ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน
5 k! D' j# ]( z( F0 M$ d                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่
" E; y- E6 r! ?# S$ z3 X3 f# ?8 ^                        เทวดา        :        ใช่
/ K: h' s8 l, a# I1 D4 j                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง
% a2 t) t* |5 W- N3 [4 C                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์
' W) a2 D5 a: s' g% F% Y                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ
: c7 I# A+ j- l8 a+ g* N' D                        เทวดา        :        ใช่
% B% s, U  d- Z% B2 {" _7 N                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน
, Q' r6 P* T( ^, B8 C6 V                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)
# m7 J( v8 H4 d/ W- n$ _                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม
' X& I# X0 T. l1 ?4 q                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่% t! D7 h: c+ S" r5 Y% l
                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี
% P$ T& \5 }7 L' N                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น
/ W# s3 F& D8 D% O+ M- X4 B4 x                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา
2 d% r, z/ |" l1 u                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา+ k2 H6 Y6 h& W9 M: T6 D: I
                                        พอได้บุญ
& ^( {( B9 Y$ c( O" }  ^7 Y                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่
6 t6 @8 T5 H5 Z; c7 `                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น0 P' ]! P6 V, m: L* ]1 o! Q/ ~  b- x! \
                                        สุข
8 {$ M$ r0 h: \) {) h! `                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้7 T$ w" h. ^! e, _/ o
                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง
6 |2 R! Z) _, g( k# u2 n" V7 {7 o                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม
. v5 z% T- J; M! e9 ]                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย
  s& a5 ~* S( O4 n+ `3 C/ E                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี 7 M$ u# C% {& q; w% Y) H
                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา
0 d3 Z" k0 [8 c9 Z- P                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่2 S3 s7 x1 u; w- e7 \3 a7 S5 G8 B
                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว
; V4 x  H! x7 @3 b. O/ C3 D                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้
  }/ O* i! A* l5 n                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!7 b3 ^) ]9 Z/ @- W4 b. P  H5 y4 O  ~
                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ7 P  f8 Q* {% i7 k7 x
                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก* b1 l4 `$ F5 W! P, y' X# G- A
                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ
) ?% W4 o; H# Y" P/ {: V; V/ ^

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย