“ผู้ใดปฏิบัติธรรม ผู้นั้นถึงธรรม ผู้นั้นก็รู้ว่าธรรมคืออะไร”
เพราะฉะนั้น เราอยู่ในโลก เราควรจะปฏิบัติตน คือ
๑. การเคลื่อนไหวใดๆ ทั้งสิ้น ควรมีสติสัมปชัญญะพร้อมคุ้มตน
๒. อย่าตื่นตูมในการกล่าวของการฟังมาใดๆ ทั้งสิ้น
๓. เมื่อรับฟังแล้วเราต้องพิจารณา ไตร่ตรอง แล้วค่อยเชื่อ ว่าสิ่งนี้จริงหรือไม่จริง
บทกลอนธรรมะ
อันความจริง จิตมนุษย์ แสนผ่องใส ความรู้แท้ อยู่ในจิต เหนือสิ่งใด
มนุษย์ไซร้ ไม่เข้าซึ้ง ถึงความจริง
เกิดเป็นคน ถึงมีกรรม ที่ตนสร้าง
สร้างทุกข์นำ ให้เกิดตน เพื่อใช้กรรม วิบากกรรม ที่ตนทำ ไม่สิ้นสุด
เสวยกรรม ตามกฎไซร้ สังสารวัฏ
อันมนุษย์ เกิดเพราะ กรรมเก่านำ
กรรมนำตน สู่พิภพ ปัจจุบัน
ปัจจุบัน สืบต่อ อนาคต
อยู่ที่ตน กระทำ จุดถึงไซร้
อันจิตตน พิสดาร อยู่ที่ตน
ค้นของจิต ให้ถึงจิต ย่อมรู้จิต
คนถึงธรรม ย่อมถึงธรรม ด้วยการรู้ธรรม
จิตของตน เคลื่อนไหวไป ตามภาวะ
สลายไป ในพิภพ โลกมนุษย์
แต่จิตหนึ่ง ยิ้มหนึ่งไซร้ ผ่องใสเอย
ถึงจุดนั้น ประภัสสร รู้แจ้งเอย.
.....จบเนื้อหาหนังสือธรรมะ “โต พรหมรังษี” แล้ว สวัสดีค่ะ |