ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน
4 ]9 J9 [* ~6 j) w; W7 g# }* Q                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่# f: h% W; F8 ~- \& a$ ?
                        เทวดา        :        ใช่
& Z8 A7 K; y3 U% S                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง
9 L& X, g/ d+ W% E, o/ l                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์
7 W# J: }" N5 J1 J- Q, l1 U                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ8 K) `% J! {2 [
                        เทวดา        :        ใช่
9 J4 L4 \; ^: L( s7 c                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน
' G# L( u3 e+ }. ~0 D$ z6 V( ]' Y                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)
8 N7 k+ q2 M8 Z3 ^0 y% m6 H' w                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม; z8 e- C7 T0 I9 B3 M9 G  }
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่" f. ?/ K& |, S1 C# d: c: k! V
                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี
4 g+ p$ ~* \# e2 D1 _- Q0 j0 m& v                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น
! g& b) Z& S! \8 O# W9 L$ A6 ]                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา- D0 p3 }1 w/ n4 z: N$ W& o
                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา
: o7 o/ I3 [, X" [7 v2 g                                        พอได้บุญ
2 _0 L; R; v7 @( ~                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่: b& l' Y; G& L3 k  q: K7 R/ D
                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น
6 [( c7 V, ^$ B, X9 {  t                                        สุข
' [3 D7 n1 K( ~1 l  y) Z1 d: q                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้
' Q2 J: H9 z2 Y" t                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง' j, m3 j9 |+ [$ I# A% x
                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม
) ~7 X( q" o+ V! m( ~. p( b5 `                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย
! L. l5 A5 _$ a) O: O8 }1 I" c                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี
2 l: T* Q' x* {* h3 ^; O                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา1 M8 u7 \  Z4 ~" K
                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่! |6 C3 R" x' V" l3 L5 o! c
                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว
% `+ ~' ^/ F" p                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้! y( B- F8 \7 n7 K/ C2 }" k; y
                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!7 Y# Z0 ~4 @. E0 z4 R2 e9 O4 Q' H
                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ- T" W  O8 s3 V4 r$ c2 o
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก8 l6 p( j" c  ]  q$ r1 {
                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ
( D! N( M+ J4 V: s( L  x4 W

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย