ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน1 D' _( h  ?. Z/ l' `
                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่
3 I( V2 b3 T5 \3 [1 E) \                        เทวดา        :        ใช่
0 r' _! C" ?, |, i3 n( U8 U  D                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง- \/ I, k! Y/ `' A& ?+ J7 ]
                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์. k+ c' A  q% a) q6 ^6 q
                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ$ h+ t7 k1 E/ L0 K8 K" C
                        เทวดา        :        ใช่7 U' k0 J) [! p" h) Z/ `. {
                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน( I) X3 H: u& c& S- X/ e4 N
                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)
7 `" j& ^) i# g0 i* C                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม  R: M2 \# F0 f  {- `' |  _
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่
; ]! N# [; r4 ]4 w3 _& V. `! @                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี
# j! h) J; H& d) ^6 @" b                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น
  d% v5 q( W/ |0 C& T                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา
; U0 m( ], M+ l9 b- v. N                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา
7 h: Y" R9 K' B7 i3 d$ ?& d1 A                                        พอได้บุญ5 D% b. s, q( h3 v0 `5 z! x
                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่2 J3 Y6 ~4 x! Y* x
                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น
0 i7 _- Z! I) ?3 b) x# @1 t/ D' }$ i) A                                        สุข
+ X+ ]/ E0 B( c" [                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้* p/ T) E+ _0 k# p" m
                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง+ m& S* I) C: `9 n3 u6 D. j# Z( M
                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม
$ N# O4 x) F4 c                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย# k: L/ j* ]2 y; q& l  U& I
                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี 7 A# k' w: ?$ b3 N& X0 j
                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา# s0 L2 ~7 l5 z6 i. G- E/ y
                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่
6 R" D5 a1 E8 V2 l5 T+ R' j                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว  o5 f( b9 v( [% f
                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้
& ~# g3 {. W1 [$ T+ |2 ~                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!: H, S3 z. Z6 H6 ]) O9 \9 q# [5 R
                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ3 C( N: D5 b2 B$ }. S. u/ H; @
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก
% B( h0 M3 i. t7 x                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ+ X- K% r4 F( ^5 V2 v; P

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย