ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน
+ {1 e( \$ {9 O# D0 m! U% j                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่
' X" [. ~! I2 E" N2 v) ^- n& n3 a                        เทวดา        :        ใช่
8 u  X# x3 Y& P8 N                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง! ~4 V* @  J& I+ A" x8 {* D% X
                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์. e# S. }6 c, \2 j" t( x# \
                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ
- j( |: W' |' @9 X6 ]* U, u                        เทวดา        :        ใช่. D* k! T! V1 l& {1 Y; Z
                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน
1 E9 z8 R, |4 _# X. _2 j                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)
9 j3 X4 W% s% K- ]' T- h/ P& E                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม
$ h) {8 `0 D3 V4 F. f8 z/ l5 q- k* y                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่
3 y9 N+ B. c5 H! T2 \, r$ |3 ?                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี
5 h! u5 }0 ]) G$ S( j                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น
) c+ X0 G* w, k1 B                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา
; K0 }! l' X( V                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา
9 F+ K8 ]' K& d* j                                        พอได้บุญ
6 C) C  S% x7 w; X. M8 z& p                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่0 G! w2 R- [& Z* e0 j1 F1 L. f3 Z
                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น
: [& ]# K# o7 c+ A                                        สุข
# Y3 z  U1 n5 r- W8 C                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้
) v" }! x6 J6 b4 }                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง
4 m( f% S* C, O+ w                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม
* R4 d- p& W' j' b: @+ ^& \                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย
1 c3 h( M* y' W& ?/ X- H, A, w                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี + b2 \. g; @2 f+ A
                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา8 x0 q5 |) n# M1 Q3 V
                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่6 k$ t' x* E5 x, l! @. s- l( P
                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว  u3 k% p. `) [8 [& f0 @$ w
                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้1 y; y$ u6 f: ^+ u+ c. b+ _
                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!  t. ]( ?6 f: D6 }
                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ( B) W$ R, I' ~0 z( A
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก6 C) T. B; _. q% @0 c
                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ
: x3 E. w! ?) I+ D$ j9 h

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย