ช่วยเหลื่อวิญญาณทหารจากเทือกเขาภูพานแดนผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์

มีอยู่วันหนึ่งนึกถึงเทือกเขาค้อ  หินร่องกล้า  ภูพาน  ทหารไทยกับ ผกค.  ซึ่งก็คือคนไทยด้วยกันนี่แหละ  แต่มีความคิดเห็นในทางการเมืองไม่ตรงกัน  จำต้องฆ่ากันเอง  เขาเหล่านั้น  “ตายโหง”  น่าจะมีวิญญาณตามป่าเขาหลงเหลืออยู่มากนะ  ลองติดต่อเทวดาที่รักษาเขตที่เทือกเขาภูพานดูก่อน0 R4 Q1 y4 h6 R3 ~+ c$ ~. y# ]6 Y  F
                        ผม        :        สวัสดี  ท่านเป็นเทวดาที่รักษาเทือกเขาภูพานใช่หรือไม่! Y" m0 J$ ]$ a. Z- u' e3 H
                        เทวดา        :        ใช่% O" F: M7 d+ @+ @' p
                        ผม        :        ท่านมาอยู่ที่เทือกเขาภูพานนานหรือยัง1 ^$ F5 a2 @( e% E
                        เทวดา        :        มาอยู่ได้  10  ปีมนุษย์
# m; w/ T5 r( C" K* z                        ผม        :        ท่านก็ไม่ได้อยู่ตอนเขาสู้รบกันน่ะสิ$ j. Y3 c$ s! U6 B( j: \1 o
                        เทวดา        :        ใช่
; J( c7 l" O, A; l' m% }# }9 m" h                        ผม        :        ท่านเป็นเทวดามากี่วัน0 v* D8 g' s2 A9 a9 N& f* \
                        เทวดา        :        2  วัน  (1  วัน = 50 ปีมนุษย์)
4 \/ A+ U0 `. N! B" V                        ผม        :        แถวภูพานยังมีวิญญาณทหารกับ ผกค. อยู่มากไหม
) \% I+ G7 e% k8 L" Z6 U/ P# r                        เทวดา        :        ยังมีอยู่มาก  เพราะเขายังไม่หมดอายุ  เป็นสัมภเวสีกันอยู่
# ^; g$ L( d- ~6 Q# I2 g: R                        ผม        :        สัมภเวสีเหล่านั้นได้รับบุญจากพระแถวนั้นบ้างไหม  เพราะมี2 c6 I# R+ {6 p3 U4 t! Y, F9 l2 `
                                                วัดป่าอยู่มาก  พระปฏิบัติทั้งนั้น+ o1 c' A. m' U, v9 ]0 _
                        เทวดา        :        ไม่มีใครอุทิศให้เลย  มีแต่สัมภเวสีพวกนี้จะไปตามวัดป่า  เวลา* D0 y5 _9 v: E# q& R3 |, l
                                                พระท่านปฏิบัติภาวนา  พอมีแสงบุญก็แอบอนุโมทนากัน เอา+ k! D7 a  ]4 `3 f5 c) j
                                        พอได้บุญ% ]7 _# o7 m4 E) x3 W( w  C0 y5 E7 p
                        ผม        :        อ้าว!  พระท่านก็แผ่เมตตานี่$ e) p, ?( W- ~* N( `. F* |
                        เทวดา        :        เวลาท่านแผ่เมตตาไม่เห็นมีบุญออกมานี่  ท่านเพียงแต่ให้เป็น9 L: k+ z1 x, T6 E; F1 Y
                                        สุข
' b$ U7 ?% B+ c; u# i# |                        ผม        :        ท่านลองรับบุญอุทิศจากผมดูนะ ผมจะเบิกบุญของผมอุทิศให้ท่าน                                            “ขออำนาจ  พระพุทธ  พระธรรม  พระสงฆ์โปรดดลบันดาลให้9 V3 Z5 R0 q4 w9 T* f/ g- Y
                                        บุญของข้าพเจ้าลงมาส่งให้กับเทวดาที่กำลังติดต่อนี้”  เป็นยังไง
" L0 u% F) |8 t8 G6 a5 K, s( b2 w                                        ครับ  ได้รับบุญตรงไหม+ @- ]7 t* N  V1 L
                        เทวดา        :        ได้รับ  ได้รับตรงเลย
* ]7 @5 G7 N7 a                        ผม        :        เอาอย่างนี้  ผมขอความร่วมมือท่าน  ขอให้รวบรวมสัมภเวสี ; Y) t/ _5 A, }# a* P3 u0 I2 ?; O
                                        เปรต  อสูรกาย  ปอบ  แถวๆ  นี้มารวมกันแล้วท่านสอนให้เขา$ [9 d: E/ I$ m' B
                                        ถือศีล  ปฏิบัติสมาธิ  ส่วนผมจะส่งบุญมาให้ทุกวิญญาณที่
( O0 v; m- C% x6 I3 @                                        ภูพานนี่  รวมทั้งท่านและเหล่าเทวดา  ยักษ์  นาค  ครุฑ  แถว
8 p' @7 d9 Y) m+ M& @2 v6 ?                                        บริเวณนี้  ใครช่วย  ผมให้บุญหมด  แล้วใครช่วยกันสอน  ก็จะได้
4 S8 R! {+ R! K& Z                                        บุญธรรมทานเองครับ  ตกลงไหม!
: {6 |% Z0 y! g$ G$ {                        เทวดา        :        ตกลง  ดีกว่าอยู่เฉย ๆ  เหงาแล้วยังได้บุญอีก  เดี๋ยวจะไปบอกทั่วเลย                          ผม        :        ขอถามหน่อยครับ  แถวนั้นยังมีปอบอยู่อีกหรือ
4 f7 g$ W% W( i" |9 l  H                        เทวดา        :        ยังมีอยู่  แต่ไม่มาก
8 a1 K0 L4 S0 w9 b1 O3 U; B                ครับหลังจากนั้นก็เลยต้องสงเคราะห์ทั้ง  เขาค้อ,  หินร่องกล้าด้วย  อ่านดูแล้วเหมือนนิยายนะ  เชื่อก็ได้ไม่เชื่อก็อ่านเอาสนุกก็แล้วกันครับ  ผมพบอะไรมาก็ไม่อยากเก็บไว้คนเดียว  เลยเขียนเป็นธรรมทานให้คนทั่วไปที่สนใจได้รู้บ้าง  พบเจอมามากตัวอย่างก็เลยมาก  เวลาผมอ่านที่ผู้อื่นเขียนถ้ามีแต่เนื้อหาหลักปฏิบัติอ่านพักเดียวก็ชักเซ็ง  แต่ถ้ามีตัวอย่างประสบการณ์ผสมเข้ามา  เออ!  อ่านแล้วรู้สึกรู้เรื่องดี  การเขียนของผมยังไม่ดีนัก  เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกจริงๆ  เขียนแล้วก็ไม่คิดขาย  อยากให้เป็นธรรมทาน  ให้ชาวพุทธระดับต้นๆ  แบบเดียวกับผมได้เรียนรู้เรื่องบุญและโลกวิญญาณกัน  ชาวพุทธระดับต้นๆ  มีจำนวนมากๆ  อ่านหรือฟังที่พระท่านสอน  ศีล  ภาวนา  จิต  สติ  ไม่รู้เรื่องหรอก  อ่านไป ฟังไปก็เหมือนคุณยายไปวัดไปฟังพระเทศน์  พอถามปรากฏว่าไม่รู้เรื่องไม่เข้าใจ  “ฟังเอาบุญจ๊ะ”  เสร็จแล้วก็สวดมนต์  สวดๆๆๆ  ถามว่าสวดทำไม  “สวดเอาบุญจ๊ะ”  รู้เรื่องที่สวดไหม  “ไม่รู้จ๊ะ”  จบกันชาวพุทธ  นี่เองทำให้ผมเกิดความคิดเขียนประสบการณ์ของชาวพุทธระดับต้นหรือระดับประถม  อย่างที่ผมเป็นอยู่  ให้ผู้คนได้ลองศึกษาดู  รู้จักทำบุญทำทานอย่างไรได้บุญและอุทิศบุญเป็น  รู้เรื่องโลกหลังความตายพอสมควร  เท่านี้แหละครับ( K0 \/ K) M% E2 p6 c" o) ]

เขียนแล้วไม่คิดขาย อยากให้เป็นธรรมทาน...สาธุกับมารน้อยด้วยจ้า

สาธุค่ะ

สาธุๆๆ อนุโมทนาครับ

สาธุค่ะท่านอาจารย์ เขียนแบบนี้แหละค่ะ ใช่เลย นี่ขนาดบอกว่าเขียนไม่เก่งนะอาจารย์บรรยายซะเห็นภาพเลย