ เดิมทีเดียวในประเทศไทยไม่เคยทำมาก่อน พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงอธิบายไว้ว่าเกิดขึ้นในสมัย พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๔ แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ โดยทรงถือตามแบบของโบราณบัณฑิตที่
" m5 X" R3 D* c) {$ J" ^- E
3 }+ }, ~' U' i" dได้นิยมกันว่า วันมาฆะบูรณมี พระจันทร์เสวยฤกษ์มาฆะเต็มบริบูรณ์เป็นวันที่พระอรหันต์สาวกของ พระพุทธเจ้า ๑,๒๕๐ รูป ได้ประชุมกันพร้อมด้วยองค์ ๔ ประการ เรียกว่า
7 `/ Q* k/ |+ Z: t3 B% ?: A& w0 h/ T  }* c, i' z" Q; a
จาตุรงคสันนิบาตพระพุทธเจ้าได้ตรัสเทศนาโอวาทปาติโมกข์ ในที่ประชุมสงฆ์เป็นการ ประชุมใหญ่ และเป็นการอัศจรรย์ในพระพุทธศาสนา นักปราชญ์ จึงถือเอาเหตุนั้นประกอบ การสักการบูชาพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์สาวก ๑,๒๕๐ รูปนั้น ให้6 i% B6 E7 S$ g. ^3 I. @

& N/ Y; l, Z/ {/ ]& Jเป็นที่ตั้งแห่งความ เลื่อมใสการประกอบพิธีมาฆะบูชา ได้เริ่มในพระบรมมหาราชวังก่อน9 B3 R. n" M# N0 I% |# _6 W
, B4 a; d7 S2 F3 x" ]0 |( q
ในสมัยรัชกาลที่ ๔ มีพิธีการพระราชกุศลในเวลาเช้า พระสงฆ์ วัดบวรนิเวศวิหารและ วัดราชประดิษฐ์ ๓๐ รูป ฉันในพระอุโบสถ วัดพระศรีรัตนศาสดาราม เวลาค่ำ เสด็จออกทรงจุด ธูปเทียนเครื่อง มนัสการแล้ว พระสงฆ์สวดทำวัตรเย็นเสร็จแล้ว สวด8 ~- d) b9 m1 S2 @$ o8 K

4 O* x- p  N" w( bมนต์ต่อไปมี สวดคาถาโอวาทปาติโมกข์ด้วยสวดมนต์ จบทรงจุดเทียนรายตามราวรอบพระอุโบสถ ๑,๒๕๐ เล่ม มีการประโคมอีกครั้งหนึ่งแล้วจึงมีการเทศนา โอวาทปาติโมกข์" w7 e/ N+ X3 ^, Y7 t8 M
๑ กัณฑ์เป็นทั้งเทศนาภาษาบาลีและ ภาษาไทย เครื่องกัณฑ์ มีจีวรเนื้อดี ๑ ผืน เงิน ๓ ตำลึง และขนมต่าง ๆ เทศนาจบพระสงฆ์ ซึ่งสวดมนต์ ๓๐ รูป สวดรับการประกอบพระราชกุศลเกี่ยวกับ วันมาฆบูชาในสมัยรัชกาลที่ ๔ นั้น พระบาทสมเด็จพระ- Y" O7 L5 B: z* g  e. n
/ s  V; J/ U! Y. H) y
จอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จะเสด็จออกประกอบพิธีด้วยพระองค์เองทุกปีมิได้ขาด สมัยต่อมามีการเว้นบ้าง เช่น รัชกาลที่ ๕ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จออกเองบ้าง มิได้ เสด็จออกเองบ้างเพราะมักเป็นเวลาที่ประสบกับเวลาเสด็จ% T6 M1 b1 A( U# }) \  K
5 `9 c" c% n& k  F  M1 W& k; Y
ประพาส หัวเมืองบ่อย ๆ หากถูกคราวเสด็จไปประพาสบางปะอินหรือพระพุทธบาท พระพุทธฉาย พระปฐมเจดีย์ พระแท่นดงรัง ก็จะทรงประกอบพิธีมาฆบูชา ในสถานที่นั้น ๆ ขึ้นอีก ส่วนหนึ่งต่างหากจากในพระบรมมหาราชวังเดิมทีมีการประกอบพิธี+ x6 |) l- ]4 W/ w5 a

1 u% R4 o! G1 h4 w7 B8 Lในพระบรมมหาราชวัง ต่อมาก็ขยายออกไป ให้พุทธบริษัทได้ ปฏิบัติตามอย่างเป็นระบบสืบมาจนปัจจุบัน มีการบูชา ด้วยการเวียนเทียน และบำเพ็ญกุศลต่าง ๆ ส่วนกำหนดวันประกอบพิธีมาฆบูชานั้น ปกติตรงกับวันเพ็ญ เดือน ๓ หากปีใด เป็น
3 I5 U! f% w0 ~  W% J5 ^% w' |$ X$ Y( b
อธิกมาส คือ มีเดือน ๘ สองหนจะเลื่อนไปตรงกับวันเพ็ญเดือน ๔9 P6 M( R" _3 P5 ]; a
% s; R8 P2 Z4 A/ |0 X) T
8 s; h: B8 |4 @' G: o- B& l* ^
4 x3 A( }1 @. C) c( |  w
หลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติ6 L9 r3 i# |& y7 x3 {, E# H4 W
หลักธรรมที่ควรนำไปปฏิบัติได้แก่ โอวาทปาติโมกข์ หมายถึง หลักคำสอนคำสำคัญของพระพุทธศาสนาอันเป็นไปเพื่อป้องกัน และแก้ปัญหาต่าง ๆ ในชีวิตเป็นไปเพื่อความหลุดพ้น หรือคำสอน อันเป็นหัวใจพระพุทธศาสนา หลักธรรมประกอบด้วย
* r/ N$ ?( D' u- E3 h7 a
- H+ c5 [6 F) e* Iหลักการ ๓ อุดมการณ์ ๔ วิธีการ ๖ ดังนี้
7 L6 m  Z. ?. [  ~5 t' S! a/ t
. F7 w/ _9 Q( B- Y2 w1 Q& Rหลักการ ๓
3 F  X, w8 {4 D7 M2 K' i8 F) f๑. การไม่ทำบาปทั้งปวง ได้แก่การงดเว้น การลด ละเลิก ทำบาปทั้งปวง ซึ่งได้แก่ อกุศลกรรมบถ ๑๐ ทางแห่งความชั่ว มีสิบประการ อันเป็น
$ W/ z& G% ?: ]1 O) Hความชั่วทางกาย ทางวาจา และทางใจ ความชั่วทางกาย ได้แก่ การฆ่าสัตว์ การลักทรัพย์ การประพฤติ ผิดในกาม
5 c) w* r4 S6 tความชั่วทางวาจา ได้แก่ การพูดเท็จ การพูดส่อเสียด การพูดเพ้อเจ้อ
4 d7 x& g% V  ^ความชั่วทางใจ ได้แก่ การอยากได้สมบัติของผู้อื่น การผูกพยาบาท และความเห็นผิดจากทำนองคลองธรรม$ T% L7 V' W' |3 _3 _( O

3 t- o& [* h5 v' m8 R0 ?8 e๒. การทำกุศลให้ถึงพร้อม ได้แก่ การทำความดีทุกอย่างซึ่งได้แก่ กุศลกรรมบถ ๑๐ เป็นแบบของการทำฝ่ายดีมี ๑๐ อย่าง อันเป็นความดีทางกาย ทางวาจาและทางใจ3 L3 s" r$ D8 \' Q; ]
0 H7 r& R; H/ r0 s- C8 N8 F3 Q
ความดีทางกาย ได้แก่ การไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ทำร้ายเบียดเบียนผู้อื่นมีแต่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน การไม่ถือเอาสิ่งของที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้ มาเป็นของตน มีความเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และการไม่ประพฤติผิดในกาม  E1 a8 @& [* N3 ~
การทำความดีทางวาจา ได้แก่ การไม่พูดเท็จ ไม่พูดส่อเสียด ไม่พูดคำหยาบ และไม่พูดเพ้อเจ้อพูดแต่คำจริง พูดคำอ่อนหวานพูดคำให้เกิดความสามัคคีและพูดถูกกาลเทศะ
, _, A' Y" K  z6 jการทำความดีทางใจ ได้แก่ การไม่โลภอยากได้ของของผู้อื่นมีแต่คิดเสียสละ การไม่ผูกอาฆาตพยาบาทมีแต่คิดเมตตาและ ปราถนาดีและมีความเห็นความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้อง ตามทำนองคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
; ^% x) e4 U, u9 h
+ o  c& }4 j! |. w๓. การทำจิตให้ผ่องใส ได้แก่ การทำจิตของตนให้ผ่องใส ปราศจากนวรณ์ซึ่งเป็นเครื่องขัดขวางจิตไม่ให้เข้าถึงความสงบ มี ๕ ประการ ได้แก่
5 O+ ]4 l* p  b' d! F. M
" _- Y# K& q) M1 C1 p๑. ความพอใจในกาม (กามฉันทะ)0 c( x( V0 W: r
๒. ความอาฆาตพยาบาท (พยาบาท)
3 y) U  s% C! ~' G2 j* |! k๓. ความหดหู่ท้อแท้ ง่วงเหงาหาวนอน (ถีนะมิทธะ)
" T$ }; P* A/ x' \2 |+ Z* ^๔. ความฟุ้งซ่าน รำคาญ (อุทธัจจะกุกกุจจะ) และ0 I; s+ ?1 p" Z- B) c* ^; h8 j
๕. ความลังเลสงสัย (วิกิจฉา) เช่น สงสัยในการทำความดีความชั่ว ว่ามีผลจริงหรือไม่ วิธีการทำจิตให้ปฏิบัติสมถะผ่องใส ที่แท้จริงเกิดขึ้นจากการละบาปทั้งปวง ด้วยการถือศืลและบำเพ็ญกุศล ให้ถึงพร้อมด้วยการ และวิปัสสนา จนได้บรรลุอรหัตผล 5 H4 v: M0 m5 b+ Z# n  D. y
. m8 q& ~0 g. b
อันเป็นความผ่องใสที่แท้จริง& e0 D& ^4 d! H' \

, j# V( B: u% p" y) w. X, b% oอุดมการณ์ ๔: i: _+ e' y  c& O8 ~/ I
๑. ความอดทน ได้แก่ ความอดกลั้น ไม่ทำบาปทั้งทางกาย วาจา ใจ
# i! l) h! ^# t7 d3 x/ C๒. ความไม่เบียดเบียน ได้แก่ การงดเว้นจากการทำร้าย รบกวน หรือ เบียดเบียนผู้อื่น
% I+ N5 K; X& t! w๓. ความสงบ ได้แก่ ปฏิบัติตนให้สงบทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ6 I8 E9 {. B! A4 T0 u  W
๔. นิพพาน ได้แก่ การดับทุกข์ ซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดในพระพุทธศาสนาเกิดขึ้นได้จาการดำเนินชีวิตตามมรรคมีองค์ ๘
0 l; K* D+ Z7 {; x
+ h+ w7 ^' i4 X% Lวิธีการ ๖
0 J9 q2 s6 F/ l3 o- t5 x๑. ไม่ว่าร้าย ได้แก่ ไม่กล่าวให้ร้ายหรือ กล่าวโจมตีใคร
% N5 S, a! a1 m# `, Y๒. ไม่ทำร้าย ได้แก่ ไม่เบียดเบียนผู้อื่น( B# Q" U* L) H( P& O3 E
๓. สำรวมในปาติโมกข์ ได้แก่ ความเคารพระเบียบวินัย กฎกติกา กฎหมาย รวมทั้งขนบธรรมเนียมประเพณีอันดีของสังคม/ r0 z- ]! Y7 N: e: c4 j
๔. รู้จักประมาณ ได้แก่ รู้จักความพอดีในการบริโภคอาหารหรือการใช้สอยสิ่งต่าง ๆ' I. Q- s+ p. Y6 _! g) W
๕. อยู่ในสถานที่ที่สงัด ได้แก่ อยู่ในสถานที่สงบมีสิ่งแวดล้อมที่เหมาะสม3 F; k4 I+ ^! Z% B0 Z
๖. ฝึกหัดจิตใจให้สงบ ได้แก่ฝึกหัดชำระจิตให้สงบมีสุขภาพคุณภาพและประสิทธิ" ^3 l* b" e' B1 ]* i$ x
ภาพที่ดี
/ l5 S. e: [) A, p4 X) b1 ?; ?7 x& g
ขอบคุณข้อมูลจาก : dhammajak.net/budday/maka.php
9 w9 ~3 R2 |- a' R6 i9 y, T8 g3 K. ~( |1 @4 ^
ที่มา : http://campus.sanook.com/910849/วันมาฆบูชา/